Parte, Paragrafo
1 pro, 2| veteres adiudicabantur. Tum et natura rerum maxima et
2 pro, 5| iocoque discedas, cum insueto tum et digno et liberali profecto,
3 pro, 7| comprehensio fiat clarior, tum me purgem cur deos introduxerim
4 pro, 8| principem formandum spectent, tum etiam non paucissima sese
5 pro, 8| comici, abunde explicarunt. Tum et a me tantum abest ut
6 1, 1| qui cum singulos odisse, tum et nullis non esse odio
7 1, 1| iactabat quam esset par, ut iam tum hinc acerba istiusmodi lacessita
8 1, 2| cui quidem cum cetera, tum illud insit admirabile,
9 1, 3| explicentur». Haec dea. Tum Momus «Profecto» inquit «
10 1, 3| dea subridens: «Et quid tum» inquit «utrumque, illi
11 1, 3| inquam, sed consilium?». Tum Momus «Consiliumne» inquit «
12 1, 3| regi incessit? Scilicet tum primum maiorem in modum
13 1, 3| commoveri arbitrer. Sed quidnam tum? Nos vero quanti voles esse
14 1, 4| iudicio litem percenseri. Sed tum totis ab subselliis una
15 1, 4| turpiaque amoris furta; tum et Phoebi et Martis et horum
16 1, 4| desistebat. Disputanti deo iam tum seu invidia seu garriendi
17 1, 6| auctores, ut Momus, cuius iam tum mores caelicolis omnibus
18 1, 6| gratia frequentes adfuere; tum et singuli senatores caelicolae,
19 1, 11| non defuisse cum publice, tum private Momi causa curasse
20 1, 14| seditionum fluctus ruere, iam tum irritatis animis fremebant
21 1, 15| quaedam incurva cum senio, tum et metu praesentium rerum
22 1, 18| discendique avidas praestiterint. Tum Momus commentitiam fabulam
23 1, 18| oratione recitata, Momus iam tum animos puellarum spe atque
24 1, 20| execrabileque malum esse exortum. Tum et ipsum flagitium ob inventi
25 1, 21| animumque inde quasi iam tum caeptam obsidionem dissolvens
26 1, 21| difficile atque arduum, tum et pro re agenda erat haudquaquam
27 1, 22| commotarum frondium levi tum primum allecta sonitu, oculos
28 1, 24| plumas inserperet. Etenim tum istic puella intrudere monstrum
29 1, 24| In eo exequendo opere iam tum animis viribusque defecerat.~
30 1, 25| discrimine opem afferret, quasi tum primum a somno expergefacta
31 1, 25| esse indecenter lippam, tum et Posteritatem pedibus
32 1, 28| 28-~ ~Haec tum secum Momus. At alia ex
33 1, 28| monstri futilitatem odisset, tum et cuperet salvum esse atque
34 1, 30| convenerant, composita oratione tum multa quae ad rem faciant,
35 1, 30| multa quae ad rem faciant, tum et qua sit ratione et via
36 1, 33| hebetes tardique natura, tum armatorum aspectu animis
37 1, 34| multa offendet incommoda, tum illud grave atque iniquum
38 2, 4| Repetebat item cum ceteras, tum has rationes Pallas, ut
39 2, 4| aegre sustinuimus. Quid tum, verum ac superum donis
40 2, 6| pulcherrime poteris. Quid tum? Igiturne vero nos insitum
41 2, 9| norimus, dic quod rogare». Tum Momus iterato titubare et
42 2, 9| mortalium expromeret scelera, tum quidem maxime hominum causam
43 2, 9| commovebantur cum ceteras ob res, tum ob iniquam indignamque Virtutis
44 2, 9| pernicibus alis ut nihil supra; tum est illa mei quidem cupidissima
45 2, 11| mediter quam facta velim, tum et quae me deceant ita prospicio
46 2, 11| parere didiceris, Iuno, tum eorum qui imperent consilia
47 2, 12| vehementiam retunderet, tum ut Palladi pro non executo
48 2, 12| ut a corona deorum, qui tum semoti astabant, exaudiretur.
