25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
506 3, 14| colloquemur: nunc quod instat agito». Tabellas Iuppiter ne sibi
507 1, 6| deam quadrato reptantem agmine: hinc Triumphus, hinc Trophaeus
508 3, 6| suspicionem, istic se quoque agnitum existimans. Ergo nihil sibi
509 3, 9| abditum et delitescentem agnoscerent. «Non igitur est» inquit «
510 4, 20| atque Gelastus sese mutuo agnovere: multas enim, cum apud mortales
511 2, 13| brutaque et quae ad feritatem agrestem nata sunt usu domita reguntur
512 1, 19| illud? Num qui incultas agrestesque potuit puellas deperisse
513 3, 19| cepe quoddam ex proximo agro desumerem atque medium inciderem
514 2, 14| nihil ad te'. Spectabantur agrorum incendia, vastitates, populationes,
515 4, 15| si adsunt volentes atque agunt unanimes quae imperantur,
516 1, 32| 32-~ ~Dum haec aguntur Fama dea, ab Hercule excedens,
517 3, 19| sunt. Ideo innutantes «Hui» aiebant «improbe, quam solus sapis,
518 2, 24| odisse censeam». Tum dea: «Ain vero» inquit «parere didicisse
519 3, 21| Tabulae insuper pictae alabastricaeque mensae et varia speculorum
520 4, 16| vestigio piratas, facta praeda, alacres e navi certatim proruentes:
521 3, 15| 15-~ ~Ardentem alacritate concionem offendit Momus
522 4, 18| defuit quin absterso humero alam decusserit; Speique item
523 1, 33| quasi temulenta, ingenti alarum stridore advolat, magna
524 4, 3| Mercurius et huiusmodi talarium alarumque adminiculis freti, qui extremo
525 2, 21| ceterisque suis commilitonibus alas expilarent plumasque decerperent,
526 4, 11| habes in vita ut esurias algeasque, hoc est ut miser sis. Aut
527 4, 2| caelum cavisti ne nudum algeat». Risere dii, hinc locis
528 4, 11| sapere apud philosophos, ut algendo et famescendo vitam precario
529 3, 12| vivunt, doliis habitant, algent, esuriunt. Quis eos ferat,
530 2, 21| odium. Nunc aestum, nunc algores, nunc ventos exsecrantur,
531 pro, 6| qui nos legant rideant, aliaque ex parte sentiant se versari
532 | aliarum
533 1, 26| quandoquidem fari non desinis, aliasque tibi quas recites fabulas
534 4, 11| cogitavit conferatne hanc alicubi apud inferos relinquere;
535 1, 29| stultissimus, quid insanivi? Quid alienas iniurias ad me recepi? Quid
536 1, 27| commodorum interpretem deam alienasset ab se audaci temerarioque
537 2, 24| interpreter, qui deorum principem alienis convitare in aedibus integra
538 1, 1| exstare leves et ridiculos, aliosque deinceps ita esse a ceteris
539 1, 27| cui non insint domesticae aliquae insignes illustresque maculae
540 | aliquando
541 | aliquis
542 | aliquod
543 1, 35| immane in saxum versus aliquot eorum qui manum ad se attulissent
544 3, 12| capessendum, «Agesis» inquit «aliudne me velis?». Tum Iuppiter «
545 1, 22| frondium levi tum primum allecta sonitu, oculos eo defixerat.
546 3, 12| cum satis Mercurium esset allocutus et non cessaret Mercurius
547 2, 14| nudis feminibus oscitans allucinabatur, et quid sibi tanti tumultus
548 4, 11| suorum aliquis vidit mare: alpibus enim aeternum lapidicinis
549 2, 3| seipso quid sentiat habere alta reconditum dissimulatione
550 1, 29| audacem et temerarium quam alte sublimem tolleret, quo collapsus
551 2, 1| hinc desumentes quod huic alterae puellae contribuerent; ac
552 4, 18| alium quempiam reiiciendo altercabantur, inde in tantos irarum impetus
553 3, 8| diis et maiorem in modum altercantes. Adstitit. Hic altercantium
554 2, 18| recte sensisse in suscepta altercatione videantur. Horum se amplitudine
555 2, 21| et animos utrinque iam ad altercationem paratos occupavit atque
556 1, 19| non inveniat. Disputabunt altercationibus magis quam sententiis. Illic
557 1, 5| usu vehementes, uti erant, altercatores, pertinacius instabant,
558 2, 18| vitae modum, quo esset alter alteri adiunctior, coacti necessitatibus
559 4, 21| mavult suum ostentare quam alterius favere ingenio. His dictis
560 1, 3| vultu tristi, gestu moroso alteroque sublato supercilio, hunc
561 2, 4| nocendum paratae et proclives) altiori discursu pensitavit quam
562 4, 16| congratulantes, petito mari alto, qua venerant abeunt.~
563 1, 4| iubentur Proflua dea, nympharum alumna, et Verina, Temporis filia,
564 1, 1| usurpabat, tametsi deam ipsam amabat perdite: sed quod suspicionibus
565 2, 24| non invita amanti parebo amans. Audieram Herculem hunc
566 3, 21| incautum ut vel Iunonem ipsam, amantissimam scilicet, minus diligerem,
567 1, 17| divini muneris meas hasce amantissimas carissimasque puellas participes
568 2, 10| vacuitatem honestae, tu amantissime, tu coniunx, replesti foedissimorum
569 2, 1| pusilla poscere, quod solent amantissimi patres blaesis puerulis
570 2, 24| ut putes me istiusmodi amantium genus cupere! Hos ego Hercules
571 2, 24| Servire id quidem esset, non amare. Sed hac in re Martis prudentiam
572 2, 24| sit Hercules, quid ad te? Amas Herculem, ergo id ad te!
