Parte,  Paragrafo

 1   1,    6|       amatores meminerat, moveat: tanti erat Momi conatus velle
 2   1,   17|         pioque vestro pro imperio tanti tamque divini muneris meas
 3   2,   14|       allucinabatur, et quid sibi tanti tumultus vellent ne rogabat
 4   3,    2|        perficiundo offenderet quo tanti caeptus interpellarentur:
 5   3,    7|      despectans et subridens «Num tanti est» inquit «velle quod
 6   3,    8|      orbem non factum manu, neque tanti operis ullos inveniri posse
 7   3,   19|  iracundia, sedes occuparet, unde tanti motus effervescerent, quibus
 8   4,    2|         cumque rem intellexisset, tanti spectaculi invidia commotus,
 9   4,    6|        ingurgitarit vini. Quod ne tanti quidem haec sunt ut ludorum
10   4,    7|           habendae forent gratiae tanti beneficii. Non illum quidem
11   4,   11| praedicant? Qui sapiunt, inquies. Tanti ergo est sapere apud philosophos,
12   4,   12|           Sic enim aiebat pictor, tanti operis artificem selegisse
13   4,   14|        apud nos uteris!». «Etenim tanti est» inquit Charon «disertis
14   4,   21|      civibus parasti, cuius causa tanti tam frequentes armorum discordiarumque