49 2, 12| vota cum multis de causis, tum quod plena venirent ineptiarum,
50 2, 13| arrisit; perinde eos, qui tum illic aderant deos, inprimisque
51 2, 13| pertulerat cum ridicula, tum et digna memoratu. Inter
52 2, 13| quidem, cum alias ob res, tum quod per eam virorum principes
53 2, 13| ad dedecus et ignominiam, tum ad calamitatem exitiumque
54 2, 13| plerisque aliis argumentis, tum his rationibus demonstrabat: «
55 2, 13| nemo sic viventi invideat, tum et ipse nullis invideas,
56 2, 13| quaeve, cum eas noluerim, tum iisdem illis aegre carere
57 2, 13| solo cubabit erro: et quid tum? Ne vero si somnus aderit
58 2, 14| fontibus arsisse flammas, tum et montes inter se arietasse.
59 2, 14| usurpabat dicere: 'Quid tum, Mome, et quid haec ad te,
60 2, 14| negligenter sane atque morose. Tum si quis coram tantos turbines
61 2, 15| ut inter se invideant?». Tum Momus: «Enimvero et quis
62 2, 15| ferat miserum esse se?». Tum Iuppiter: «Ni fallimur,
63 2, 15| maximum invidia malum!». Tum Momus «Admones,» inquit «
64 2, 15| odio potius dignissimus. Tum et illud pigebat, quod errones
65 2, 15| onustum plagis. Affuisse tum illic nonnullos viros probos
66 2, 17| errore cum plerique omnes, tum et Pallas dearum una (ut
67 2, 17| sollicitum habeat aditum, iam tum animis erant vehementer
68 2, 18| reminisci cum alias ob res, tum ne eam animo ferat molestiam
69 2, 18| ea quidem cum moderate, tum et fortiter atque constanter
70 2, 18| eloquentem ipsa causa faceret, tum se dicente veritas ipsa
71 2, 18| facultate, vel adepta iam tum auctoritate nequeant. Hoc
72 2, 18| religionisque honos colitur, tum primum inter nascendum consenescere
73 2, 18| quae quidem cum ad usum, tum ad voluptatem atque ornamentum
74 2, 18| vacare calamitatibus liceat, tum assiduis acerbissimisque
75 2, 20| alacri, cum ceteras ob res, tum quod deos atque inprimis
76 2, 20| esse concessa hominibus, tum et ipsis a diis, inprimisque
77 2, 20| imperiique culmen cum acceperint, tum se accepisse non inficientur,
78 2, 20| pietatis officia cum debeant, tum et deberi fateantur. Et
79 2, 21| caelicolae cum aliunde, tum hinc quam in omni re agenda
80 2, 21| Nam etsi eos inter, qui tum adventarant deos, aliquid
81 2, 21| per me omnia arbitrentur, tum et interdum plus satis iuvet
82 2, 21| Vulcanus (tritaeque iam tum vestrae hae fuere fabulae)
83 2, 21| fructumque concresceret. Quid tum? Demum saturi, fructuum
84 2, 21| invenietur quidem. Quid tum? Quo fruantur mundus non
85 2, 23| 23-~ ~Tum Iuppiter ad Momum annuens «
86 2, 23| te exhibes ridiculum?». Tum Momus: «Enimvero» inquit «
87 2, 23| immatura est cum perditur, tum etiam laedit. Vota demum,
88 2, 24| benivolentiam spreto me adiungas?». Tum dea: «Siccine agis mecum,
89 2, 24| ipsum apud mortales noras?». Tum Momus: «Tu» inquit «demum,
90 2, 24| Fraudi id liceat deae. Quid tum adeo? Semperne oportebit
91 2, 24| num etiam ludum facies?». Tum dea meretricias inire blanditias,
92 2, 24| blanditias, et cum cetera tum illud: «Me miseram» inquit «
93 2, 24| insanire possit perpeti». Tum Momus, despecta scintillula
94 2, 24| te eum odisse censeam». Tum dea: «Ain vero» inquit «
95 2, 24| sed invidia dictum rebar». Tum Momus subridens: «Et quidnam»
96 2, 24| illud est quod audieras?». Tum Fraus: «Vis me dicacem reddere,
97 2, 24| uti ferunt? Quid taces?». Tum Momus gestu concitato et
98 3, 2| institutum cum maiores, tum et minores dii mirum in
99 3, 2| instituto rem exequeretur; tum et primates optimatesque
100 3, 2| principem intelligebant, ea tum docte utebantur. Suas quidem
101 3, 2| quidem, cum alias ob res, tum ne facti pigeat, ne quid
102 3, 2| colerentur, maximopere favebant. Tum et Mars, quod Aerugine architecto
103 3, 3| in me comparabo. Et quid tum? Oderint illi quidem ut
104 3, 4| solitos cum mandare litteris, tum in dies accuratissime pervestigare,
105 3, 5| mortales adire philosophos tum consulendi, tum multo etiam
106 3, 5| philosophos tum consulendi, tum multo etiam visendi gratia.
