Parte,  Paragrafo

 1   1,    1|          occasio oblata est. Nam aegre ferentibus diis novum alterum
 2   1,   10|         Momus offendisse rivales aegre ferebat. Sed, qua de re
 3   1,   23|          sit. Eam iniuriam Momus aegre tulit: idcirco in torrentem
 4   1,   25| Posteritatem pedibus retroversis aegre pergere affirmabat. Et ad
 5   1,   32|      modo Herculem ad se delatum aegre tulerant, hi non modo percommode
 6   2,    4|          monstrorum procreatorem aegre sustinuimus. Quid tum, verum
 7   2,    9|       sed in tanto suorum numero aegre ferre quod haberet neminem,
 8   2,   13|       noluerim, tum iisdem illis aegre carere non potuerim. Nam
 9   2,   18|       facere quin stomacharetur: aegre enim ferebat non illud sat
10   4,   12|         et admiratione ut ab his aegre ferret abstrahi. Admonebat
11   4,   20|    extremis periculis perfunctus aegre huc ad te casu appulit;