573 4, 14| defuncti nomen impeteret, si amasset». Inter haec dicendum eccum
574 4, 19| et eam quidem Apollo ita amat perdite ut nusquam esse
575 1, 3| est. Aliam tibi reperies amatam, Mome: tibi Fraus, quae
576 1, 1| pellicem deorum regi subigat; amatorem esse Iovem et facile delicatam
577 1, 6| heroasque, quos esse pulchrorum amatores meminerat, moveat: tanti
578 1, 33| heu fugite, namque proci amatoresque mortales, vim inferre parati,
579 1, 21| id, ut pronus tacitusque amatorii furti occasionem praestoletur.
580 4, 19| didicerit. At crumenam ipsam Ambago, dearum mendacissima, pede
581 3, 19| Adeo sunt obscura, adeo ambigua, ut nihil supra». Tum Iuppiter
582 4, 24| pleno et aperto Invidia, Ambitio, Voluptas, Desidia, Ignavia
583 1, 29| inflammati ardescent, dum hi per ambitionem Famam occupasse, hi contra
584 3, 14| ut ostenderet audacibus ambitiosisque nonnullis deorum se ad illos
585 2, 18| odia adversum se excitasse ambitiosorum immodestissimorumque hominum,
586 4, 21| agendarum modum praescribat: ambitiosum enim principem quidvis prius
587 1, 4| caelo spectent, conversionum ambitum moti, praesides deos ullos
588 3, 12| odium sui persistere. Nudi ambulant, sordide vivunt, doliis
589 2, 15| hominem, sed nasum existimes ambulare. Pergebat procurva cervice
590 2, 24| excruciari eos qui te plus se ament? Verum Herculem ames, Herculem
591 4, 2| spectare quoque cuperent, quasi amentes e caelo ad sua gaudia propius
592 2, 21| nos ea facere quae vesani amentesque non facerent. Sed merito
593 2, 24| se ament? Verum Herculem ames, Herculem agites, Herculem
594 2, 16| ducere cui sese ultro ad amicitiam offerrent, observarent,
595 3, 20| ruisse, et me, qui tantas amiserim divitias, ut temperem iubeat!
596 3, 20| accidisse ut tantas divitias amiseris». Tum Apollo: «Recte» inquit «
597 4, 22| benemerentes aut exterminavimus aut amisimus. Sed quid agimus? An parum
598 4, 21| Reliquum est quod si tua tu amisisses bona ipsum te suspendisses,
599 1, 15| caelo in puteum corruens amisisset, ad Momi caput advolvit. «
600 4, 12| nemo ad ripam non nudatus amissa persona pervenerit». Tum
601 4, 4| abvolarunt. Vidisses hos amissis armis quasi temulentos obiectam
602 2, 17| institit non id quidem sua fore amissum opera, ut tanto deorum dono
603 4, 18| auctoritatem suique opinionem amittant. Paruere Iovis dicto omnes
604 1, 4| atroci ergo ad se delata amittendi regni suspicione commotus
605 1, 9| lauta praestarent veste, amoenam offerre se quantis poterat
606 2, 21| accusabant quod umbratiles suas amoenasque sedes hostili impetu immanique
607 2, 21| Namque principio dederam amoenissimum odoratissimumque perpetua
608 2, 1| absterreat, quam historiae amoenitas ad scribendum voluptate
609 4, 12| Charon tantam in natura rerum amoenitatem et varietatem spectans,
610 1, 17| miro venustatis splendore amoenos ostentans, manuque sibi
611 3, 5| porrigeret his dictis: «Fides amorque quo in te affectus sum,
612 2, 9| procreanda forte videar amorum culpa obnoxius, eam ereptae
613 2, 10| maximis cupiat conferre, amotisque arbitris sic orsa est: «
614 3, 19| voluit, cumque arma scirem amoto irarum impetu esse penitus
615 3, 5| cuperet ab se mittere atque amovere. Sed novos deligere quorum
616 3, 2| innovandarum rerum instituto amoverent. Namque Iuno, votorum affluentia
617 3, 20| quo tuae tendant verborum amphibologiae, Socrates: aut enim ad huius
618 4, 3| onerat. Erat autem statua ampla et ponderis immanis, tamen
619 3, 3| fertur, nullam inveniri tam amplam voluptatem quae non pusilla
620 1, 28| quin hominem accursitans amplecteretur. «Et quidnam hoc rei est»
621 pro, 8| malo te totis voluminibus amplecti atque cupidis litterarum
622 1, 29| complicitum ad monstri collum toto amplexu haerentem Momus efferri
623 4, 17| animi resultans, Gelastum amplexus est eumque exosculando totum
624 2, 2| consensu et sententiis fit amplissimis verbis de revocando Momo
625 2, 14| Ferebant locupletissimos amplissimosque reges orbis innumerabili
626 4, 21| ductu et auspiciis laudem et amplitudinem civibus meis peperi. Nos
627 3, 20| pensites et quid cuique desit ampliusve sit apertius discernas?'. '
628 2, 24| esseque vota minutas illas ampullulas praedicant quae quidem illic
629 2, 12| excidium flagitarent. Sed anceps et diutina fuit deliberatio
630 2, 18| inter quae illud inprimis angebat, quod nullae salvis deorum
631 3, 18| liber qua non mediocriter angebatur, cum non haberet quid concioni
632 3, 11| Socratem philosophum ipso in angiportu solitarium offenderet: quem
633 3, 6| huc et illuc et omnes per angulos vagando quaeritantes ac
634 4, 7| stabat ille quidem ore late anhelanti, labio propendulo, oculis
