25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
1006 3, 16| Momus hic sua cum demorsa barbula ab exilio erit restitutus
1007 4, 8| audiens, etsi mente esset bardus et ingenio prorsus plumbeo,
1008 2, 13| minusque commodae ad bene et beate vivendum quam sapientis
1009 2, 20| vitae necessitatem, ad bene beateque vivendum conferrent, quae
1010 2, 13| miseri ultro offerunt et beati non denegant. Eorum vero
1011 4, 22| et deum rex? Quis te erat beatior? Pusillarum ferendarumque
1012 1, 1| ferme quam superos esse beatiores, Iuppiter optimus maximus,
1013 2, 18| grege abreptus et inter beatissimos rerum dominos adscitus,
1014 2, 17| quidem, quod intuerentur beatissimum principem Iovem, cui relictum
1015 2, 15| statuam huic nostrae deorum beatitudini esse longe anteponendam.
1016 2, 18| crateras, nobis quicquid belli, venusti lautique invenere
1017 2, 13| esset, ut tota illa in re bellica nihil se invenisse Momus
1018 4, 21| tua, qui quidem aut partas bello aut auctas censu effecere.
1019 3, 17| advolat, monet, hortatur belluam hanc nimia licentia insanientem
1020 4, 17| lautissimus, modo teterrimas belluas, homines, fugiat. Tum Gelastus «
1021 2, 18| patriis sedibus pepulere, belluis caelum replevere, homines
1022 1, 18| alteram spectans, perquam bellulo gestu caeptos sermones prosecuta, «
1023 4, 23| aut nihil possint. Bonis benefaciat etiam invitis, malos non
1024 1, 15| assumo de te, ut benemerito benefactum congratuleris». Post haec
1025 2, 10| miseras, a nostri coniugis beneficentia excludimur! Adde quod et
1026 2, 20| ut malit quae suae sint beneficentiae meminisse quam quae aliorum
1027 1, 4| sint nimirum suapte natura benefici sunt.~
1028 4, 7| revise omnes, ut facilem et beneficum cum salutarimus, tum eundem
1029 4, 22| caelo inter deos accepimus, benemerentes aut exterminavimus aut amisimus.
1030 1, 11| negligant, curaturamque ut benemerenti accumulatissime referant,
1031 1, 15| id mihi assumo de te, ut benemerito benefactum congratuleris».
1032 2, 9| putandum est, peto a te, benignissime Iuppiter, ut si qua in illa
1033 3, 20| ille me perhospitalissime benignissimeque accepit. Multa in medium
1034 3, 3| de Iovis in me gratia et benignitate melius mereri. Commitiganda
1035 2, 18| quibus longe homines a bestiis superamur; cervisne atque
1036 1, 1| obscenis et sui similibus bestiolis refertissimum reddidit.
1037 2, 19| cum gymnasiis et libris et bibliothecis absumerent. Verum se pro
1038 2, 20| viri docti et in gymnasiis bibliothecisque, non inter errones et crapulas
1039 1, 6| subsequitur; matrem deam binae item puellae filiae Laus
1040 4, 12| imposuisse sigillis aeneis binis quibus altero pectus, vultus
1041 1, 19| perfidiaque callere. Hui quale bipedum genus homines! Appage! Atqui
1042 2, 15| increpare his verbis: «O bipes indomite, servum pecus,
1043 | bis
1044 3, 6| vidit lucilucas musculas blacteas inter digitos gestantes
1045 2, 1| solent amantissimi patres blaesis puerulis et delicatis filiolis
1046 pro, 8| prooemiis scribendis non blandiatur, non applaudere gestiat
1047 1, 29| mortales assuevere assentando, blandiendo et sese iactando, apud minime
1048 4, 20| servilibus assentationum blanditiarumque delinimentis. Et sum ipse
1049 2, 24| Tum dea meretricias inire blanditias, et cum cetera tum illud: «
1050 2, 6| fronte, familiaritate et blanditiis iram animi operiant; omnium
1051 3, 20| sibi id fecisse furtum blanditorem Socratem persuadebat et
1052 1, 6| redundaturum quam si garrulum blatteronem, cui nulli amplius credituri
1053 3, 16| ceteri omnes voce illa sua boanti hos atque hos increpans,
1054 4, 24| rerum quae per se neque bonae sint neque malae. Has ita
1055 2, 7| simulata simplicitate et bonitate caepit collacrimari, et
1056 2, 18| fecerint hominum causa, quaero bonorumne an malorum? Si bonis providisse
