Parte,  Paragrafo

 1   1,   13|    istorum procerum dementiam aeternum perferemus? Sint illi quidem,
 2   2,   10|  frustrata sum. Et quid iuvat aeternum poscere quod semper negetur,
 3   2,   11|      velim, quod item frustra aeternum petivi, ut cum parere didiceris,
 4   2,   20|       atrocissime invehebare, aeternum fuisse quandam perennem
 5   3,    6|       oblitus, «Tibi» inquit «aeternum si velim solem dabo atque
 6   3,    8|       ipsum esse mundum atque aeternum; et cum tam multa in eo
 7   3,   21| haereat corpore vadis immerso aeternum».~
 8   4,    4|    religio incessit? Qui deos aeternum negasti, frigentem hic statuam
 9   4,   10|      non esset? An eo in loco aeternum consideret quo neque inter
10   4,   11|      vidit mare: alpibus enim aeternum lapidicinis ascripti exercebantur'.
11   4,   14|      qui perseveravit omnibus aeternum prodesse cum se multi in