635 1, 15| confecta, properans, tremitans, anhelitans, voce submissa «Hoe, homo,
636 4, 2| emisit, quo ex spiritus anhelitu fusca et atra nebularum
637 4, 19| statuam comportavit. At errore animadverso, rata Apollinem non temere
638 4, 4| luminibus manifesto adesse deos animadvertentes obmutuerunt et ea re insperata
639 2, 10| multa contulisses, hoc etiam animadvertere, ne indecentius uxor quam
640 3, 21| mature ita esse in Momo animadverterem, ferebam quidem iocosum
641 3, 9| ingenio assequi non posse animadverteret, commento ad eam rem usus
642 pro, 7| ita philosophari solitos animadverti, ut deorum nominibus eas
643 pro, 2| a multitudine deflectere animadvertimus, ut sint illi quidem suo
644 2, 13| perpaucos attigisse; sed animadvertisse duas ad principatum patere
645 3, 21| maiorem in modum moveri animadvertissent, ludos voverunt diis maximos,
646 1, 14| tumultum insurgebant. Id cum animadvertisset dea, ad templi vestibulum
647 4, 12| illic defuncti errantem animam?». Hic Gelastus arridens «
648 1, 34| quod vivat durius. Quin et animantis cuiusquam personam ne induatis
649 4, 12| te, quod defunctorum hic animas videre alias praeter me
650 3, 15| tum omnes etsi ita essent animati ut vix a Momo refractis
651 1, 18| nutricem visam dicere: «Desine, anime mi, te hisce fletibus commacerare,
652 1, 11| non tenebat: oculis, vultu animisque se in omnes partes versabat.
653 1, 17| cupidines, meae puellae, animoque, si id vacat, advertite
654 pro, 8| principe, qui veluti mens et animus universum reipublicae corpus
655 3, 19| levissima sanguinis exspumatione annatet, colligitur et vasculo a
656 4, 12| Dehinc lupum ostentans «Anne tu» inquit «vides illic
657 4, 2| producant montiumque cacuminibus annectant, quo tam inimicissimis et
658 2, 9| audacia cavisse. Subinde annectebat se quoque gravissimis iniuriis
659 2, 18| aerumnis venire quandam annexam complicatamque rationem
660 4, 13| commentaretur ex insidiis annotarent. Medio in theatro cum illi
661 2, 21| inconsultum et penitus ineptum annotarunt; subinde re ipsa admoniti
662 3, 2| suffragabantur tacendo et interdum annuendo: sed qua esse opus arte
663 2, 23| Tum Iuppiter ad Momum annuens «Piccine» inquit «Mome,
664 2, 20| causae affectissimus, caelo annuente atque impune oderit! Siccine
665 1, 18| hac, diis volentibus et annuentibus, quasi quodam rerum agendarum
666 3, 18| dignum referret. Ergo cum annuisset garrientiumque muliercularum
667 3, 22| reddas ut sit prorsus femina» Annuit Iuppiter. Relegatum ea de
668 2, 3| commodisque usurum te diis, Mome, annuntio» inquit «et, quod minime
669 2, 15| deorum beatitudini esse longe anteponendam. O malum maximum invidia,
670 3, 1| fallor, eo erunt fortasse hi anteponendi superioribus, quo maiora
671 | antequam
672 1, 4| intermitti sacrificia et solemnes antiquari cerimoniae deorumque cultus
673 4, 4| videre visi sunt praedones in antrum quippiam, et quidvis id
674 2, 2| stridentibus properantem ad Momum anxiam atqui, uti est eius natura
675 1, 1| quaedam commentitiaque secreta aperire consiliumque suis in agendis
676 3, 12| seges terrae, quis fructus apertae?~ ~Gloria quantalibet quid
677 2, 13| Ne vero si somnus aderit apertioribus obdormies oculis nudo in
678 3, 19| recte interpretor, somno quo apertis oculis habebatur nequicquam
679 3, 6| misso Momo, tabellas ne aperuit quidem sed neglectas reiecit
680 2, 2| quo divinitatis insigne apicem inflamment ad verticemque
681 1, 15| quo esset accincta, instar apicis quod e caelo in puteum corruens
682 3, 13| interpretor: sciscitanti Apollini, cuius est diem illustrare,
683 1, 28| se ad aemulam deturbandam apparabat. Ea de re, dum quaeque apud
684 3, 21| statuis occupabantur. Tantis apparatibus superi ab caetu hominum
685 2, 15| Sino vestitum et reliquum apparatum, saccos centipelles, lacernam
686 1, 27| pro officio minus facta appareant graviter offendantur, esseque
687 3, 2| putare incommodi subesse quam appareat, Iovem idcirco admonerent
688 3, 14| venissent, Apollo vero nusquam appareret, incredibili maestitia Iuppiter
689 2, 18| animi dolorem Themis deorum apparitoris adventus sustulit, qui Iovis
690 3, 2| occasionis ad se honestandum appariturum, et contra qui auctoritate
691 3, 20| philosophum prosequeretur: scurram appellabat et fabrorum ludum. Tum et
692 3, 13| Democritum? Neque enim alium appellare succurrebat?». Tum Apollo «
693 4, 15| ut tam apte rempublicam appellares navim? Quod si eam cupiam
694 2, 21| corrupto vocabulo Irim vulgo appellarunt. Iuppiter vero ceterique
695 4, 12| couniret: idque artificium appellasse motum. Hoc item Gelastus
696 4, 12| occurrere monstri facies. Et appellatas personas hasce fictiones
697 4, 10| ditissimis quidem quispiam appellebat, a quo daretur ut stipem