1057 2, 13| bonarum esse artium peritia, bonorumque morum cultu ac virtutum
1058 2, 20| neque profiteatur et se ad bonos mores rectamque vitae normam
1059 4, 12| te philosophum» inquit «bonum, qui siderum cursus teneas
1060 4, 20| videat. Iustum vero esse nemo bonus asseret, nequedum scimus
1061 1, 1| fontibus, domo, floribus, vino, bove et huiusmodi delitiis multo
1062 4, 12| illico alios per stultitiam boves, asinos, quadrupedes videri
1063 1, 21| asperum adhaerescere et brachia multo sursum versus tendere,
1064 1, 21| sensim diffluens intensis brachiis animo suspensus dependebat;
1065 2, 21| refugiantque consequi? Et breve sibi datum vitae spatium
1066 2, 13| principatum patere vias breves et haudquaquam difficiles:
1067 3, 3| philosophos collectas redegi brevissimos in commentariolos? Profecto,
1068 2, 13| vulgaris, quod si pecudes, brutaque et quae ad feritatem agrestem
1069 1, 26| silvas et Herculeas Gades et Byrsen et Thalas et Atlantis axem
1070 4, 7| socii, eo maiores etiam in cachinnos efferebantur atque «En»
1071 4, 2| et producant montiumque cacuminibus annectant, quo tam inimicissimis
1072 1, 34| ipsum me petierint eodem cadant! Vos tamen quidvis fieri
1073 3, 7| obscena inter animantium cadavera considere atque cultro hos
1074 4, 12| multo morsu raptis quodam ex cadavere visceribus mandendo restitabat. «
1075 2, 14| populationes, audiebantur cadentium virorum gemitus, ruentium
1076 1, 14| constitueres, ut mutilatorum cadentiumque nostra inter gremia cruore
1077 1, 12| Tindaridas atque item Matutam Cadmi filiam, Carmentam, Cereremque
1078 2, 21| posteritatem Iunonis illud caducum fragileque opus Tinim nuncuparunt,
1079 pro, 7| Plutonem, Venerem, Martem et caecum Cupidinem et contra Palladem,
1080 3, 12| quidam minutis animantibus caedendis nobilis; sanusne an insanus
1081 2, 15| calcitrantem asinum fuste caederet. Primo caepisse efferate
1082 4, 14| ut lubet: ego rideri quam caedi malo». Putabat enim proscaenicos
1083 2, 22| incendiis, veneficiis, caedibus peculatuque absque teterrimis
1084 3, 19| tune loqui cepe, cum et caelos cantare aliqui dixerint
1085 3, 9| esse possim apud mortales», caelumque idcirco petiit, tanta de
1086 1, 3| dedisti? Quod si semper, ut caepere, novas res cupere et posse
1087 2, 24| Tu» inquit «demum, uti caepisti sequere, novos in dies amores
1088 1, 18| spectans, perquam bellulo gestu caeptos sermones prosecuta, «Haec
1089 3, 2| perficiundo offenderet quo tanti caeptus interpellarentur: et praecavendum
1090 1, 3| habiturum. Post haec ad dearum caetum victrix rediens Verinam
1091 3, 21| miseros et immeritos aerumna calamitateque obruere ac penitus obterere,
1092 4, 2| spectaculum intercipiatur. Calamitosi Momi precibus obtemperarunt
1093 2, 9| pervestigando, quando, ut miseri calamitosique faciunt, in solitudine et
1094 2, 9| officium id supplici et calamitoso Momo putandum est, peto
1095 2, 14| ruentium tectorum fragor, calamitosorum eiulatus; haesitabatur,
1096 2, 18| adversariis palam facere quali sit calamitosus infelixque Momus animo redditus
1097 4, 11| inferos aggredi artes novas! Calamum didici per aetatem tractare
1098 2, 15| pendebant humero pera, calathus atque cantharus sordibus
1099 4, 5| ferre, sed ebrium pugnis calceque contusum suos intra foetores
1100 3, 20| veniat ut velis optimum calceum conficere, non tibi corio
1101 2, 15| ergastulo qui detrectantem et calcitrantem asinum fuste caederet. Primo
1102 4, 15| aequore, nullo se praebente calle nullisque recognitis semitis,
1103 2, 17| attemperato. Enimvero Minerva qua callebat dicendi arte convenit Momum,
1104 3, 20| quidem aut suis, quibus callent, occulta pervestigandi artibus,
1105 3, 16| atque depravent. Iunonem callidiorem putarunt, quae plures fieri
1106 3, 21| diligerem, praesertim versuto et callido, inconsulte quippiam credebam?
