Parte,  Paragrafo

 1 pro,    4|       fugit quam difficillimum ac prope impossibile sit aliquid
 2   1,    1|         apud eos repperi varia et prope incredibilia esse ingenia
 3   1,    1|          affirmabat quippiam esse prope divinum; sed, si qua in
 4   1,    3|    intelligam in amore ita accipi prope ut merita sum mea simplicitate
 5   1,    6|        Vidisses et canoras alites prope advolitantes circum applaudere
 6   1,    7| admiratione obstupescebant, quoad prope attoniti redditi haerebant.
 7   1,   19|        reputans, ut prae laetitia prope insaniret. «Etenim» aiebat «
 8   1,   24|         excrescebat. Aderat illic prope ex leuconicis plumis pulvinar,
 9   2,    3|        habebat, sed prae laetitia prope delirans multa dicebat inconsiderate,
10   2,   18|           Verum quid hoc? Ceteras prope res omnes quae quidem ulla
11   2,   20|           a diis susceperit bonis prope indignum deputet? An erit
12   3,    8|           excedenti evenit ut cum prope vallum atque sepem horti
13   3,   12|           atque auxilium suis iam prope afflictis rationibus afferat.
14   3,   14|       maestitia Iuppiter affectus prope contabescebat. Iam Fata,
15   3,   19|         quidem me homini imitando prope parem ni illud interturbasset,
16   3,   21|        edisserebat, verum et omni prope caelo probante et admodum
17   4,    2|     oculis quos fletu et lacrimis prope consumpserat, despicatus,
18   4,    8|        risissent cum ab homunculo prope excoriari intuerentur, sed
19   4,   17|    perculsus alter immobilis eram prope factus truncus: prostratum