698 3, 5| ad principem assistere, appellentes arte quadam plaudendo excipere,
699 4, 7| temporibus lacunosis, auribus appensis et omni denique facie ita
700 2, 15| infestis dentibus nudos talos appetentes caniculas pueri adversum
701 1, 9| immodesta, iamque ut se appeterent illexerat complurimos, quorum
702 1, 19| non aggrediatur? Stulte appetet, temere affectabit, proterve
703 2, 13| omni ex parte eligibilius appetibiliusque sit quam eorum qui quidem
704 1, 1| delicatam ornatamque virginem appetiturum; futurum hinc ut irata ob
705 2, 20| non popularium auribus applaudendo, non afflictos irridendo,
706 4, 3| theatro positam sui similem applicans hos atque hos validiores
707 4, 18| asperrimam et difficillimam applicarent. Eo igitur confugientes
708 1, 4| nostras hominum regiones applicaret. Sed, dum ab insequentium
709 4, 16| mus et ad quem mus nando applicuerit, is habetur rex. Hoc sortis
710 4, 21| voluit fieri certior quid ita applicuissent; cognita eorum peregrinationis
711 4, 12| passim in prato aderant, applicuisset odor, illico se ad flores
712 1, 28| dirimere, laeta ad terras applicuit conveniendi Famam cupiditate
713 3, 17| ad Iunonem quasi truncum apportaret. E vestigio innumerae iniectae
714 3, 11| Adeste» inquit «familiares! Apprehendite hunc, alioquin indole nobili
715 4, 5| barbarus, dum se Oenops iugulo apprehensum traheret, alvi afflatu perobscene
716 1, 1| approbandam uti ab imperitis diis approbabatur, quandoquidem nullos currus
717 1, 1| nequicquam esse tantopere approbandam uti ab imperitis diis approbabatur,
718 1, 27| intelligebat Famam non quae approbes modo, verum etiam et inprimis
719 2, 21| moverentur, quod vixdum eo appulerant, cum illico Iunonis illud
720 1, 32| modo percommode hospitem appulisse, verum et ab inferis arcessendum
721 4, 4| dei erat exposita. Quo cum appulissent praedones consilium ineunt
722 3, 19| attollere atque pervadere suoque appulsu acri atque temulento inflammari
723 2, 13| ornamentis deductam atque aptam, qua quidem te ita compares,
724 2, 17| possint conspersae verborum aptis temporibus maculae, illius
725 3, 21| perpetuitatem constantiamque aptius quam hoc quod factum tam
726 4, 11| aggredi cui esset rei minime aptus. At ex comitibus defuncti
727 3, 14| universos considentes habeat, apudque populum verbis Iovis ita
728 4, 4| hoc vidisti ad publicum aquaeductum pridie patera istac calonibus
729 4, 4| pridie patera istac calonibus aquam fundere? Demum inutile istud
730 4, 21| aut totas illas perpotare aquas aut enecari». Tum Gelastus: «
731 2, 18| caniculas, in caelum equos, aquilas, vultures, ursas, delphinas,
732 2, 21| Zephyro et Noto et Austris et Aquilonibus ceterisque suis commilitonibus
733 4, 2| delubra deum sacellaque atque aras adeuntes mortales non perspici
734 3, 5| decus et dignitatem spectare arbitrabat. Tu ea, cum tibi erit otium,
735 2, 18| nostros quos diis proximos arbitramur et eos, hac nostra hominum
736 3, 12| ceteris in ea re sapere se arbitrantur, superbia est, stultitia
737 2, 13| maiestatem regium imperium arbitraretur ac magni quidem duxisse
738 3, 8| peremptorem futurum possit arbitrari? Alius contra «At ego inquit «
739 4, 21| in quibus te praestitisse arbitraris. Etenim tu gradu te habitum
740 1, 3| rediens Verinam et Profluam arbitras bene et docte subornat quibus
741 3, 19| mirer velle ceteros suo arbitratu degere, cum et plebeios
742 4, 20| honestatus mea interesse arbitratus sum ut cederem iam malis
743 2, 23| nisi forte in deterius arbitreris. Sin aliorum te ratio in
744 3, 14| communibus rationibus conducere arbitretur licenter aperteque disputent:
745 1, 18| nos puellas bis felices arbitror et quod divinos Aurorae
746 2, 11| habites, ni et novas tibi arces construas? Sed vince, coniunx,
747 1, 32| appulisse, verum et ab inferis arcessendum ni adesset arbitrabantur,
748 3, 19| novum ariolandi hoc genus arcessivisti?'. Tum ego 'Atqui' inquam '
749 4, 16| probant omnes et inprimis archipirata, atque favet. Hinc novus
750 4, 16| inviti iurent, quoad ipsum ad archipiratam deventum est: is, quod negasset
751 2, 21| illustrem ut caelicolarum optimi architecti fieri id negarint potuisse,
752 3, 2| Tum et Mars, quod Aerugine architecto struendo porticu aeneo uteretur,
753 3, 14| advenissent kalendae et in arcis atrium dii cum solemnium
754 2, 18| quam fuisset ad Minervam; ardebat tamen ita et dolore et iracundia,
755 1, 19| factas per me venustiores non ardebit? Vale, Iuno!».~
756 3, 15| 15-~ ~Ardentem alacritate concionem offendit
757 4, 19| Cum igitur Iovis imperio ardenti opera pareretur, Apollo
758 1, 8| filiam, omnium pulcherrimam, ardere incepisset, seductus sectabatur.
