25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
1 1, 25| 25-~ ~Tantis igitur casibus
2 1, 26| 26-~ ~Monstri istiusmodi commota
3 1, 27| 27-~ ~Tam exsecrabile ex se
4 1, 28| 28-~ ~Haec tum secum Momus.
5 1, 29| 29-~ ~Etenim successit Herculi
6 1, 30| 30-~ ~Itaque haec Momus, atque
7 1, 31| 31-~ ~Interea Fortuna dea,
8 1, 32| 32-~ ~Dum haec aguntur Fama
9 1, 33| 33-~ ~Haec dicendo Fama pervolans
10 1, 34| 34-~ ~Momus, nefastum tetrumque
11 1, 35| 35-~ ~Haec Momus. At negavit
12 1, 12| et istiusmodi, hi, plebe abacta et una protruso Momo, in
13 1, 1| quo pacto, pulchra Iunone abdicata, sese pellicem deorum regi
14 2, 13| artes et facultates ultro abdicatas ab se esse voluisse, quod
15 3, 12| perturbatior e Iovis conspectu sese abdicavit. At Iuppiter, suarum rerum
16 4, 3| quo visum est loco statuam abdidere, neque defuere Cupido, Mercurius
17 1, 1| praecordiis homini mentem abdidisset, quam unam suprema ad supercilia
18 4, 15| proximos palustres calamos abdidit. Gelastus vero cryptam conscendit
19 1, 19| reddidit. Verum petiit in abdito facere id consuescerent,
20 2, 9| solitudine et squallore abditus latitaret. Caepit ergo Iuppiter
21 3, 6| se illico proripiat atque abducat.~
22 1, 4| observandum imitandumque abducere. Itaque nullum erat uspiam
23 4, 14| improbitatem evitasse conferet. Abeamus!». Charontem revocabat Gelastus,
24 4, 8| abradentis molestiam libenter abegisset ab se sed, ingenio tardus,
25 4, 14| Sed tu ut lubet, ego vero abeo». Tum Gelastus duri decrepiti
26 4, 13| iamque non longe ab theatro aberant. Ergo de Gelasto sciscitatus
27 4, 20| ductu caelo proscriptus, aberrabam, sed pro gravissima accepta
28 4, 19| sordidissimis relictus foro dicitur aberrare luminibus captus.~
29 pro, 8| explicarunt. Tum et a me tantum abest ut possim quae assentatoris
30 4, 3| simulacrum converteret, quo abeundi redeundique viam et laborem
31 4, 16| mari alto, qua venerant abeunt.~
32 3, 19| non sine causa consulto abfuisse a tumultu interpretati sunt.
33 2, 12| Illudque inprimis superi abhorrebant atque exsecrabantur, quod
34 2, 24| ego Hercules non penitus abhorrendos ducam atque fugiendos, qui
35 1, 11| temperaret iracundiae: abhorrere quidem a suis temporibus
36 3, 6| solem». Tum Iuppiter, tanta abiectissimi hominis acrimonia concitus
37 2, 15| facile credas principem esse abiectissimorum hominum, ita corporis forma
38 2, 10| probes? Inimicos eosdemque abiectissimos ornabis, tuos vero, quoad
39 4, 16| ex libertinis navalibus abiectissimus, per calonum et lixarum
40 1, 8| id queas pacto, ex infimo abiectoque loco in pristinam dignitatem
41 2, 16| publicum caelicolarum odium, abiectum, despectum diisque omnibus
42 2, 24| mortalibus redisti quam abieras. Vale, vale!».~~
43 1, 5| re neglecta despectaque abiere.~
44 4, 15| quidem possint auferre? Sed abigenda est haec molestia: te in
45 3, 16| lege observari ut publicis abigerentur excluderenturque mulieres.
46 4, 21| offenso omnes voluptates animi abiiciamus, et periculo transacto e
47 4, 11| pecuniam, funditus a me abiiciendam ducerem ac me totum rerum
48 4, 14| perseveraret citato gradu fugiens, abire interpellaret, «Ego vero»
49 4, 12| successuram. His dictis abivisse; homunculos caepisse conscendere,
50 4, 17| Hortabatur Gelastus ut balneis ablueretur ne tantis sordibus illibutus
51 4, 2| maritimi ad Momum consalutandum abque animi miseria levandum plerique
52 4, 8| admodum squalebat ferro caepit abradere. Stupor vero deus abradentis
53 4, 17| cecidisse res? Et illud abrasum ulcerosumque caput quis
54 3, 20| consulere et ruptam ligulam abrepta crumena intueretur maxima
55 4, 3| occurrebat ubi locorum illinc abreptas statuas apte deponerent.
