Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|       dissimiles, ut vix esse ex caelicolarum numero possis credere. Qui
 2   1,    1|   Iuppiter optimus maximus, quod caelicolarum benivolentia suum sibi regnum
 3   1,    3|          Iovem pro sua prudentia caelicolarum ordini providisse uno ore
 4   1,    6|     praestantia facile principes caelicolarum iuventutis; hos laute ornatos
 5   1,    6|      coadiutoribus, dea violatam caelicolarum maiestatem ab impuri facinorosissimique
 6   1,   29|          in eas recepti regiones caelicolarum: proh, quantos discordiarum
 7   1,   29| conflabunt! Videre videor plenos caelicolarum caetus seditione malis istorum
 8   2,    2|       suas in pristinas sedes ad caelicolarum ordinem reducant atque restituant,
 9   2,   10|         ne indecentius uxor quam caelicolarum infima plebes habitaret?
10   2,   12|    diique omnes iusserant ab his caelicolarum sedibus expurgari atque
11   2,   16|          frons), Momum, publicum caelicolarum odium, abiectum, despectum
12   2,   21|      insignem atque illustrem ut caelicolarum optimi architecti fieri
13   2,   22|       Adde quod dictis factisque caelicolarum redarguendis delectantur
14   2,   24|        omnium maximum optimumque caelicolarum principem hospitio atque
15   3,    3|         ut regem me admodum esse caelicolarum sentiam! Quid erit posthac
16   3,   11|    assequeretur, edicit proximis caelicolarum kalendis se concionen habiturum
17   4,   18|       fastigiis murorum nonnulli caelicolarum deposuerant. Is et veli