759 3, 9| opinione, ut incredibili arderet cupiditate ediscendi quid
760 1, 29| contentionis inflammati ardescent, dum hi per ambitionem Famam
761 2, 20| multa diligentia et cura res arduas et difficiles suscepissent
762 2, 14| Quid illud, et quanti erat arduis me et periculosissimis in
763 1, 21| versus ipsam per fenestram arduus irrepsit. Illinc ubi aspexit
764 3, 19| perdocta est ut vel oculos Argo, si velit, furari possit.
765 4, 11| quidem rapto remo se pro argonauta gereret. Illi ego 'Et quis
766 4, 20| proxime mutuo alter alterum arguere temeritatis atque immodestiae
767 4, 21| insolescentes commodius argueret. Eo pacto cum dictis tum
768 2, 13| licentiam? Rides impune, arguis impune, obiurgas, garris
769 4, 20| Charon, maeroris levandi argumenta sint quod alterum quisque
770 2, 13| Momus cum plerisque aliis argumentis, tum his rationibus demonstrabat: «
771 2, 14| extinxisse, mediumque intra aridum terrae solum acclusisse
772 4, 17| inquam 'etiam demortuae hic arietant pecudes?'.» Haec Charon,
773 2, 14| tum et montes inter se arietasse. Stabat attonitum vulgus,
774 2, 6| velint gravius laedere, arietum more, qui quidem abscedendo
775 3, 19| lepidissimum! Unde tibi novum ariolandi hoc genus arcessivisti?'.
776 3, 20| attulisti?». Tum Apollo «Aristotelem» inquit «repperi, contuso
777 3, 20| quidnam istiusmodi celebres, Aristotelemne, Platonem Pythagoramque
778 2, 17| errorem, se quidem Palladi et armatae et praepotenti deae sic
779 1, 33| templum adventant, adsunt armati ut vi de caeli possessionibus
780 1, 33| concussae vocibus deae, armatorumque strepitu subaudito furentium,
781 1, 22| atque aures intentas atque arrectas porrigens pervicit. Mox
782 2, 21| versis oculis et hic auribus arrecti et animis in partes utrasque
783 1, 6| praetereuntique deae late arridere et venerando acclinare,
784 4, 14| urbe reversam cymbae puppim arripit atque: «Hic, quaeso, siste,
785 2, 18| non malam si eam sibi deos arripuisse perspicerem, donumque non
786 2, 9| abesse?». Hic Mercurius cum arrisisset asseveravit seque, Iovem
787 1, 5| natura ambitiosi, mente arrogantes, usu vehementes, uti erant,
788 1, 13| libertatis labem atque excidium! Arroganti imperio dispellunt, superbo
789 2, 14| manasse, mediisque ex fontibus arsisse flammas, tum et montes inter
790 1, 1| mortalium adiecisset delitias, artesque fingendi risumque lacrimasque.
791 3, 16| excogitasse nova quaedam miri artificii deierabat, ni paululum quippiam
792 2, 13| quicquid ubique est artis artificiique consumitur. Proh et quae
793 4, 4| invenias quod probes praeter artificis manum, Iovis instar venerabimur?
794 3, 19| Tum ille 'O te' inquit 'aruspicem lepidissimum! Unde tibi
795 2, 8| consalutatum et veneratum ascenderet. Hic Iuppiter, remissa frontis
796 4, 12| facere sed, quod rapido ascensu insuetoque peregrinandi
797 3, 5| cuperet inter deos caelicolas asciscere, quo deorum senatum tam
798 2, 20| fortasse quempiam ex mortalibus asciverit inter superos. De me adventitio
799 4, 21| manu fecimus, cur nobis ascribamus non reperio. Sed quae tua
800 1, 32| laeserint in deorum numerum ascribantur!».~
801 2, 18| nunc sibi contumeliae loco ascribebat se invitari non honoris
802 4, 11| et opitulentur etiam num ascribitis?». Tum Gelastus «Et istud»
803 2, 18| vindicarint superi atque ascripserint? Nostros dii Ganymedes,
804 4, 11| enim aeternum lapidicinis ascripti exercebantur'. Is cum ita
805 2, 15| enim ut offenderet quendam ascripticium servulum ex ergastulo qui
806 3, 20| huic quod menti memoriaeque ascriptum tenebat corium'. 'Est' inquit
807 2, 15| hominum aerumnis neglectis, asini incommodis moveretur.~
808 4, 12| alios per stultitiam boves, asinos, quadrupedes videri maluisse,
809 2, 12| ut erant aspernanda ita aspernabantur. Ea de re Iuppiter diique
810 2, 10| frustra apud obstinatum aspernatorem graves meas iniurias deplorem;
811 4, 18| praeterquam ut ad proximam cautem asperrimam et difficillimam applicarent.
812 1, 14| nostra inter gremia cruore aspersae divae ad superos rediremus?
813 1, 21| ad murum templi vetustate asperum adhaerescere et brachia
814 1, 21| arduus irrepsit. Illinc ubi aspexit solam fortassis Laudem,
815 4, 3| se vertit in statuam quam asportarat statuaeque vacuum locum
816 1, 29| praebuerant, in caelum me auctore asportaretur! At videre quidem iam videor
817 2, 18| invenere sustulerunt atque asportaverunt in caelum: in caelum lepusculos,
818 4, 3| tamen susceptam dorso solus asportavit et eam intra opacam silvam
819 4, 21| revocabatur. Denique tibi universi assentabantur, nemo nobis non parebat.