56 2, 18| quidem ex medio hominum grege abreptus et inter beatissimos rerum
57 2, 6| arietum more, qui quidem abscedendo impetum concitant, quo vehementius
58 2, 10| Iunonique ut gratificarentur abscederent; quod Iunonem et in Momum
59 2, 3| importaretur, tamen, quod abscondendi sui nullus aut locus aut
60 3, 14| Iuppiter neque purgare absentem neque moderate pati obtrectatores,
61 4, 8| praesentem deum irrideant, absentis simulacrum vereantur atque
62 3, 20| tentandi quoad fortassis casus absolutiorem aliquem afferat. Sed quid
63 2, 23| quippiam quod in tam pulchro absolutoque opere atque perfecto amplius
64 3, 8| conservatorem tantorum tamque absolutorum operum deum, sed peremptorem
65 3, 21| ita demum omni ex parte absolutum pleneque perfectum esse
66 3, 4| facile omnem difficultatem absolvant.~
67 3, 19| inter praecordia inhaustum abspirantibus animi igniculis concoqui
68 2, 1| dum ingenio diffidimus, absterreat, quam historiae amoenitas
69 4, 14| saxa non metuebas risu te absterritum simulas, et qui tantopere
70 2, 24| quidem constirpata atque abstersa barba tersior adopertiorque
71 2, 11| alteras lacrimulas tenui velo abstersisset, quaeque de Momi animo erga
72 4, 18| oppressit, non tamen defuit quin absterso humero alam decusserit;
73 4, 23| promptu sunt. Rebus novandis abstinebit, nisi multa necessitas ad
74 3, 19| casus evitandos. Semper eius abstinentia, continentia, humanitas,
75 4, 12| admiratione ut ab his aegre ferret abstrahi. Admonebat enim Gelastus
76 4, 14| colligendorum florum voluptate abstraxisti et ad iurgia rixasque adduxisti.
77 3, 21| congratuler hinc omnes in posterum abstrusas, ut ita dicam, futuras improborum
78 3, 19| turgidam animadvertit, ita abstulit ut id facinus omnes penitus
79 4, 11| vero, qui nulla ab re magis absum quam a petulantia et importunitate,
80 2, 19| et libris et bibliothecis absumerent. Verum se pro suorum temporum
81 3, 21| multaque viventium capita absumpserant. Quibus calamitatibus acti,
82 4, 2| prostravisse, subegisse, absumpsisse, hominum vero plurimorum
83 4, 22| pigeret diutini otii; et otio abundantes otium quaerebamus, et otium
84 pro, 7| licentia in scribenda historia abusus sim. Nam veteres quidem
85 2, 21| multis perdendis horis otio abutantur, et inter senescendum nihil
86 3, 21| frequens apud philosophos abuteretur. His addebat non intelligere
87 2, 13| suo quantum lubeat otio abutitur, rogat libere, negat impune,
88 3, 21| ingenii perverse ad malitiam abutuntur, et illic ubi se probos
89 4, 4| clamore relicto captivo abvolarunt. Vidisses hos amissis armis
90 3, 9| opinionem augebat quod in Academia vidisset ex quaeritantibus
91 1, 10| rerum perturbationes. Verum accedat ut lubet.»~
92 1, 28| resonaret delectabatur; accedebatque ad voluptatem monstri ipsius
93 4, 14| proripuit. Illi propius accedente mortuo et apertius perspecto
94 2, 20| decus imperiique culmen cum acceperint, tum se accepisse non inficientur,
95 2, 18| inscriptum animo beneficium quod acceperit, et nunquam non retributurum
96 3, 19| memoratu disceptationem accepi quam quidem, cum audies,
97 1, 16| invento ab iis qui iniuriam accepissent gratiae haberentur.~
98 4, 8| esse hunc a quo beneficium accepisset; idcirco rubiginem qua Stuporis
99 3, 14| tabellasne, quas pridie a me accepisti, legistin?». «De his alias»
100 2, 24| conformat. Momus, veteris acceptae ab dea Fraude contumeliae
101 3, 5| satisfecerint, eas tu fidei acceptas referas».~
102 1, 6| revocandam grati aliqui acceptique hominibus mitterentur, qui
103 2, 18| redditus miti et mansueto. His acceptis responsis Minerva abiit,
104 1, 1| omnibus caelicolis gratam acceptissimamque suam tyrannidem curis vacuus
105 3, 21| putent, an eorum qui diis se acceptissimos et commendatissimos esse
106 2, 21| improbi illi, tantorum a me acceptorum commodorum immemores, ingrati,
107 2, 10| meritos et invitos in caelum accerseri iubes, me vero quae te quae
108 2, 18| convivium Herculis Momum accersiturus advenerat. Cupiebat enim
109 3, 12| sensus et mentem indagaturus accesseram, inveni qui mea secreta
110 2, 1| natu facere et ipsi vota accessere, sed primo iusta atque ea
111 3, 19| exequerer. Sed me illi ad quos accessi philosophos, dum ita instructi
112 4, 12| omnia facta esse et in dies accessionibus decessionibusque minutarum
113 2, 18| et consilio acquievisse. Accessisse et tertium quoddam genus
114 3, 6| philosophorum percontatum accessisti!». Tum Iuppiter «Et quemnam»
115 3, 2| robur et firmitatem fore accessuram. Hinc minores quidem dii
116 4, 12| opinati sunt in substantia accidentibus iungenda versari. Sed, ne
117 4, 20| audies quae Charonti huic deo acciderint? Dum res hominum non ignorare
118 1, 15| verita, velum quo esset accincta, instar apicis quod e caelo
119 2, 6| integant; vigilantes, solertes, accincti paratique occasionem praestolentur
120 3, 12| officio». Tum Apollo, se accingens ad iter capessendum, «Agesis»
121 4, 11| Itaque Charon, dum ad iter accingitur, subducta navi multum ac
122 3, 6| penetrali, seque ad iter accinxit animo admodum alacri et
123 2, 18| illud adiuravit, non id se accipere ut iniuriarum velit reminisci
124 1, 31| eventum optimam fore in partem accipiendum. Non enim alio illustriori
125 3, 20| dabitur corium ad id opus accipiesne an putabis interesse ut
126 3, 14| indiceretur, cuius ergo inprimis acciti convenissent. Ille vero,
127 2, 8| indicta ad iudices die reum se accitum atque adductum putare et
128 3, 9| tantis rebus agendis non accivisse. Neganti Mercurio deam male
129 3, 11| Diogenem versus, qui se inter acclamandum percussisset, «Siccine»
130 1, 4| Momum maiestatis teneri acclamavit: io, prehendendum sceleris
131 3, 11| popularium opem atque auxilium acclamitare, et in Diogenem versus,
132 1, 6| late arridere et venerando acclinare, omnesque suavitatum delitias,
133 4, 12| monstravit atque hortatus est ut acclivi directaque via quae pateret
134 2, 14| intra aridum terrae solum acclusisse maria. Haec admirantibus
135 3, 2| sua et studia et operas accommodabat: namque ab hominibus quidem
136 4, 15| curant, omnibus temporibus accommodant atque obsecundantur. Adde
137 2, 20| observationem religionis accommodarentur!».~
138 2, 13| ad quamvis artium aliarum accommodata, ut quoquo te contuleris
139 2, 18| satis commodam sibi atque accommodatam fuisse contra philosophos
140 2, 6| aliam nostris temporibus accommodatiorem personam imbuendam sentio.
