Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|      asseruit ut superum nullus posthac sit, quin se deum malit
 2   1,    2|      creato, ne huiusmodi furta posthac ullius audacia temeritateve
 3   1,    3|        adduxerit, ut non aliena posthac, sed sua praesertim sibi
 4   1,   14|   rediremus? Saniore esse Momum posthac mente optamus». «Ego vero»
 5   1,   18|  negotio possumus. Ite ea de re posthac puellae, atque a diis audete
 6   1,   33|      imprecata est ne desidibus posthac in caelum uspiam aditus
 7   2,   11|     quam simultates, deque Iove posthac sperato meliora. Neque enim
 8   2,   16| Iuppiter edixit ut suis aedibus posthac uteretur perfamiliariter.
 9   2,   17|       quid sibi succenseat, sed posthac malit sui cupidam experiri
10   2,   18|        soleat afferre; meliorem posthac optare inimicis atque obtrectatoribus
11   2,   24|  adversus Momum longe evitandam posthac indixit, atque, ut sibi
12   3,    3| caelicolarum sentiam! Quid erit posthac quod nequeat Momus, quando
13   3,   22|        re commutilatumque Momum posthac caelicolae commutilato etiam
14   4,    4|  adiurans nihil minus credendum posthac quam nullos esse deos quos
15   4,   18|         superis merendi studium posthac intermittant, si forte vacuum