Parte,  Paragrafo

 1   1,    3|  praesertim sibi vivendum sit (ut aiunt) quadra. Vel quid hoc dementiae
 2   1,   19|     Etenim» aiebat «profecto, uti aiunt, rerum omnium vicissitudo
 3   1,   29|       futura in rem? Est ergo uti aiunt, sub metu voluptas latitat.
 4   2,    1|          medio in foro amicis (ut aiunt) inimicisque probantibus
 5   2,    3|          Mome, quod apud mortales aiunt, omnes ab exilio ad imperium
 6   2,   15|           heus Mome, num et, quod aiunt, figulus figulo, faber fabro,
 7   3,    3|          insaniat? At vincat, uti aiunt, malum. Ergo tu, Mome, una
 8   4,    3| componendam. Evenisse quidem quod aiunt, ut quem semel sapere aliqua
 9   4,   12|            quicquid ipsum fuerit, aiunt imposuisse sigillis aeneis
10   4,   13|          pigeat. Et profecto, uti aiunt, non sine deo tam multi