141 2, 9| provinciam, ut promptiorem accommodatioremque dari si optes, nunquam alibi
142 4, 22| tamque ad gloriam et gratiam accommodatis per suam negligentiam diutius
143 1, 4| reliquorum usum et utilitatem accommodatissimus locus: fungi idcirco quaecumque
144 3, 19| componendas adhiberi posse nihil accommodatius. Quod si vacas animo ad
145 3, 2| privatis emolumentis et studiis accommodatum videretur. Neque praeterea
146 2, 20| locus aut tempus idoneus accommodatusve sit, ut in convivio de his
147 2, 20| mores rectamque vitae normam accommodet. Neque tamen velim Momum
148 1, 1| auribus evigilanti deae accommodissima laedendi occasio oblata
149 3, 12| huic causae opportunissima accommodissimaque sint. I, sequere, faciam
150 2, 13| divo atque duro in solo accubare: eos contemnis, despicis
151 2, 13| subiecit strati ubi dormiens accubas, procul dubio perquam maximum
152 4, 19| suis scortorum sordibus accumbebant, fragore exciti affuere.
153 1, 24| inimicitiae in suos redundaturae accumularentur. Itaque praesentis pro temporis
154 3, 21| improbitati suae multa adaugere accumulareque minime intermittat; ne superos
155 2, 13| capitisque periculo sibi accumularit, tu illius quasi debitas
156 pro, 1| integra esse divinitate accumulatissimus. Nam cum vim astris, nitorem
157 1, 3| ingessit atque in unum accumulavit. Alia ex parte, si certare
158 2, 10| curarum ad veterem dolorem accumules? Non rogabo, non profecto
159 2, 20| nos, o superi, tam grandi accurataque Momi oratione commoti, quid
160 3, 4| mandare litteris, tum in dies accuratissime pervestigare, et nihil esse
161 2, 14| cuinam maior confertiorque accurret audientium corona? Quem
162 4, 17| confestim Charonti renuntiatum accurrit. Nihil unquam avidius accepit
163 3, 6| caepit conclamitare voce: «Accurrite, adeste populares» quoad
164 1, 28| se continuit quin hominem accursitans amplecteretur. «Et quidnam
165 1, 9| tam repente tantam illuc accursitasse multitudinem tamque varios
166 2, 21| Vulcanum Diana Silvanique dii accusabant quod umbratiles suas amoenasque
167 1, 14| indignum facinus procerum accusantes undique ad tumultum insurgebant.
168 1, 1| frigidula oratione Momum omnibus accusantibus et omnium sententiis damnatum
169 1, 5| philosophorum vocibus Momum accusantium satis explicite exaudiri
170 2, 21| materia oborta est: Iunonem accusat Neptunus quod votorum purgamenta
171 1, 4| interpellabant, vexabant. Momus vero acer, durus, omnium impetum magis
172 2, 13| offendisse quae et durae et acerbae fuerint quaeve, cum eas
173 2, 18| fuisse nunquam adeo sibi acerbam et molestam quin de genere
174 4, 10| omnia nota et ignota, dura acerbaque aggredi cogebatur, idque
175 4, 22| stultitia accepimus, ni etiam acerbis his curis animi ingratisque
176 2, 18| calamitatibus liceat, tum assiduis acerbissimisque casibus semper nova dolendi
177 4, 14| Gelastus duri decrepiti acerbitate motus «Ne tu» inquit «o
178 3, 21| prudentiae erit, qui Momi acerbitatem atque furorem novimus, providere
179 1, 19| Appage! Atqui hoc mihi ex acerbo exilio obtigisse voluptati
180 1, 4| adversarium intuens, sese acerbum iniuriarum vindicem exhibuit.
181 1, 32| congreditur. Fama, armatum acerrimumque perduellionem nequicquam
182 4, 12| hasce fictiones easque ad Acherontis usque undas durare, nihilo
183 1, 34| opto» inquit Momus «ut quo acinace ipsum me petierint eodem
184 3, 14| aequabilique consilio facile acquiescant. Ergo ut aliquid rerum agendarum
185 3, 21| nusquam desinat, nusquam acquiescat; quod factiosis, audacibus,
186 2, 19| cuiusquam prudentiae et consilio acquiescere, consensione facta insurrexisse,
187 2, 13| quo reperta commodiore acquiesceret; in singulis quidem elaborasse
188 2, 18| cuiusquam prudentiae et consilio acquievisse. Accessisse et tertium quoddam
189 3, 20| deferbuisset ac verborum iactantia acquievisset, eum intuens Iuppiter «Num»
190 3, 19| nobis vero ob molestam cepae acrimoniam oculi erant praegnantes
191 2, 21| factum magnas contentionum acrimonias excitarat. Quas ubi ad Iovem
192 1, 8| pacto sibi ipse imperaret ut acris, austeri semperque infesti
193 1, 19| Haec Momus, atque abiit ita acta sua secum reputans, ut prae
194 1, 15| illis sit maximis de rebus actura. Demum, ubi salutatores
195 3, 20| omnia praevidebunt quae acturi simus et pro summa sua sapientia
196 2, 6| Spe illectus, necessitate actus propositisque praemiis,
197 2, 18| vires, velocitatem, sensus acuitatem, quibus longe homines a
198 2, 20| inprimis Iovem dictorum aculeis commoveri non obscure perpendebat.
