Parte,  Paragrafo

 1   4,    4|    accidit. Nam <in> silva quidam Oenops philosophus idemque histrio,
 2   4,    4|     dimittere oculis effossis. At Oenops, tanto in periculo constitutus,
 3   4,    4|        ita esset, non defuit sibi Oenops. Egressus enim antro et
 4   4,    4| compererit. Itaque haec in silvis Oenops; in theatrum vero ingressus,
 5   4,    4|        Immingentem ebrium intuens Oenops, pro nova suscepta religione,
 6   4,    4|          onus ponere parabat. Hic Oenops «O» inquit «sceleste, non
 7   4,    4|   consuestis dicere». «At» inquit Oenops «etiam praesentis deos irridens
 8   4,    4|           dolarunt fabri! Vel tu, Oenops, num simulacrum hoc vidisti
 9   4,    5|                          5-~ ~Tum Oenops et facti indignitate et
10   4,    5|       hinc!». At barbarus, dum se Oenops iugulo apprehensum traheret,
11   4,    5|            Non potuit hoc amplius Oenops ferre, sed ebrium pugnis
12   4,    6|        esse deos philosophus ipse Oenops dixerit. Verum et quid demum,
13   4,    7|          7-~ ~Haec cum effecisset Oenops, rogantibus sociis quid
14   4,    7|          ipsum incidunt, quo viso Oenops venerabundus procidit eiusque
15   4,    7|        fugatorem latronum!». Ergo Oenops «Enimvero istuc quidem est»
16   4,    8| revocabimus?». Haec secum Stupor. Oenops vero, cum satis esset veneratus
17   4,   13| illecebras in urbe paterentur. At Oenops, ludio ille philosophus
18   4,   14|         et cognito obstupuere, et Oenops nihil sibi antiquius duxit,
19   4,   14|      affuisset is remus, sceleste Oenops, quem tantis officiis et