Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|      solertissimo, semper agenti, nunquam otioso, nihil per ignaviam,
 2   1,   13|         consensu et conspiratione nunquam refellemus? Pudeat foedae
 3   1,   19|   luxuriae illecebris constitutus nunquam fuissem assecutus. Nunc
 4   2,    6|         ut ex intimis praecordiis nunquam susceptae iniuriae memoriam
 5   2,    6|      sempiterne sui sint memores; nunquam adversariis parcant nisi
 6   2,    9| accommodatioremque dari si optes, nunquam alibi invenias. Habes enim
 7   2,   11|           inquit «o coniunx, quod nunquam te non iratam offendo? Dolet
 8   2,   15|         Hic Momus caepit deierare nunquam se fuisse minus affectum
 9   2,   15|        curis quam cum esset erro, nunquam praeter semel tota illa
10   2,   18|    reddiderit. Se quidem, inquit, nunquam non fecisse libenter ea
11   2,   18|     beneficium quod acceperit, et nunquam non retributurum officio
12   2,   18|          quidem sui poenam fuisse nunquam adeo sibi acerbam et molestam
13   2,   18|     afficiunt malis superi ut cum nunquam vacare calamitatibus liceat,
14   2,   21|   appetere immoderata, suis bonis nunquam nosse perfrui, aliorum praemiis
15   3,   20|           Socrates 'quid, si ille nunquam fieri vidisset corium? Eam
16   3,   21|     disquisitione apud multos qui nunquam huc mentem intenderant orbem
17   4,   10|      videre mundum, quem vidisset nunquam visurusque postea esset
18   4,   10|           visurusque postea esset nunquam; sed tantae peregrinationis
19   4,   15|         enim et quale esset potui nunquam intelligere! Id nunc aderit
20   4,   21|        illis omnibus uterer. Tibi nunquam non deerant quibus esset