199 2, 11| arte gravissimos infigere aculeos suspicionum elaboravit;
200 3, 21| insigni, quo plurimum valent, acumine ingenii perverse ad malitiam
201 3, 4| alterum deorum quos esse acutiores opinabatur atque inprimis
202 3, 19| atque candescere eiusque acutissimas scintillulas segestione
203 1, 24| excita, ut erat ingenio acutissimo et consilio praesenti, optimum
204 4, 12| recubuere. Est Charon sensibus acutissimus, visu, auditu et huiusmodi
205 3, 14| rem futuram Momus, ut erat acutus atque ingenio excitus, fortassis
206 4, 12| cornu humilem ad cryptam adacta. Placuit Charonti, quod
207 1, 1| loco fronti fore oculos adactos, quo fiat ut cum pronis
208 3, 2| levissime rasas et perpolitas adamantinasque tecto tegulas destinarat,
209 1, 21| Virtutis filiam, caepisse adamare. Laude igitur ut potiretur
210 3, 21| detestabili improbitati suae multa adaugere accumulareque minime intermittat;
211 3, 21| pristinas ad perturbationes addat, quo iterato et deorum quietem
212 3, 11| flagitium esse; postremo addebant nihil esse turpius quam
213 4, 2| rerum concentu resonabant. Addebantur his hominum murmur latum
214 2, 12| votis vota dum non audiuntur addere non cessent, quo fit ut
215 3, 20| diminui, nec corrumpi; nam cui addes, quod alibi esse non possit?
216 2, 22| ratio, nam unam admodum si addideris hominum generi feminam,
217 3, 17| versetur; qua de re etiam additis lacrimis obtestantur ut
218 2, 13| vel si tandem cupiditate adducaris ut tibi plura esse velis
219 1, 24| qualem sibi res ipsa exitum adducat. Puella vero, insperato
220 3, 2| privati, facile in eam spem adducebantur, ut sibi persuaderent a
221 3, 5| esset veritus, fortassis adducebatur ut omnes illas philosophantium
222 4, 4| multisque affectus plagis adducitur ad ipsam hanc specum in
223 2, 18| astu et artibus Minervae adductam se ut de Momo non bene mereretur,
224 4, 12| alios cupiditatis errore adductos in transversos viculos delirasse.
225 2, 13| asserebat. Nam eo cum sis adductus loco ut tua negligere, aliena
226 2, 18| corroborent; cui sententiae illud addunt, ut se quidem esse deorum
227 2, 8| excepere atque ad superos adduxere. Ad Iovem igitur cum appulisset
228 4, 7| sociis quid ita religatum adduxisset hominem et quid se praeter
229 4, 14| abstraxisti et ad iurgia rixasque adduxisti. Quod si non saxa modo,
230 1, 2| liquentibusque rebus terrenis adegeris, sponte sua diffluent ad
231 pro, 1| quasi viritim impertiens adegisset, voluit ipse esse unus tota
232 1, 1| et mortem atque dolorem adegit. Quibus aerumnis cum iam
233 4, 18| salutis spem navigantibus ademerat, praeterquam ut ad proximam
234 1, 3| superent, homunculis non ademisti patientiam! De orbium igniumque
235 2, 18| praeter eas tantum res, quibus ademptis omnino futuri simus nulli?
236 2, 18| vel dicendi facultate, vel adepta iam tum auctoritate nequeant.
237 2, 18| repugnante, quotus est qui adeptis fruatur aut gaudeat? Sed
238 2, 13| obtemperet? Sed imperium postquam adeptum partumve est rem esse procul
239 4, 4| Eia» inquit «philosophe, adesne? Siccine mecum agis? Unde
240 1, 32| ab inferis arcessendum ni adesset arbitrabantur, at permaximi
241 4, 2| deum sacellaque atque aras adeuntes mortales non perspici a
242 1, 6| comitandi gratia frequentes adfuere; tum et singuli senatores
243 3, 14| solemne incohent: mox se adfuturum atque cetera expediturum.
244 1, 3| aram, ad quam fortassis adhaerebat Momus, collocat iubetque
245 1, 21| templi vetustate asperum adhaerescere et brachia multo sursum
246 1, 2| huiusmodi est, ut quibus adhaeserit rebus, eas quoad una constiterit
247 3, 4| si curam et diligentiam adhibeant, facile omnem difficultatem
248 4, 14| inquit «huc velim animum adhibeas: annos ego multos atque
249 2, 8| isthaec tua, Mome, ni modus adhibeatur, obruent», dictisque paululum
250 1, 28| nervis et pectori firmitatem adhibebit. Unum cave manu corticem
251 1, 3| ingenii quin istuc mentem adhibens intelligat non defuturum
252 3, 19| rationes bene componendas adhiberi posse nihil accommodatius.
