Parte,  Paragrafo

1   4,   11|          inquies. Non est vivere, o Gelaste, sed luctari adversus mala:
2   4,   13|        deorum statuas versus, «Dic, Gelaste,» inquit «ne tu hos singulos
3   4,   14|         Desine,» inquit «o, desine, Gelaste! Tu illos umbra, illi nos
4   4,   14|          percussissem». Tum Charon «Gelaste» inquit «huc velim animum
5   4,   15| prosequeretur. «Et quantis» inquit «Gelaste, subterfugiis incohatum
6   4,   17|          remitto: qui si affuisses, Gelaste, risisses». «Tua ego risissem»
7   4,   20|        solitus commentari tecum, mi Gelaste, tabellisque conscriptas
8   4,   21|        inter navigandum «O» inquit «Gelaste, esse quid hoc dicam in