Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|      bove et huiusmodi delitiis multo ferme quam superos esse
 2   1,    4|  cavisse properat, in voraginem multo hiatu praeruptam, quae quidem
 3   1,    4|        scelerum numerus et fama multo excrescebat, ut iam deorum
 4   1,   21|         adhaerescere et brachia multo sursum versus tendere, unguesque
 5   2,    6| superstitiosa quadam severitate multo supercilio multaque frontis
 6   2,   12|       consulto commotior videri multo voluit quam esset id quidem
 7   2,   15|  perverse strabi; naso tam erat multo ut non hominem, sed nasum
 8   3,    4|       inprimis Momum, quem unum multo praestare ceteris omni laude
 9   3,    5| philosophos tum consulendi, tum multo etiam visendi gratia. Sed
10   3,    6|     putridum reiectumque dolium multo hiatu oscitantem quempiam
11   3,   11|     haec Iovem spes de Mercurio multo fefellit: nam cum adivisset
12   3,   12|      difficultates instent: non multo abesse kalendas praestitutas;
13   4,    7|      susceptam deorum opinionem multo confirmet, ubi unus multos,
14   4,   12|    alienum». Interea lupus ipse multo morsu raptis quodam ex cadavere
15   4,   14|  spectaculo theatrales illi dii multo risere, quo risu factum
16   4,   20|         collugeat?». His dictis multo illacrimavit, dehinc ut