253 4, 12| potuisse opus nisi arte viaque adhibita perficere qua facile exque
254 3, 12| operam atque industriam adhibiturum, modo tantis rebus agendis
255 pro, 5| dubio difficili assequenda adhibui studii et diligentiae. Nam
256 | adhuc
257 2, 18| deorumque contemptoribus etiam adiecere quae nimia penitus sint.
258 2, 21| traderem: ea de re aestatem adieci, eique rei Vulcani fabros
259 1, 1| quod muliebres mortalium adiecisset delitias, artesque fingendi
260 2, 18| tulit necessitas, sed plura adiecit hominum improbitas atque
261 3, 11| improbus quidam lenonis puer adiecto fuste quem manu ebrius gestabat
262 2, 2| inflamment ad verticemque adigant reduci. Recusarat Pallas
263 3, 19| medium inciderem meque homini adigerem, quo facto caepi eius gestus
264 2, 21| quas monstris navigiorum adigerent. Aeolum accusabat Neptunus
265 4, 12| quippiam cui aut formam adigeret et quasi obinvolveret aut
266 4, 12| paulo quantillo quod alteris adigeretur. Fecisse item alio ex luto
267 2, 18| auferantur. Cur eadem optimis adimant et scelestissimis condonent?
268 2, 18| bonorum optimum quod a malis adimat! Mortem ego facilius crederem
269 2, 15| officere neque improbitas adimere quicquam potest, siquidem
270 3, 6| Si dare potis non es, ne adimito solem». Tum Iuppiter, tanta
271 3, 6| accidit ut solis radios qui adinfluebant interciperet. Ergo inclusus
272 2, 21| Novam vivendi rationem adinveniemus: alius erit nobis adeo coaedificandus
273 2, 21| molestiarum vexationumque ullus adinvenietur modus? At invenietur quidem.
274 2, 18| coacti necessitatibus ipsi adinvenimus; cetera omnia nobis erepta
275 3, 5| multos inter suos familiares adinvenirentur quorum posset opera praeclaris
276 1, 1| deae ingenium: eam enim adinvenisse quo pacto, pulchra Iunone
277 1, 16| inauditam laedendi rationem adinvenit, qua ubi nefarie misceret
278 2, 18| volente deo, quotus est qui adipiscatur deo non repugnante, quotus
279 3, 12| commentari formas orbis: hos se aditurum et consulturum, neque futurum
280 pro, 2| deorum religioni apud veteres adiudicabantur. Tum et natura rerum maxima
281 4, 21| utatur: illis enim plurimum adiumenti inveniet ad se levandum
282 2, 18| quo esset alter alteri adiunctior, coacti necessitatibus ipsi
283 2, 24| benivolentiam spreto me adiungas?». Tum dea: «Siccine agis
284 3, 3| confugias, ubi tot conspiratores adiunges tibi quot erunt ii ad quos
285 3, 20| reliquerit nihil quod addi adiungive sibi a quoquam possit. Cui
286 4, 4| agit laetus et animo secum adiurans nihil minus credendum posthac
287 4, 11| hanc praegravem cymbam adiutato ut feram». Tum Gelastus: «
288 3, 20| artibus, aut tuis sortibus adiuti omnia praevidebunt quae
289 4, 3| validiores deorum ut se adiuvent voce illa sua agresti advocat,
290 4, 21| qua ituri sumus. Haec ego adivi loca nonnunquam otiosus.
291 4, 15| Nunc demum iuvat mortales adivisse. Atqui num vides? Eccam
292 3, 20| et eiusmodi philosophos adivisses. Et quid igitur? Num ab
293 2, 13| descriptumque modum; item adminicula, instrumenta et pleraque
294 3, 2| novarum casibus aliquid adminiculi atque occasionis ad se honestandum
295 4, 3| huiusmodi talarium alarumque adminiculis freti, qui extremo theatri
296 4, 20| republica an iniustitiam in administranda? Sed institutum hoc principis
297 4, 21| ceteras quidem stultas rerum administrandarum ostentationes quid est quod
298 2, 18| talem se exhibeat in rebus administrandis qualem plerique magnorum
299 4, 11| senem proficiscentem turbae admirabantur. Verum illi inter pergendum
300 1, 2| cetera, tum illud insit admirabile, ut nulla substituta materia
301 4, 13| quidem negligitis: saxa admirabimur? In flore ad venustatem,
302 3, 21| non refertissimum rebus admirandis, ipsa item extrema singula
303 2, 14| solum acclusisse maria. Haec admirantibus ceteris atque stupentibus,
304 1, 35| se vertens attrectantium admirantiumque e manibus lubricis alis
305 2, 13| stulti hominis quae vulgo admirantur, toga, purpura, aurum, mitra
306 4, 14| turbatores risisse, tametsi admiraretur retinnire omnia deorum risu.