107 3, 6| percontatum accessisti!». Tum Iuppiter «Et quemnam» inquit «
108 3, 6| quemnam» inquit «perconter?». Tum illi «Platonem» inquiunt «
109 3, 6| Idcirco illinc secedens iam tum accusare initam profectionem
110 3, 6| non es, ne adimito solem». Tum Iuppiter, tanta abiectissimi
111 3, 9| totos illi dedicarunt». Tum Mercurius «Cave» inquit «
112 3, 9| demum dea nusquam minus». Tum Iuppiter «Tu tamen» inquit «
113 3, 10| et periculosum putarent, tum et cuiquam privatorum subesse
114 3, 12| functum fuisse officio». Tum Apollo, se accingens ad
115 3, 12| inquit «aliudne me velis?». Tum Iuppiter «Recte» inquit «
116 3, 12| certior quanti homo sit». Tum Apollo: «Tantumne hoc est,
117 3, 13| appellare succurrebat?». Tum Apollo «At» inquit «in promptu
118 3, 14| dii cum solemnium causa, tum et concionis ineundae gratia
119 3, 14| universa atque perfringi. Tum et de tota re edicit ut
120 3, 14| ut quid quisque cum suis, tum communibus rationibus conducere
121 3, 15| fastidium gestientes. Qui tum omnes etsi ita essent animati
122 3, 16| offendissent, ut erant iam tum primum concepto odio irritati, «
123 3, 18| modum nisi ut obtemperetur. Tum aliqua item ex parte eam
124 3, 18| cum multas alias ob res, tum ut liceret pacata et quieta
125 3, 19| laetabatur cum ceteras ob res, tum quod in rem Iovis cessisset.
126 3, 19| sero tardusque redisti?». Tum Apollo «Nihil habui rerum»
127 3, 19| succincte et breviter enarrabo». Tum Iuppiter: «Cupio, narra:
128 3, 19| causis emolumenti, conferet». Tum Apollo «Duo» inquit «fuere
129 3, 19| Audies rem cum festivam, tum et plenam maturitatis. Democritum
130 3, 19| ambigua, ut nihil supra». Tum Iuppiter arridens «An» inquit «
131 3, 19| professoribus versari insaniam». Tum Iuppiter: «Quid ego philosophos
132 3, 19| fulgura et huiusmodi?». Tum Apollo: «Quid ceteri faciant
133 3, 19| quid facis lacrimans?'. Tum ego contra despectans: '
134 3, 19| mundum an perpetuo servaturi. Tum ille 'O te' inquit 'aruspicem
135 3, 19| hoc genus arcessivisti?'. Tum ego 'Atqui' inquam 'istuc
136 3, 19| cepe mundum asseveratis'. Tum ille 'Facis tu' inquit '
137 3, 19| invenisti quod plores?'. Tum ego 'Viden' inquam 'istic
138 3, 19| sentis quid proloquantur?' Tum ille: 'Quid, tune loqui
139 3, 19| dixerint existimabis?'. Tum ego: 'Minime, sed prae se
140 3, 19| enuntiant, corruiturum orbem?' Tum ille vehementer ridens; '
141 3, 20| Socratis dicantur». «Nempe tum, si recte memini, his verbis
142 3, 20| Statuam' inquit ille. Tum Socrates: 'Qualecumque dabitur
143 3, 20| eligas?'. 'Putabo' inquit. Tum vero Socrates: 'Quo id pacto'
144 3, 20| Proponam' inquit ille. Tum Socrates: 'Qui vero optimum
145 3, 20| inquit ille 'ut dicis'. 'Tum' inquit Socrates 'quid,
146 3, 20| communis et quasi peculiaris, tum genere ipso tanta ut supra
147 3, 20| aliquem afferat. Sed quid tum, quid postea?». Tum Apollo: «
