Parte,  Paragrafo

 1   1,   18|            repetere. Id erat suam se vehementer sortem accusare quod alioquin
 2   1,   24| teterrimumque demirans stupuit atque vehementer indoluit. Monstro praeter
 3   1,   27|             mortales deorum opinioni vehementer officiatur. Ceterum, pro
 4   2,   17|         aditum, iam tum animis erant vehementer commotae, et cum meminissent
 5   2,   21|             Herculem Iuppiter, animo vehementer commotus, «En» inquit «et
 6   3,   13|             sapientissimus est». Hic vehementer arridens Iuppiter «O te»
 7   3,   14|            meditaretur omnia omnibus vehementer placere et decresse quidem
 8   3,   16|            consumpsit, ut affirmaret vehementer admirari se quidem quod
 9   3,   19|         corruiturum orbem?' Tum ille vehementer ridens; 'Tu' inquit 'igitur,
10   3,   21|             in re. Sed quo ipse mihi vehementer placeam illud est, quod
11   4,   13|         agendis factum intellexisset vehementer risit hominum ineptias,
12   4,   21|             peregrinationis historia vehementer insaniam ventorum inculpavit,