307 pro, 3| non maxima cum voluptate admirationeque legatur, si erit eiusmodi
308 4, 3| montium frusta, gigantum opus, admiratur, et tantas numero et tam
309 2, 13| utemur ut tegamur, non ut admiremur. Imbrem et frigora qui veste
310 pro, 9| sales et inventorum formas admireris, quam non interraro dabitur
311 2, 20| quod inconsulti homines admiserint. Ideo, ni fallor, pertinet,
312 2, 18| iterum male acceptos! Quid admisimus miseri mortales ut, rebus
313 4, 22| agimus? An parum poenarum pro admissa stultitia accepimus, ni
314 4, 18| theatrum facinoris ab se admissi culpam quisque in alium
315 3, 19| commotis praecordiis sive admisso visceribus intimis incendio,
316 3, 20| indignissimum facinus in se admissum deplorare, et quod familiarius
317 4, 11| opus fuit priusquam istud admitteres in te, uti tuae res omnes
318 1, 7| vultu, multa prae se ferens admixtam cum dignitate facilitatem,
319 4, 21| neque esse ut volentem admoneas aut nolentem excites; utraque
320 2, 19| erumperet verborum, ut inter admonendum eos, qui de diis ita obloquerentur,
321 2, 11| Tu contra, Iuno, aeque admonentem Iovem ne despice; hoc est
322 4, 15| fugam capessentes atque admonentes ut crudelissimos et consceleratissimos
323 1, 15| se statueret, aut benigne admonenti referret praeter lacrimas
324 1, 34| cuiusquam personam ne induatis admoneo: namque mortale qui iniverit
325 1, 6| proficiscentem valebant, solliciti admonere, hortari rogareque ut quibus
326 3, 2| appareat, Iovem idcirco admonerent ut tanto in opere incohando
327 1, 11| quae non defuit illud, ut admoneret commodius cum profligato
328 2, 11| Non tamen hinc est ut me admoneri abs te feram moleste, sed
329 3, 11| contra Diogenes «En» inquit «admonitores audiendos, qui mea in causa
330 2, 10| at, mi vir, illud liceat admonuisse tua praesertim causa, ut
331 4, 3| quodam, ut opinor, fato admonuit ut se quisque in suum quod
332 4, 4| opinari; dehinc maioribus admotis luminibus manifesto adesse
333 1, 18| aram illorum simulacris admoturam, modo aliquid dent ad te
334 1, 21| amores instituit. Scalas eo admovere loco et publico et hominum
335 1, 4| meminisset codicibusque adnotasset. Ergo obscenas quasque superum
336 1, 3| dicentur auscultent atque adnotent. Compositis insidiis, dea
337 4, 5| non perspicis quam hunc adolendi ritum comprobent hi?». En
338 3, 11| peregrinum conspicatus adolescentem forma egregium facieque
339 1, 6| deae Virtutis filii aderant adolescentes, formae venustate indolisque
340 4, 13| didicerint usu quae conferant. An adolescentibus? Ineptum eos velle dictis
341 1, 33| hinc perterritorum deorum adolescentulorum ad matris gremium eiulatus.
342 2, 9| templum, tumultu exterritos adolescentulos deos a matre restitisse
343 2, 24| atque abstersa barba tersior adopertiorque a mortalibus redisti quam
344 4, 7| precatus locumque amplexatus adoravit. Viso Stuporis vultu et
345 1, 9| re placere Laudi puellae adoriebatur. Lasciva Laus omnibus, ac
346 1, 20| in mentem ut tetrum aliud adoriretur facinus, diis superis et
347 3, 19| audaciam et ferocitatem pulchre adornatum videretur, diligentius recognoscendum
348 1, 19| atque alteram bellissime adornavit atque sese qua pingerent
349 2, 18| beatissimos rerum dominos adscitus, voletne, inquam, ille venerari
350 4, 12| mente et cogitatione sibi adscripsisse quae facta cuperet hancque
351 1, 3| utrumque, illi forte si adsit non vitium, inquam, sed
352 3, 19| concursus iamque ad vestibulum adstabant pressi, quod multis exeuntibus
353 2, 13| tuorum intrepidus coram adstabis. Et quod quisque summo labore
354 3, 11| vidisset pedibus et trita veste adstantem, ratus plebeium quempiam,
355 3, 19| obstupuerim. Cumque plusculum adstitissem, caepi hominem compellare,
356 4, 14| o Charon, papae, siste, adsum» vociferabat. In quem versus
357 1, 4| in theatris, in triviis adulteria, stupra turpiaque amoris
358 2, 6| et gnaviter fucare omnia adumbratis quibusdam signis probitatis
359 2, 12| numero erant quae nasum aduncum oculosque perturgidos strumamve
360 1, 29| ipsum ad Martis usque regiam advectum in caelum atque illic in
361 2, 18| Herculis Momum accersiturus advenerat. Cupiebat enim Iuppiter
362 2, 21| homines querantur nullam sibi advenire horam horae persimilem,
363 1, 8| 8-~ ~Senserat Momus advenisse deas, sed partim odio deorum
364 1, 10| ferebat. Sed, qua de re advenisset sollicitus, quendam ex proxima
365 4, 15| ferunt? Proh et quam optato advenit, quod enim et quale esset
366 1, 33| inferre parati, ad templum adventant, adsunt armati ut vi de
367 4, 13| procul vidisset cymba opertum adventantem, ratus novos adesse histriones
368 2, 2| quoad in se sit, deos ipsos adventantes interpellet atque frustretur,
369 1, 9| quorum catervis circum adventantibus divae pene obsidebantur.
