Parte,  Paragrafo

 1   3,    6|       hospes, sine hunc cynicum philosophum dignam se vitam degere,
 2   3,    6|         Iuppiter, ubi hunc esse philosophum intellexit, nimirum ad conceptum
 3   3,   11|     peteret, evenit ut Socratem philosophum ipso in angiportu solitarium
 4   3,   11|  intellecta, hortati sunt ne in philosophum istiusmodi esset iratior.
 5   3,   11|          dedecere quidem qui se philosophum profiteatur non temperasse
 6   3,   12|      varia est opinio: sunt qui philosophum, sunt qui delirantem praedicent.
 7   3,   20| istiusmodi in cavea domi habere philosophum! Quam meas regni res inde
 8   3,   20|       quibus verborum convitiis philosophum prosequeretur: scurram appellabat
 9   4,    4| barbarus «En» inquit «perdoctum philosophum! Deumne tu hoc frigens et
10   4,   12|       Gelastus, quo se disertum philosophum ostentaret, huiusmodi ordiri
11   4,   12|      unquam?». Tum Charon «O te philosophum» inquit «bonum, qui siderum