148 3, 20| quid tum, quid postea?». Tum Apollo: «Enimvero negavit
149 3, 20| superiori de coriario compares». Tum Apollo: «Cave his rebus
150 3, 20| iurarent vera praedicare». Tum Iuppiter: «Attemperate quidem
151 3, 20| et reconditi attulisti?». Tum Apollo «Aristotelem» inquit «
152 3, 20| ulla prehendi industria?». Tum Apollo: «Et quidni id posset
153 3, 20| artes, modo illum norit?». Tum Iuppiter: «Istuc difficile,
154 3, 20| philosophi mentem intelligere». Tum Apollo: «Immo vero facile,
155 3, 20| vero facile, ubi advertas». Tum Iuppiter: «Obsecro, tuisne
156 3, 20| fortasse artibus et sortibus?». Tum Apollo: «Maxime, vel etiam
157 3, 20| sese illi ultro offerant». Tum Iuppiter: «Malo tuas in
158 3, 20| specta ubi sint locorum». Tum Apollo cum istac pro re
159 3, 20| appellabat et fabrorum ludum. Tum et illud addebat, non iniuria
160 3, 20| penitus nihil timeant?». Tum Apollo: «En monitorem percommodum,
161 3, 20| mortales, inquam, perdere». Tum Iuppiter: «Vel possis quidem
162 3, 20| tantas divitias amiseris». Tum Apollo: «Recte» inquit «
163 3, 21| mactandis minuerent iam tum primum caeperant vexare
164 3, 21| enim valere cum ad gratiam, tum etiam ad laudem, hoc vero
165 3, 21| patere quidem cum aliunde, tum illinc, quod antea pene
166 3, 21| quam ut novis delectentur. Tum et veteres illos optimos
167 3, 21| quid valeant cum aliunde, tum in Iunonis arcu exaedificando,
168 3, 21| ineundi difficultate diffisus, tum etiam votorum magnificentia
169 4, 1| in periculum sit adducta; tum et tantum aderit iocorum
170 4, 2| tantisper sapere? Et quid tum, o Stupor? Et quid tibi
171 4, 4| silva ad Stuporis statuam, tum et in theatro accidit. Nam <
172 4, 4| flagitii spurcitatem desumes!». Tum barbarus et ebrius ille
173 4, 4| deos irridens negligis!». Tum barbarus «En» inquit «perdoctum
174 4, 5| 5-~ ~Tum Oenops et facti indignitate
175 4, 6| Verum et quid demum, quid tum? Utcumque ceciderit res,
176 4, 7| beneficum cum salutarimus, tum eundem patronum nostris
177 4, 7| nam maiores illi dii iam tum fastidire humilium vota
178 4, 8| eadem sibi durioraque iam tum fieri ab hominibus posse
179 4, 9| simus cum totis libellis, tum hoc loco exprimere, intelliges
180 4, 11| id ita aggrederentur?». Tum Charon «Novasne» inquit «
181 4, 11| remigare quisque instruat?». Tum Gelastus «Atqui hoc est,»
182 4, 11| importunitate, longum repudiasti». Tum Charon: «Negasne» inquit «
183 4, 11| assiduitate expostulare?». Tum Gelastus: «Deplorare meum
184 4, 11| animo soluto et libero». Tum Charon «O» inquit «stultitiam
185 4, 11| lege data praescribimus». Tum Charon: «Egregios audio
186 4, 11| etiam num ascribitis?». Tum Gelastus «Et istud» inquit «
187 4, 11| cymbam adiutato ut feram». Tum Gelastus: «Atqui est quidem
188 4, 11| onus nobis velle imponere». Tum Charon: «At saltem remum». «
189 4, 12| confusiora audisse uspiam dici. Tum Gelastus aliunde repetito
