Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|  futurum hinc ut irata ob eam iniuriam coniuge et thoros iugales
 2   1,    5| tantam barbato homini illatam iniuriam prae se moleste ferre, sceleris
 3   1,   16|       malo invento ab iis qui iniuriam accepissent gratiae haberentur.~
 4   1,   23|     corruere coactus sit. Eam iniuriam Momus aegre tulit: idcirco
 5   2,   20|  aliorum sint iniuriae, si ad iniuriam pensandum est quod inconsulti
 6   2,   23| istorum nullus qui sibi fieri iniuriam possit merito affirmare,
 7   3,   11| hominem atque immeritum facis iniuriam?» At Diogenes contra «Siccine
 8   3,   19|       non moveri: id demum ad iniuriam deputant. Hinc difficile
 9   4,   11|    fit ut abs te accepisse me iniuriam possim dicere: tu quidem
10   4,   17|      ultro suam erga me omnem iniuriam remitto: qui si affuisses,
11   4,   19|       tulit eum dolorem atque iniuriam Pluto animo forti, sed ingemuit