370 1, 7| spretis officinis tantum adventantium specimen diutius contemplaturi
371 2, 21| etsi eos inter, qui tum adventarant deos, aliquid fortasse aderat
372 1, 28| inter fabulas illud erat, adventasse Fortunam deam ut Virtutis
373 1, 3| duxit veteribus incolis quam adventitiae mortalium deorum multitudini
374 2, 20| asciverit inter superos. De me adventitio novoque deo hoc testor,
375 2, 24| prudentiam requiro, qui adventitium caelicolam levissimumque
376 4, 21| erant in periculo; mihi adversabatur istorum nihil, plura in
377 3, 21| commodorum spe causae hominum adversarentur sententiam verterent et
378 4, 3| erat quod huic sententiae adversaretur: nam parum quidem occurrebat
379 1, 4| coniectura prospiceret paratum adversarium intuens, sese acerbum iniuriarum
380 2, 18| perferret, sed quantis rerum adversarum cumulis obrueretur non facile
381 2, 17| iocosa illa sua assiduitate adversi moliretur. Sed, uti erant
382 4, 20| inimicorum crudelitatem; fortunae adversos impetus fugiens, paratas
383 3, 20| Immo vero facile, ubi advertas». Tum Iuppiter: «Obsecro,
384 3, 12| liventi cum gena redisse advertens remque percontatus, non
385 1, 17| animoque, si id vacat, advertite quae vobis utilissima et
386 4, 21| ducebas; ego in specula advigilabam, urbem ab incendio, cives
387 2, 14| futurarum. Alii publicam salutem advigilabant, alii suis commodis servandis
388 1, 21| lapidem quasi ad speculum advigilare, prae amoris furore male
389 2, 21| praesis, quorum commodis advigiles, quorum quietem et tranquillitatem
390 1, 6| periculo publicam ad salutem advigilet detque operam ut cuius ope
391 4, 3| adiuvent voce illa sua agresti advocat, mox subiectis scapulis
392 4, 7| nostris in malis auxilio advocemus: nam maiores illi dii iam
393 2, 14| conferre spectabam, repente eo advolabam, istic assistebam, ab iis
394 2, 21| dinoscendum cum relictis poculis advolassent, evenit ut in grandem inciderint
395 3, 6| quoad multitudo artificum advolavit. «Hunc» inquit «Iovem comprehendite,
396 1, 28| foedato, expetita cum praeda advolet dea».~
397 1, 6| et canoras alites prope advolitantes circum applaudere pictis
398 1, 15| amisisset, ad Momi caput advolvit. «At tu» inquit «quas voles
399 2, 21| adeo coaedificandus mundus. Aedificabitur, parebitur!».~
400 2, 21| quod votorum purgamenta aedificationisque rudera in aram neptuninam
401 3, 2| votorum affluentia facta aedificatrix, quidvis poterat perpeti
402 2, 18| eos quis animo ferat non aegro et perturbato? Nos, deorum
403 1, 28| dedignaretur, totam se ad aemulam deturbandam apparabat. Ea
404 4, 20| perfidiam et affinium praedam et aemulorum calumnias et inimicorum
405 4, 2| quod fortassis invidorum aemulorumque insidias reditusque difficultatem
406 1, 3| iure seu iniuria succensus, aemulos ad invidiam obiectaret;
407 2, 10| qui tibi paratum imperii aemulum induxisti? Vel quidnam fuit
408 2, 21| subincussa caeli (uti sunt aenea) convexa maximum dedere
409 1, 15| missos fecit, e vestigio aeneas graves valvas obducit templo,
410 4, 12| aiunt imposuisse sigillis aeneis binis quibus altero pectus,
411 3, 2| architecto struendo porticu aeneo uteretur, cui centum columnas
412 2, 21| monstris navigiorum adigerent. Aeolum accusabat Neptunus quod
413 4, 12| initio hanc, sed continuo aequabilem successuram. His dictis
414 2, 14| levissimis versari animo aequabili, nullam in partem commoto?
415 3, 14| instituta, ut in recto aequabilique consilio facile acquiescant.
416 4, 15| unanimes quae imperantur, aequabilis tunc et firma est res; sin
417 2, 21| misceret omnia, otiumque atque aequabilitatem suarum regionum funditus
418 2, 21| principis reverentia, nulla aequi, nulla pudoris observatio!
419 4, 15| ago. Ego me tam vasto in aequore, nullo se praebente calle
420 2, 20| suadendo, monstrando quod aequum sit, quod deceat, quod oporteat,
421 2, 23| mare ab tellure et ab his aer discriminetur. Id si feceris,
422 3, 2| favebant. Tum et Mars, quod Aerugine architecto struendo porticu
423 3, 21| quod miseros et immeritos aerumna calamitateque obruere ac
424 1, 29| ea gravem molestamque in aerumnam crescant male ferentibus.
425 4, 4| fundere? Demum inutile istud aes, cui nihil invenias quod
426 2, 21| mature traderem: ea de re aestatem adieci, eique rei Vulcani
427 1, 28| tu adeo ignarum te rerum aestimatorem habes, ut quam oratione
428 2, 14| ratio et studia ferebant, aestuabant variis animorum motibus;
429 1, 21| agitatus inter spem atque metum aestuabat. At cum sese collegisset
430 2, 2| conscientia exagitatus atque aestuans, procidit. Vexabat animum
431 4, 20| arbitrabantur, ut Momi vultus vix ab aestuante oceano respirantes una ac
432 2, 21| referant quam merum odium. Nunc aestum, nunc algores, nunc ventos
433 1, 7| nurus et senes et omnis aetas, et quinam hospites et quid
434 4, 20| consoler, ego, a patria exul, aetatis florem consumpsi continuis
435 1, 8| quam quidem dudum susceptam aeterna pervicacia servasset. Alia
436 4, 12| quidem motum aut in prima aeternaque rerum firmitate formis imbuenda
437 1, 2| superos sacer aeterno ab aevo ductus focus, cui quidem
438 1, 19| inter caeli domicilia omne aevum per otium et incuriam ducere
439 2, 6| Mome? Nempe ut comem, lenem affabilemque me exhibeam. Item oportet
440 2, 24| vultum, gestum ad venustatem, affabilitatem comitatemque confingit atque
441 4, 21| maria perverterint, deos affecerint. Dehinc poscenti Momo et
442 4, 21| tumultu et multorum manu affecisses; ego totam urbem, si voluissem,
443 3, 2| obtegebant, et quae inprimis affectabant, ea levibus quibusdam verborum
444 1, 19| Stulte appetet, temere affectabit, proterve exposcet, nihil
445 3, 18| multitudini statuit quod tantopere affectaret atque exposceret. Semper
446 2, 2| in quod vertere se non affectarit.~
447 1, 18| oppleverat. Quas cum ita affectas intueretur, unam atque alteram
448 1, 28| apud mortales provinciam affectasset quodve in ea re sibi deam
449 2, 18| commendare nomen immortalitati affectent. Hos per conciones vagari
450 2, 20| veneremur, Momus, deorum causae affectissimus, caelo annuente atque impune
451 1, 11| sint ruitura quam superos affectura. Repetat ipse secum quid
452 4, 15| admodum expingere, nihil afferam illustrius. Istic enim aeque
453 2, 14| ad quem neque pauperiem afferent neque quippiam auferent?'.
