Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|        a ceteris dissimiles, ut vix esse ex caelicolarum numero
 2   1,   11|   vestibulum adstitit, quo loci vix unum aut alterum pro sui
 3   2,   18|         dolore et iracundia, ut vix compesceret lacrimas. Sed
 4   2,   19|        indignatione ut prae ira vix manum continuerit, nec dubitare
 5   2,   21|       caelicolae modo sed, quod vix ferendum est, homunculi
 6   3,   15|        obsequentissimam adeo ut vix crederet tam volentes et
 7   3,   15|      etsi ita essent animati ut vix a Momo refractis subselliis
 8   3,   19|      esse imitatores velint, ut vix feras tantam in sapientiae
 9   3,   20|        cum ira flagres, cum tui vix compos sis, nihil ad prosequendam
10   3,   21| obscenaque illa animantia, quae vix nominare sine flagitio possumus,
11   4,    4|       aut nuncupas, quod quidem vix igne et ferro adhibito fabri
12   4,   14|       percusserunt?». Ille vero vix sui compos, titubans, haesitans «
13   4,   16|         et coniuratorum audacia vix sui erant compotes. At manus
14   4,   17|         tractarent. Eorum verba vix subaudiebam, sed audire
15   4,   20|   arbitrabantur, ut Momi vultus vix ab aestuante oceano respirantes