Parte,  Paragrafo

 1   1,    3|        commoveri arbitrer. Sed quidnam tum? Nos vero quanti voles
 2   1,   28|       re substitit, secum ipsa quidnam consilii caperet pensitans.
 3   1,   28| accursitans amplecteretur. «Et quidnam hoc rei est» inquit «quod
 4   2,   10|     arbitris sic orsa est: «Et quidnam esse causae dicam, mi coniunx,
 5   2,   10| imperii aemulum induxisti? Vel quidnam fuit causae ut quam tu rem
 6   2,   12|       de Mercurio interrogarat quidnam id ita esset, cur Phoebum
 7   2,   14|    modum posse concupiscis. Et quidnam est quod ad fructum otii
 8   2,   24|       Tum Momus subridens: «Et quidnam» inquit «illud est quod
 9   3,   19|   Iuppiter ceteris amotis: «Et quidnam tam sero tardusque redisti?».
10   3,   19|        casum quaeris! Verum et quidnam? Hisce in extis cepariis
11   3,   20|      agedum, quaeso, o Apollo: quidnam id erat quod interrogabat
12   3,   20|       eram enim percunctaturus quidnam istiusmodi celebres, Aristotelemne,
13   4,    8|      conditionem versabat: «Et quidnam hoc esse mali dicam apud
14   4,   15|     aut turbulentius. Verum et quidnam illinc monstri ad nos perscindens
15   4,   18|  ingenio praecurrit disquirens quidnam pro temporis necessitate