190 4, 12| est rex; eo dum o rex!…». Tum Gelastus: «Lupumne tu regem
191 4, 12| redeundo narrabo, ut voles». Tum Gelastus «Volam,» inquit «
192 4, 12| vidisti aut audisti unquam?». Tum Charon «O te philosophum»
193 4, 12| amissa persona pervenerit». Tum Gelastus: «O Charon, fingisne
194 4, 13| ipsi molem construerent. Tum et stultitiam patrum detestatus
195 4, 13| degendae rationes expetant». Tum Gelastus: «Sit quidvis,
196 4, 13| reverentia obmutescas». Tum Charon, ad unas atque alteras
197 4, 13| si coirent venerarere?». Tum Gelastus subridens: «Solus
198 4, 14| delirasse cum ceteras ob res, tum quod tantis iniuriarum offensionibus
199 4, 14| inquit «statuas?». «Quid tum?». «Risere» inquit. «Quid
200 4, 14| ut lubet, ego vero abeo». Tum Gelastus duri decrepiti
201 4, 14| namque apud doctos discimus». Tum Gelastus sibi consulens
202 4, 14| tractare enim assuescam». Tum Charon: «Remumne in sicco?».
203 4, 14| patientia pertuli percussissem». Tum Charon «Gelaste» inquit «
204 4, 14| fuerint quam qui non fuerint». Tum Gelastus «O» inquit «dictum
205 4, 15| inquit «etiam haeres?». Tum Gelastus: «Nolim succenseas»
206 4, 15| commodum non profiteor». Tum Charon «Pronam» inquit «
207 4, 15| Tu, si te audissem, iam tum me suspicionibus obruisses;
208 4, 15| rempublicam natantem!». Tum Gelastus «O» inquit «Charon,
209 4, 15| condocefiunt imperium gerere; tum et quae ad animi libidines
210 4, 15| sunt et pessime agitur. Tum si parent doctis, si praesto
211 4, 17| luissem: optavi quidem mihi tum cymbam aeque atque in theatro
212 4, 17| belluas, homines, fugiat. Tum Gelastus «Novi» inquit «
213 4, 20| commemoratis utrimque cum factis, tum dictis «Ego vero» inquit
214 4, 20| Ego vero» inquit Momus «tum cum apud vos philosophabar,
215 4, 20| Cum haec dixisset Momus, tum contra «Tui me» inquit Gelastus «
216 4, 20| perpetua cum inimicorum tum et meorum iniuria vexatus,
217 4, 20| meminisse hominem oportet. Tum vero, Mome, quid dices si
218 4, 21| argueret. Eo pacto cum dictis tum tridente omnes toto mari
219 4, 21| ordine cum ceterorum deorum, tum et Stuporis et Iovis et
220 4, 21| Iovem superosque restituam». Tum Gelastus: «Si per te licet,
221 4, 21| bonis consiliis moveatur». Tum Gelastus «Et quid putas»
222 4, 21| istiusmodi an servum?». Tum Charon «Facis» inquit «ut
223 4, 21| praeferendum asserebat». Tum Gelastus «Quid esse hoc
224 4, 21| tui pene oblitus sis?». Tum Charon: «An secus potui,
225 4, 21| et irruentes intuens?». Tum Gelastus: «Esto montes ut
226 4, 21| te immortalem habeas?». Tum Charon contra: «Navita et
227 4, 21| perpotare aquas aut enecari». Tum Gelastus: «Places, Charon;
228 4, 21| futuram non ignobilem». Tum Charon: «Audies rem dignissimam,
229 4, 21| habiliora nobis fuere quam tibi. Tum et illa praetermittamus,
230 4, 21| denique flagitiorum genere? Tum ceteras quidem stultas rerum
|