1107 3, 2| tersissimas redderet columnas callos atque sudorem excipiebat.
1108 4, 15| consulis. Nam si cepissent callosum navitam suos inter infelicissimos
1109 4, 4| aquaeductum pridie patera istac calonibus aquam fundere? Demum inutile
1110 4, 16| navalibus abiectissimus, per calonum et lixarum conspirationem
1111 3, 21| emolumenti et plurimum posse ad calumniae suspiciones augendas; et
1112 1, 27| perditissimorum calumnias, calumniasque ipsas pro cognitis exploratissimisque
1113 1, 29| istorum et delatorum et calumniatorum artibus. Hic demum apud
1114 1, 26| hanc unico temporis momento campos Marathonios Leutricosque
1115 4, 20| luctationum perduellionumque campum sibi mare occupaverant,
1116 3, 19| aestu impulsas, volitare canalibus et ad rationis usque sedes
1117 3, 19| spectare attonitum dixeram, cancrumque ipsum obtenso vultu pronisque
1118 3, 19| incendio, fervere atque candescere eiusque acutissimas scintillulas
1119 1, 6| sunt. At legati illic nubem candidissimam omnium conscenderunt, qua
1120 4, 21| observabat, me classicum canente aut hostem invadebat aut
1121 3, 7| cultro hos atque hos, seu canes seu mures, concidere atque
1122 3, 12| Scire erat in voto damnosa canicula quantum~ ~Raderet augusto.~
1123 1, 26| Salaminas et Thermopylas et Cannas et Trasimenum et Furculas
1124 1, 6| expromere. Vidisses et canoras alites prope advolitantes
1125 2, 13| tabescent, tu saltabis, cantabis. Malo regnante principe
1126 4, 5| de istis tuis sceleribus cantando disputare! Appage te hinc!».
1127 3, 19| loqui cepe, cum et caelos cantare aliqui dixerint existimabis?'.
1128 2, 15| humero pera, calathus atque cantharus sordibus obsceni, foetore
1129 1, 9| obsidebantur. Etenim alii fidibus, cantu, saltuve, alii palaestra,
1130 4, 2| ornant atque carminibus cantuque ad saltum et thiasos deos
1131 4, 12| fallor, secundas excubias canunt. Caliginem quoque ipse unde
1132 3, 8| concrescere atque consenescere capacissimum per inane mundos minutissimis
1133 2, 11| coniunx, habe tibi vota aurea, cape ab obstinato frustratore
1134 1, 28| secum ipsa quidnam consilii caperet pensitans. Multa offerebantur
1135 1, 8| conferet ad res maiores capessendas aditum parasse Momo. Dices:
1136 3, 12| Apollo, se accingens ad iter capessendum, «Agesis» inquit «aliudne
1137 4, 15| praevisis piratis fugam capessentes atque admonentes ut crudelissimos
1138 4, 13| cum voluptate audias, ea capias facilius, imbues plenius,
1139 4, 17| inprimis egregius ille rex raso capie caprae caput ita iactat,
1140 4, 22| incommoda subivisti! Tuis in capiendis consiliis quam tibi fueris
1141 1, 21| consopitis, in suis concinnandis capillis ad tersum templi lapidem
1142 2, 6| vestitu aspero, barba et capillo subhorrido atque inculto,
1143 2, 13| rogat libere, negat impune, capit a quibusque, nam et miseri
1144 3, 21| humanas res multaque viventium capita absumpserant. Quibus calamitatibus
1145 2, 13| est. Hic nullum congeras capital praeter egestatem rogandique
1146 2, 19| multis victi disputationibus capitali odio dissiderent, idcirco
1147 2, 8| atque adductum putare et pro capite causam meditari quo dicendi
1148 4, 11| sustulit suoque imposuit capiti ut staret quasi pusillo
1149 2, 14| coactis circulis collatisve capitibus serio aliquid ordiri atque
1150 2, 13| quod quisque summo labore capitisque periculo sibi accumularit,
1151 4, 17| egregius ille rex raso capie caprae caput ita iactat, ut ni
1152 3, 17| voceque sese agitantem per capronosum illud quod fronti imminet
1153 2, 11| novas res aucupaberis et captabis, quo me vexes? Quid est
1154 1, 28| conveniendi Famam cupiditate captandaeque ad laedendum occasionis
1155 4, 22| quando novis voluptatibus captandis veterem dignitatem intermisimus.