820 1, 19| et popularis submissionis assentationisque maiorem in modum avidi;
821 pro, 8| forte illud desit, quod assentatorem, quo principum aulae refertae
822 4, 21| Charon, cum illo agi qui, assentatorum circumventus corona, in
823 2, 18| animantium causa fore producta assentiamur; loquendi usum et vitae
824 4, 12| inquit Charon «iam fit ut assentiar: non enim apud inferos manducant.
825 3, 20| opinioni quam veritati assentiaris. Vide ne te nimia quae apud
826 1, 6| plebeque ignara et credula assentiente, prisci gentium ritus et
827 2, 14| tota in causa vehementius assentientur? Magna est in rebus gravissimis
828 2, 18| statuetis quid tota in re assentire oporteat, quandoquidem ex
829 3, 20| sui nihil curarent, omnia assentirentur, nihil auderent negare,
830 1, 1| sermones, dicenti ultro omnia assentiri, petenti obsequi. Subinde
831 2, 13| posteritatisque fructum assequantur. Accedebat eo ut arma sibi
832 1, 28| mortale sit immortalitatem assequatur, quam ut quod immortale
833 pro, 5| re procul dubio difficili assequenda adhibui studii et diligentiae.
834 2, 11| Iove audiente volenteque assequere».~
835 3, 11| aliquo philosophorum invento assequeretur, edicit proximis caelicolarum
836 3, 12| stomachabatur: «Hisne credam qui asserant illud hominum genus fore
837 3, 4| philosophos, consulendos assererent: illos quidem complura de
838 4, 20| Iustum vero esse nemo bonus asseret, nequedum scimus quam futurum
839 1, 1| est, et daturum se operam asseruit ut superum nullus posthac
840 1, 4| superum nefanda facinora vulgo asseverabantur. Denique veris falsa miscebantur
841 4, 8| corio contegi posse caelum asseverarat, risissent cum ab homunculo
842 4, 14| patientia subivisse me possum asseverare quam ex intolerantia offendisse».~
843 3, 19| maximum esse cepe mundum asseveratis'. Tum ille 'Facis tu' inquit '
844 2, 9| Mercurius cum arrisisset asseveravit seque, Iovem deosque reliquos
845 1, 3| Momus, collocat iubetque uti assideant humo et aliud inter se dissimulantes
846 1, 1| monitis moveretur, sed quod assiduas monitiones, hortationes
847 3, 21| funditus pervertere elaboret assiduoque enitatur; quod miseros et
848 2, 22| quantos qualesque et quam assiduos cruciatus experientur! Animorum
849 1, 28| namque Herculem quidem, acrem assiduumque adversus monstra perduellionem,
850 2, 14| assistebam, ab iis petebam, assiduus efflagitabam ut aliquid
851 1, 1| patrocinium praestare se assimulabat, et pluribus verbis, sed
852 2, 18| excogitatis vanitatum figmentis assimulent. Cum his adeo sibi fuisse
853 2, 14| repente eo advolabam, istic assistebam, ab iis petebam, assiduus
854 3, 5| apparatu esse, ad principem assistere, appellentes arte quadam
855 2, 8| more et consuetudine, ut assolent dii, singulis diebus regem
856 1, 25| heus, Trophaee, quidni, uti assoles, in triviis ad pueros fessosque
857 2, 6| et omnem corporis faciem assuefaciemus ita fingere atque conformare,
858 4, 14| Cedo: remum tractare enim assuescam». Tum Charon: «Remumne in
859 2, 6| atque assentari omnibus assuescant. Qui se sic instructum paratumque
860 2, 14| stupentibus, Momus illud assuescebat dicere: 'Enimvero, Mome,
861 2, 13| rebus adire, tuis potissimum assuescere consiliis et stare sententiis
862 2, 1| respublicae votis deos poscere assuescerent.~
863 1, 27| deos credulum vulgus molto assuesceret. Sed alia ex parte erat
864 2, 12| multa votis poscere mortales assueti, votis vota dum non audiuntur
865 3, 11| caepit callida illa qua assueverat disserendi ratione alios
866 3, 12| me insimulare levitatis assueveris?». His dictis Mercurius
867 2, 13| levitatis putatur suam qui assueverit artem linquere et non sine
868 4, 7| fastidire humilium vota assueverunt». Itaque fit: face igitur
869 2, 18| vagari solitos, nihil sibi assumentes certi atque constantis quod
870 2, 3| pristinae dignitatis gradum assumi, amens factus repentino
871 1, 15| pertineant exequere, id mihi assumo de te, ut benemerito benefactum
872 1, 21| obclusum templum circum astabat, lustrans omnes aditus,
873 4, 21| pares, nam legibus ambo astricti eramus, quibus si obtemperavimus
874 pro, 1| accumulatissimus. Nam cum vim astris, nitorem caelo, orbi terrarum
875 1, 3| novas res cupere et posse astrorum orbiumque ductores non desistent,
876 1, 11| quam quaeque in superos astruat, facilius ea quidem in sui
877 4, 22| pulveribus obsitos digno loco astruxit. Dum haec componeret, venere