454 3, 20| cum nihil habeant, quid afferes mali cum paupertatem et
455 4, 16| idcirco in medium iubet afferri atram fuligine patellam
456 4, 13| degendam faciant in medium afferuntur, cuinam ea commodent. Maioribusne
457 3, 21| opinabatur, inimicos homines malo afficere neglexerit; et quibus sit
458 4, 23| etiam invitis, malos non afficiat malis nisi invitus. Magis
459 3, 20| poenas desumes aut insontes afficies? Illis quidem quid auferes
460 3, 9| nonnumquam, quod Virtuti afficior, quaesivi eamne deam viderint:
461 4, 20| qui recta consulentes malo afficit, prava molientes bonis prosequitur,
462 2, 18| ita vexant, ita in dies afficiunt malis superi ut cum nunquam
463 4, 20| et amicorum perfidiam et affinium praedam et aemulorum calumnias
464 2, 17| offensionem explicavit, affirmans id sibi nusquam potuisse
465 1, 4| exposcunt, iamque se prospicere affirmant, sublata apud homines opinione
466 3, 16| una in re consumpsit, ut affirmaret vehementer admirari se quidem
467 4, 12| habuerit te non ignorare affirmas, profecto, quod pueris evenit,
468 2, 15| condolerent; Momum vero affirmasse id factum optime, quandoquidem,
469 4, 17| Negavit Charon id se facturum affirmavitque apud inferos malle sordidissimus
470 2, 15| ad rem redeam, hoc est ut affirmem apud mortales nihil inveniri
471 2, 18| certi atque constantis quod affirment, praesertim apud eos qui
472 2, 20| iuvandos servandosque non affirmet? Deorum autem cultores atque
473 3, 21| commodius nihil potuisse affirmetis. Sino reliqua: quid illud,
474 3, 8| intelligatis quid sentiam, hoc affirmo, rerum orbem non factum
475 4, 5| apprehensum traheret, alvi afflatu perobscene concrepuit atque «
476 2, 20| auribus applaudendo, non afflictos irridendo, non moestos irritando;
477 4, 20| calamitates memorem? Quo te afflictum consoler, ego, a patria
478 4, 19| accumbebant, fragore exciti affuere. Hi quidem inventum Plutonem
479 4, 14| atque item multos portorio affui, cum innumeris sapientibus
480 2, 19| piissimi et modestissimi affuissent impudentissimumque illud
481 4, 17| iniuriam remitto: qui si affuisses, Gelaste, risisses». «Tua
482 4, 14| quod si mihi in theatro affuisset is remus, sceleste Oenops,
483 3, 21| quaeritet, semper quidem affuturos quibus non quaeque agas
484 pro, 7| alteram institutorum partem agamur. Ea de re Plutonem, Venerem,
485 1, 1| Fato deo, ad res curandas agendasque omnium solertissimo, semper
486 2, 13| laborem, exercendi industriam, agendive quendam definitum descriptumque
487 4, 18| temporis necessitate sit agendum caelicolis. Etenim occurrit
488 pro, 8| graves, maturos, constantes, agentes, solertes, studiosos ac
489 2, 18| voluptatibus occupati, solertes agentesque oderint. Caveamus inutili
490 1, 1| omnium solertissimo, semper agenti, nunquam otioso, nihil per
491 2, 18| obsecrationibusque pacem deum alias res agentium, aut mala reddentium, exposcere?
492 3, 19| rerum» inquit «aliud quod agerem, quam ut tua sedulo matureque
493 3, 20| qui sis et quid negotii ageres et quid tibi velles: denique
494 2, 23| gerere quorum causa haec aggrederis, scrutandas tibi primum
495 2, 22| ut tantam aedificandi rem aggrediare. Illi quidem, quod praeter
496 4, 15| et omnia ratione et modo aggrediuntur et tractant, volentes sibi
497 1, 24| re id opprimere omnibus aggressa est modis, sed frustra.
498 4, 19| alii saxo pedem contundere aggressi sunt ut viderent aurone
499 2, 14| alios immani strue caelum aggressos petere, alios flumina et
500 1, 24| qua inter vitiandum parens agitabatur, illudque vehementius perturbabat,
501 3, 17| alterum manuque voceque sese agitantem per capronosum illud quod
502 3, 14| potest quam perplexe sese agitaret animo atque in omnis partis
503 2, 2| pertubationes iactarit se atque agitarit. Multa incohabat consilia,
504 2, 14| servandis insanibant, spe agitati aut metu. At Momus, curis
505 1, 21| metuebat, furoreque libidinis agitatus inter spem atque metum aestuabat.
|