Parte,  Paragrafo

 1   1,   32|  lustrantem abigat. Hac fretus Hercules duellum adversus congreditur.
 2   2,   20|    exultabat. Quam rem intuens Hercules subridens «Te» inquit ego
 3   2,   24|    Momo quaereret quisnam sibi Hercules sua lautitie et mensarum
 4   2,   24|       putes? Annon dignus erit Hercules quem tu Momo praeferas,
 5   2,   24| amantium genus cupere! Hos ego Hercules non penitus abhorrendos
 6   2,   24|   inquiens: «Non est is quidem Hercules qui non didicerit et imperare
 7   2,   24|      ludum diutius? Convivarit Hercules, quid ad te? Lautus sit
 8   2,   24|         quid ad te? Lautus sit Hercules, quid ad te? Amas Herculem,
 9   3,   16|        decresse non condonare. Hercules, praestita occasione ut
10   3,   17|       inquit «matronae; tuque, Hercules, huc ocius trahe Momum:
11   3,   17|  imperat». Paruit haud invitus Hercules, Momumque in hunc atque
12   3,   21| cuperent, quorum erat princeps Hercules, apud Iovem instabant ut
13   3,   21|       Noctis filiam, obtestans Hercules affirmabat (id enim maximum
14   3,   21|   inter struendum rueret. Haec Hercules non modo Iunone Bacchoque
15   4,    2|        tecta occupavere. Solus Hercules, quod fortassis invidorum
16   4,    3|                      3-~ ~Haec Hercules, sed dii spreto Hercule
17   4,   14|     inquiens «clava se habebat Hercules, quod si mihi in theatro