Parte,  Paragrafo

 1   1,    4|           nequicquam esse quod se amplius deos deputent. Interea Momus
 2   1,    6|   garrulum blatteronem, cui nulli amplius credituri sint, domi continuerint;
 3   2,    8|         ut ad miseriam addi nihil amplius possit». Hic deae quidem
 4   2,   10| horrescant. Sed non hic committam amplius ut frustra apud obstinatum
 5   2,   17|         relictum esset nihil quod amplius cuperet praeterquam ut perpetuis
 6   2,   21|      petant aut optent non habent amplius, dum ultro eis commodo quae
 7   2,   23|  absolutoque opere atque perfecto amplius desideres, neque video cur
 8   2,   23|        affirmare, et e medio quod amplius litigent tolletur. Adde
 9   3,   15|        frontisque tristitiam addi amplius nihil posset. Non est ut
10   3,   21|   pleneque perfectum esse ut addi amplius nihil possit? Quo fit ut
11   3,   21|         sua libidine et desiderio amplius possit, intra oceanum maximum
12   4,    5|          intonuit. Non potuit hoc amplius Oenops ferre, sed ebrium
13   4,   21|          inquit Neptunus «quod me amplius velitis? Pacatis enim oceani
14   4,   22|           maximo ut utrisque addi amplius nihil posset, tanta erant