Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|         exterminandam. Haec Momus dicere adversus Fraudem usurpabat,
 2   1,   11|        colligens, plura est orsus dicere. Etenim veterem caepit familiaritatem,
 3   1,   18|         At vetulam nutricem visam dicere: «Desine, anime mi, te hisce
 4   1,   20|          levi re, si id ita licet dicere, tam exitiosum execrabileque
 5   2,   11|       tuas istas malo suspiciones dicere quam simultates, deque Iove
 6   2,   14|        stertendum illud usurpabat dicere: 'Quid tum, Mome, et quid
 7   2,   14|           Momus illud assuescebat dicere: 'Enimvero, Mome, et hoc
 8   2,   14|      solus Momus illud observabat dicere: 'Et istuc, Mome, nihil
 9   2,   18|           his verbis orsum fuisse dicere: «Non is sum, o viri optimi,
10   2,   21|          non sint, neque verentur dicere nos ea facere quae vesani
11   2,   23|         ut ea nullibi esse possis dicere».~
12   3,    8|         unus elata voce forte sic dicere aggressus est: «Ut intelligatis
13   3,   14|        regis vereantur ac perinde dicere quae sentiant retardentur.
14   3,   16|         aliud potuit videri velle dicere quam quod ad rem qua de
15   3,   19| philosophari contra sic orsus sum dicere, spectare quidem me in eo
16   4,    4|     exequentem offendit. Pudet ea dicere: tamen institutum prosequemur.
17   4,    4|           deorum plena consuestis dicere». «At» inquit Oenops «etiam
18   4,   11|      accepisse me iniuriam possim dicere: tu quidem insolentes plerosque
19   4,   20|    singulis commendatus et (audeo dicere) inimicis quoque fui gratissimus.