Parte,  Paragrafo

 1   1,    3|     iam nostrorum impendentium malorum referam? Quis tam vecors,
 2   1,   30|   atque ut horum inter homines malorum quasi seminaria iniiceret,
 3   2,   18|       ab iis esset deditum qui malorum tantorum causa non fuissent.
 4   2,   18|     causa, quaero bonorumne an malorum? Si bonis providisse dicent,
 5   2,   18|   miseriam nati, obrui cumulis malorum non recusemus. Tametsi de
 6   2,   22|      tantum illa quidem ciebit malorum, tantas vexationes, tantos
 7   3,    6|     casus repetens, nihil erat malorum quod non ab insolenti quae
 8   3,   20|      Vel possis quidem quidvis malorum; tu tamen nihil feceris,
 9   3,   21|      ubi eum fortassis putabam malorum suorum taedio fractum atque
10   4,   10|  affirmabant praestare quidvis malorum perpeti quam redire ad hominum
11   4,   20| Profuit autem ad misericordiam malorum nostrorum excitandam, incredibilis
12   4,   20|       putem mihi vel quod deos malorum meorum comites habeam, vel