Parte,  Paragrafo

 1   1,   27|          scelere, et verebatur ne maximo istius unius Famae praeconio
 2   1,   33|          suorum ignavia irritata, maximo deorum voto imprecata est
 3   2,   10|           uxori ab Iove optimo et maximo, non sine lacrimis precanti,
 4   2,   20|       causa quid a Iove optimo et maximo sentiri deceat in promptu
 5   2,   21| admirationem, conspecto e regione maximo atque omni colorum varietate
 6   2,   21|        vacaturum. Nunc ne id Iovi maximo rerum principi deorumque
 7   4,    2|         deorum superum testudines maximo istarum rerum concentu resonabant.
 8   4,   12|          geminae in quo e regione maximo interiecto secessu portae
 9   4,   14|          Charontis incutit sonitu maximo (illud enim ebrius ille
10   4,   18|          statuarum casus non sine maximo fuit deorum malo: namque
11   4,   21|         qui se vilissimum hominem maximo regi praeferendum asserebat».
12   4,   21|     inquies, multare et esse malo maximo refragantibus: in hoc maleficii
13   4,   22|        adeo maxima et dolore adeo maximo ut utrisque addi amplius