878 4, 14| inquit «tibi visus est noster athleta, qui meo primo pedis motu
879 1, 26| Gades et Byrsen et Thalas et Atlantis axem et ubi niveos Aurora
880 3, 14| advenissent kalendae et in arcis atrium dii cum solemnium causa,
881 4, 2| curare, modo perficiat, et atrocia non intermittere ni prius
882 4, 18| rixantes inter se venti: namque atrocissimi apud theatrum facinoris
883 1, 24| quoad tempus ferat rei atrocitatem levare. Ergo prona despectat,
884 4, 2| ni prius aliud quippiam atrocius incoharit. Et quod magis
885 2, 15| saccos centipelles, lacernam attavam lacernarum, in qua mille
886 3, 10| visum foret partem tuto attemperateque prosilirent suisque motibus
887 2, 17| minime opportuno minimeque attemperato. Enimvero Minerva qua callebat
888 2, 18| humanitate quae dicturi sumus attendite: novas inauditasque de rebus
889 2, 14| audientium corona? Quem attentius audient? Quo perorante magis
890 3, 21| ineunt homines ipsi parum attestantur sibi esse perspectum et
891 3, 16| visa est, quod se habere attestatus sit modulos novissimi operis
892 2, 13| discrimine contendisse, perpaucos attigisse; sed animadvertisse duas
893 3, 14| lautissimo habitu manu postes attinentes ac deorum dearumque ingredientium
894 4, 13| cogitatione quidem satis queant attingere. «Et flores» inquit «quidem
895 3, 19| rationis usque sedes sese attollere atque pervadere suoque appulsu
896 3, 19| raptum cancrum vultu ita attonito, oculis ita stupentibus
897 1, 22| audaciam referam? Etenim sese attrectantem puellam totis lacertis complexus
898 1, 35| in papilionem se vertens attrectantium admirantiumque e manibus
899 1, 1| quibus omnis sapientiae laus attributa est, caepi animo accuratius
900 3, 16| quassum et imbecille haberet attritis consumptisque viribus senio.
901 4, 17| gratia quasi exposituri attulerant mactatae pecudis intestina
902 4, 10| extrema egestate mortuus non attulerat quo portorium solveret.
903 pro, 4| opinionem et spem in medium attulerit. Proximus huic erit is,
904 pro, 8| ducat? Ego nudum prooemium attuli, tuisque tantis tanquam
905 1, 35| aliquot eorum qui manum ad se attulissent suppressit. Puella dea Posteritas
906 3, 20| quippiam rari et reconditi attulisti?». Tum Apollo «Aristotelem»
907 1, 33| ipsa dea Fama fremitu virum attunditur. Etenim fit hinc refractis
908 4, 21| quidem aut partas bello aut auctas censu effecere. Dices: mea
909 2, 10| rem fastidias, eius tu rei auctorem improbum et factiosum probes?
910 1, 1| formae dignitas, id non auctoris inventum, sed ab deorum
911 1, 6| ut ad superum dignitatem auctoritatemque revocandam grati aliqui
912 2, 11| Semperne sic novas res aucupaberis et captabis, quo me vexes?
913 2, 20| sibi inanem ullam gloriam aucuparentur: qui tametsi gloriae cupiditate
914 2, 18| artibus auditorum aures aucupari et popularium de se admirationem
915 1, 1| mulierosi principis gratiam aucupetur; quod si sapiat Iuno, si
916 1, 29| hortari filiam deam ut hostem audacem et temerarium quam alte
917 1, 27| interpretem deam alienasset ab se audaci temerarioque libidinis scelere,
918 1, 15| templo, quo ab impurissimorum audaciumque contumeliis sit obclusis
919 3, 20| De illo enim sic est quod audeam affirmare, novisse et qui
920 2, 12| quod magis oderis? Vota audebant facere quibus urbium provinciarumque
921 2, 13| quidem voce paulum elatiori audebunt, et censoria veriti patrum
922 1, 21| excitabatur, iterato inter audendum haesitabat ac ad omnes animi
923 4, 20| singulis commendatus et (audeo dicere) inimicis quoque
924 2, 21| illibatum virginitatis florem auderet violare. Nunc et nova discidiorum
925 1, 18| posthac puellae, atque a diis audete votis quaeque collibuerint
926 1, 27| facta minori cum voluptate audiat quam perditissimorum calumnias,
927 3, 20| coaedificasset politiam. Pythagoram audiebam paucis superioribus diebus
928 1, 28| inprimis animo versabatur, quod audiebat coram bacchantem Famam et
929 3, 19| si vacas animo ad has res audiendas, eam tibi succincte et breviter
930 1, 18| non dici potest quam sese audiendi discendique avidas praestiterint.
931 2, 14| audientium corona? Quem attentius audient? Quo perorante magis commovebuntur?
932 2, 11| et Iuno, et coniunx, Iove audiente volenteque assequere».~
933 2, 14| maior confertiorque accurret audientium corona? Quem attentius audient?
934 2, 24| inquit «illud est quod audieras?». Tum Fraus: «Vis me dicacem
935 3, 19| et cum ratione constans audierim: Democritus et Socrates.
