Parte,  Paragrafo

 1   1,    2|          rebus terrenis adegeris, sponte sua diffluent ad pristinamque
 2   1,    4|           Naturam quidem ultro ac sponte suesse erga genus hominum
 3   1,   14|        est vulgi vitium et natura sponte quosque rerum novarum auctores
 4   1,   17|        gloriari: sed superis diis sponte ac lubens pareo. Tu Venus,
 5   1,   24|    temporis momento (mirum dictu) sponte sua foetum erupisse animadvertit;
 6   1,   29|           invisus, male acceptus, sponte graves aliorum inimicitias
 7   2,    1| probantibus deceret: ergo ab diis sponte ac volentibus audiebantur.
 8   2,   13|    imperantibus, ut videre licet, sponte ultroque obtemperet? Sed
 9   3,   10|       statu rerum suarum agebatur sponte congruebant, sed immoderatam
10   3,   17|           coherceat. Itaque Iuno, sponte sua iam pridem satis in
11   3,   19|          statuam relinquere quoad sponte sua expergisceretur, quam
12   4,   24|         deae circum ferrent atque sponte erogarent non invitis. Quae