Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|     procacitatem ab vetere deorum superum caetu et concilio omnium
 2   1,    1|     daturum se operam asseruit ut superum nullus posthac sit, quin
 3   1,    4| adnotasset. Ergo obscenas quasque superum fabulas, desumpta poetarum
 4   1,    4|     Martis et horum et item horum superum nefanda facinora vulgo asseverabantur.
 5   1,    6|       pedibus ibant cuncti, ut ad superum dignitatem auctoritatemque
 6   1,   18|         Hac pacem opemque poscere superum, hac, diis volentibus et
 7   1,   19|           quanti tu putes esse te superum? Accedit huc, quod sunt
 8   1,   27|      statuebat Momus fore ut, quo superum ferme invenias neminem cui
 9   2,    3|      omnium rerum difficultate ad superum delitias evocari exque diuturnis
10   2,    4|       statuebat neque Iovis neque superum rationibus convenire ut
11   2,    4|   sustinuimus. Quid tum, verum ac superum donis confirmatum et integrum
12   2,   18|    molestam quin de genere deorum superum bene fore merendum statuerit,
13   2,   18|          intererat id, vel maxime superum causa, per quos templa,
14   2,   20|  conducerent, quae ad cognitionem superum, ad metum deorum, ad observationem
15   2,   21|            quandoquidem se deorum superum haeredes deputant regnique
16   2,   22|       deputant nosse quid quisque superum agat aut meditetur. Adde
17   2,   22|       verto sententiam: deorum me superum movet ratio, nam unam admodum
18   4,    2|        omnis musica. Ipsae deorum superum testudines maximo istarum
19   4,   20|          ab homunculis, ne ordini superum officerem ipsum me propalando,