1156 2, 6| in speculis pervigilent, captantes quid quisque sentiat, quibus
1157 1, 6| pollicita, quantum ex tempore captari afflictis rebus consilii
1158 4, 17| Novi» inquit «quid consilii captes: vis enim tu quoque hinc
1159 1, 26| recentibus in horas undevis captis rumoribus gaudere, spretisque
1160 4, 10| unde solutus tetro corporis carcere lubens atque volens profugisset:
1161 1, 34| urgebit, quod sui ferre carcerem oportebit».~
1162 3, 18| sibi coniunctissimas et carissimas incidisse ait dolere magis
1163 1, 17| meas hasce amantissimas carissimasque puellas participes facio».~
1164 1, 12| item Matutam Cadmi filiam, Carmentam, Cereremque et istiusmodi,
1165 4, 2| conspicuae urbem ornant atque carminibus cantuque ad saltum et thiasos
1166 2, 22| experientur! Animorum est carnifex mulier curarumque flamma
1167 1, 35| pallium horsum istorsumque carpendo collacerarunt et minutissimas
1168 3, 21| postulet nisi ab eo cui se carum et commendatum meminerit?
1169 4, 20| exercui, tamdiu et principi carus et universis probatus et
1170 4, 17| atque in theatro adesse pro casside, atque: 'Hui' inquam 'etiam
1171 4, 22| repetens sese dictis huiusmodi castigabat: «Quid tibi voluisti, hominum
1172 1, 8| duceret. Itaque sese dictis castigans «Ponendi nimirum» inquit «
1173 4, 21| delirantium immodestias castigarat, ac deinceps ad Momum consalutandum
1174 2, 15| probos qui servum hunc dictis castigarent et factum maledicerent atque
1175 2, 22| hominum insaniam velle habere castigatam. Tu tamen de tota re pro
1176 2, 18| commento insolentes bellissime castigatos reddiderit. Se quidem, inquit,
1177 4, 12| est sonus a mortalium inde castris delatus aura et, ni fallor,
1178 3, 20| optimum illud condidit corium casune an ratione assecutus est
1179 3, 21| maximum fore relegandum et catenis ad cautem commendandum,
1180 1, 4| seu garriendi cupiditate catervae occurrebant philosophorum;
1181 1, 2| perpetratum sacrilegium ad Caucasum montem fixum relegarunt.
1182 1, 19| usurparent, neve domi morosae et causatrices novercae resciscerent. Haec
1183 2, 24| aedibus integra condivorum cautione ausus sit? Et huic tam insolenti
1184 2, 18| solertes agentesque oderint. Caveamus inutili nostra superstitione
1185 3, 21| comprehenderem. Interea cavebam omnia, credebam nihil. Nunc
1186 4, 21| multis erat opus, multa cavebas, plura dubitabas, omnia
1187 2, 13| ergo ridet. Tune sanus non cavebis tibi esse vestium pondere
1188 2, 20| possit plane quam sit. Sed cavendum item est ne quis in aliorum
1189 1, 2| agendas esset commodus, cavere superi, magistratu ignium
1190 4, 12| sed iterum atque iterum caverent ne alias praeter hanc inirent
1191 2, 19| male mereri aggrederentur, caverentque ne dum deos negent, demum
1192 4, 9| semper et factis et dictis cavimus ne quid minus grave et sanctum
1193 4, 2| quidem semper frigens caelum cavisti ne nudum algeat». Risere
1194 4, 6| demum, quid tum? Utcumque ceciderit res, tamen praesente populo
1195 3, 21| Nunc vero, utcumque res cecidit, commode actum vobiscum
1196 1, 14| mea mala sentiens paululum cedam dolori. Tuum erit, Virtus,
1197 4, 20| interesse arbitratus sum ut cederem iam malis artibus et ad
1198 4, 7| non Iunonem, non ex his celeberrimis et popularibus quibus templa
1199 3, 16| orationem de suis laudibus tam celebri tamque in confertissima
1200 pro, 8| tua sese virtus, fama et celebritate, per omnium aures et ora
1201 1, 3| meos diligo. Verum quid me celem apud te, a quo me intelligam
1202 3, 11| Mercurius, ut erat pedibus celer, ipsum se eripuit fuga et
1203 2, 9| et, quod ad rem conferat, celerem pedibus et pernicibus alis
1204 1, 2| sedem, ni assiduis flatibus celerique motu exagitentur, dilabentur.
