Parte,  Paragrafo

1   1,    3|     sibi voluit, in quos suos irarum aestus ex animo profunderet,
2   1,    4|      in se unum insurgentibus irarum procellis Momus animis prostratus
3   1,   19|  contentionis studiis aliquid irarum et odii inter eos excitetur.
4   1,   29|   caelum patefecisti viam tua irarum impatientia, tu hostem in
5   2,    2|       arbitrabatur, et tantos irarum impetus perferre diffidebat;
6   2,   10|       ad Iovem irrupit ardua, irarum impotens, torvo aspectu,
7   3,   19|      cumque arma scirem amoto irarum impetu esse penitus mollia
8   3,   20|      qui sis tantis conceptis irarum motibus praestaret? Cancro
9   4,   18| altercabantur, inde in tantos irarum impetus exarsere tantosque