Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|      verum gloriari suo secum facto et passim aliorum munera
 2   1,    3|      artes conversa quae opus facto sint parat: Temporis enim
 3   1,   19|      praebui? Hoc nimirum meo facto id venturum sentio: superos
 4   2,    6|       inimico re quam verbis, facto quam ostentatione insistant;
 5   2,   11| oblitus sum ut non prius quae facto opus sint mediter quam facta
 6   2,   12|    tulit casus ut Momi quodam facto insperato Iuppiter unaque
 7   2,   17|  Momum, ac de sacrorum ignium facto ex ignaro fecit ut esset
 8   2,   22|   multatos reddere, novi quid facto opus sit, potius quam ut
 9   3,    9|        abi et percontare, sic facto opus est.» Sed ita agebat
10   3,   11|    iniuria: nam meo quidem in facto non iniuria sed error est,
11   3,   14|    concione habenda legem suo facto rescindere neque ex gravi
12   3,   19|    meque homini adigerem, quo facto caepi eius gestus et motus
13   3,   21|   minime simplices: nam alios facto et re se habent quam fronte
14   4,   18|       instituerat: ergo, quod facto esse opus intelligit, imperat