Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|    multorum nequiret sine stomacho diutius ferre, aspero, ut semper,
 2   1,    3|          velit liceant, huic nihil diutius cordi est. Aliam tibi reperies
 3   1,    7|       tantum adventantium specimen diutius contemplaturi iterum atque
 4   1,   13|           fortes, tyrannos nequire diutius perferre ostendite. Ius
 5   1,   29|          suique una corporis molem diutius substinere, caepit hortari
 6   2,    3|           quodve taedium sui ferre diutius dedignaretur, in quoscumque
 7   2,   21|          obfirmatus erit, qui haec diutius perferat? Hinc altercantium
 8   2,   22|        praeter te illorum ineptias diutius perferat? Et soleo saepe
 9   2,   24|           me posse tuum esse ludum diutius? Convivarit Hercules, quid
10   3,    9|           est» inquit «ut hic tuto diutius esse possim apud mortales»,
11   3,   20|       virum admirabilem! Nequeo me diutius continere quin clamem: o
12   4,   10|        vulgaris, quem tamen Charon diutius neglexerat non aliam ob
13   4,   20|          quae ne inimici quidem ut diutius ferrem potuere perpeti.
14   4,   22| accommodatis per suam negligentiam diutius potuerit carere.~