936 3, 5| 5-~ ~Cum audiret Iuppiter philosophos tantopere
937 3, 16| solus ipse tanto ex comitio audiretur. At cum sedare tumultuantem
938 4, 12| Stygis caliginem, et istinc audisne fremitum et eiulatus excruciatorum
939 4, 15| fiat commodius. Tu, si te audissem, iam tum me suspicionibus
940 4, 12| esse lupos qui vidisti aut audisti unquam?». Tum Charon «O
941 4, 14| compos, titubans, haesitans «Audistin» inquit «statuas?». «Quid
942 4, 14| fieri potest similius». Audit et alios Charon dicentes
943 3, 16| Quae dicta ab tota concione audita cum animos cunctorum iam
944 3, 11| Quis hic furor est?». His auditis, qui Mercurium prehenderant
945 3, 11| exhausit. Interea ex Socratis auditoribus unus et item alter accesserat,
946 2, 18| dies assentationum artibus auditorum aures aucupari et popularium
947 4, 12| sensibus acutissimus, visu, auditu et huiusmodi supra quam
948 2, 12| assueti, votis vota dum non audiuntur addere non cessent, quo
949 4, 15| Charon «Pronam» inquit «audivi esse ad inferos viam, modo
950 4, 12| a pictore quodam memini audivisse. Is quidem lineamentis contemplandis
951 2, 18| erogentur, improbis non auferantur. Cur eadem optimis adimant
952 2, 14| afferent neque quippiam auferent?'. Narrabantur et rerum
953 3, 20| afficies? Illis quidem quid auferes boni cum nihil habeant,
954 4, 14| pertimescendus est, quis hinc non aufugerit? Sed tu ut lubet, ego vero
955 1, 15| infestam in te insidiarum manum aufugies, quod si pro tuo officio
956 3, 9| spectasset, et hanc opinionem augebat quod in Academia vidisset
957 2, 17| in adversarii gloria non augenda mutuo opitulentur. Ceterum
958 4, 23| certissima spes praestetur ad augendam gloriam. In publicis prae
959 3, 21| ad calumniae suspiciones augendas; et monebat ut diligentius
960 3, 5| in tuis servandis atque augendis rebus exponerem, quoad id
961 3, 14| nonnullis deorum se ad illos augendos atque ornandos ultro omnia
962 2, 18| aliqui ad deorum numerum augendum conscendisse. At voletne
963 3, 12| canicula quantum~ ~Raderet augusto.~
964 pro, 8| assentatorem, quo principum aulae refertae sunt, praetermiserim
965 1, 6| laetitiaque gestiret! Sino quid aurae, quid fontes, quid flumina,
966 2, 10| tecta, gradusque auro, aureas columnas, aurea epistylia,
967 3, 19| cervice ille in hanc ruebat aurem, ego itidem in hanc; praegrandes
968 1, 17| ostentans, manuque sibi insuetos aureos capillos demulcens, bellissime
969 4, 18| Venti antro inclusi, animis auribusque suspensi atque solliciti,
970 2, 15| non prospicere oculis sed auricula diceres; surgebat spatularum
971 4, 19| aggressi sunt ut viderent aurone solidus esset, uti suspicabantur,
972 2, 21| quidem Iuno coaedificarat auroque votorum conflato operuerat,
973 2, 17| deae sic petenti non fuisse ausam non obtemperare, neque mirandum
974 4, 17| luto et solo sublato vultu auscultabam quid tractarent. Eorum verba
975 4, 21| iubente omnes attentissime auscultabant. In expeditionibus militem
976 1, 26| Accessit quod visendi, auscultandi referendique aviditate ac
977 1, 28| tua et mea causa refero, auscultato ipsa: quo argumento te in
978 3, 12| nuncupentur, quorum sint plerique ausi novas atque inauditas commentari
979 4, 21| et quietem, meo ductu et auspiciis laudem et amplitudinem civibus
980 1, 8| ipse imperaret ut acris, austeri semperque infesti improperatoris
981 2, 21| quod Zephyro et Noto et Austris et Aquilonibus ceterisque
982 1, 3| deorum sit rex?». «Mihi quod autumas» inquit Fraus «fit non iniuria
983 4, 7| eum sibi notum esse deum auxiliatorem dixit, quo propitio rem
984 4, 7| patronum nostris in malis auxilio advocemus: nam maiores illi
985 1, 4| rebus suis queruntur, opem auxiliumque mutuo (ut fit in perditis
986 3, 16| convellendoque mundo. Plutonis oratio avaritiam sapere visa est, quod se
987 4, 4| comparant, alii virgas ulmo avellunt, alii ignem cote excutiunt.
988 1, 21| caeptam obsidionem dissolvens averterat. Sed cum inter discedendum
989 2, 21| paratos occupavit atque avertit repens exauditus ad caeli
990 1, 18| sese audiendi discendique avidas praestiterint. Tum Momus
991 1, 19| assentationisque maiorem in modum avidi; sunt alia ex parte supini,
992 1, 26| auscultandi referendique aviditate ac studio flagrans, nihil
993 4, 17| renuntiatum accurrit. Nihil unquam avidius accepit Charon: ergo, ut
994 1, 26| Byrsen et Thalas et Atlantis axem et ubi niveos Aurora Phoebo
995 2, 21| intimis ab radicibus succus in baccas educeretur atque in ramos
996 1, 17| lubens pareo. Tu Venus, tu Bacche, tuque aurea Aurora adeste
997 1, 18| voveto superis et Veneri et Baccho atque Aurorae diis te coronas
998 3, 21| Hercules non modo Iunone Bacchoque et Venere et reliquis iunoniae
999 3, 2| hominibus officio fungebatur, Bacchus et Venus et Stultitia dea
1000 2, 21| gignendarum rerum igniculos atque baccis quasi thesauris inclusos
1001 4, 16| soluti lasciviunt, quaeque ad balneorum voluptates convenirent iucundissime
1002 4, 16| certatim proruentes: sese in balneum committunt ibique ludi gratia
1003 1, 21| versus tendere, unguesque barbamque inter lapidum iuncturas
1004 1, 5| decerpserat. Proceres tantam barbato homini illatam iniuriam
1005 4, 12| inquit Charon «ex personarum barbis et superciliis rudentem
|