1205 1, 26| ex parte ad unius istius celeritatem possit comparari. Ferunt
1206 4, 2| contegas». Cui Iuppiter: «Censen tu hunc tantisper sapere?
1207 pro, 1| divinitate, ni fallimur, censenda est, ut sit unice unus,
1208 pro, 4| profecto inter plebeios minime censendum esse.~
1209 3, 14| tantis honoribus dignum censeret, verum ut ostenderet audacibus
1210 4, 10| vivos neque inter mortuos censeretur? Nimirum ergo omnia nota
1211 3, 16| ignominiam novus exsistat censor?».~
1212 2, 13| habere dictorum factorumque censores, ea demum regnandi suffragia
1213 3, 16| artificum velle imperitis censoribus subesse, ne quod arte ab
1214 4, 21| partas bello aut auctas censu effecere. Dices: mea cura
1215 4, 11| Nulla item importunitas est centies negatam rem dura et nusquam
1216 2, 15| reliquum apparatum, saccos centipelles, lacernam attavam lacernarum,
1217 3, 2| porticu aeneo uteretur, cui centum columnas ferreas levissime
1218 3, 19| nobis vero ob molestam cepae acrimoniam oculi erant praegnantes
1219 3, 19| quidnam? Hisce in extis cepariis quid ingrati invenisti quod
1220 4, 15| recte fuga consulis. Nam si cepissent callosum navitam suos inter
1221 4, 12| limum melle infusum, alii ceram tractando contepefactam,
1222 1, 12| Cadmi filiam, Carmentam, Cereremque et istiusmodi, hi, plebe
1223 2, 21| et contumeliam eiecerit; Ceres ne suum in solum reiciantur
1224 1, 4| sacrificia et solemnes antiquari cerimoniae deorumque cultus passim
1225 2, 20| honos diis redderetur, ut cerimoniarum religio observaretur, ut
1226 1, 6| integrum statas veteres cerimonias ac venerationem deorum restituerent
1227 2, 18| eos sollicitare irritis cerimoniis qui, voluptatibus occupati,
1228 2, 13| invideas, quandoquidem in aliis cernas nihil quod non facile possis
1229 2, 13| pietatem spectaret, omnia cerneret ad utilitatem, ad animi
1230 2, 16| gratificari dictis et factis certabant.~
1231 1, 29| interpellasse, ferro, igni, vitaque certabunt. Nunc me iuvat esse immortalem,
1232 1, 14| sempiterna magis quam beneficiis certandum est?». «Adsis» inquit dea «
1233 4, 20| hominum non ignorare digno certe et prudenti instituto elaboravit,
1234 3, 19| dumque nihil constantis certique habent, statuo, inquam,
1235 3, 20| etiam vellent haberi pro certis et testatis apud ceteros,
1236 4, 23| imperii dignitatem cogat aut certissima spes praestetur ad augendam
1237 1, 18| somnium qua arte resina cerusaque pingerem et pumice fingerem
1238 3, 11| iniuria sed error est, nam cervicem quidem, non quam incussi
1239 4, 2| flammulas summo aethere deorum cervicibus collucescentes, sublatis
1240 2, 18| homines a bestiis superamur; cervisne atque cornicibus tam multos
1241 4, 15| conscendit atque illic intra cespitem delituit.~
1242 2, 15| indomite, servum pecus, non cessabis furere? Ne tu non intelligis
1243 2, 21| nostra abuti patientia non cessant, nihil verentur. Quid hoc
1244 3, 12| Mercurium esset allocutus et non cessaret Mercurius omni dictorum
1245 2, 12| non audiuntur addere non cessent, quo fit ut incredibili
1246 2, 6| ipsum te neglexeris, si cesseris petulantibus, si pertuleris
1247 2, 21| pristinum ver restituerem. Cessi quidem eorum libidini: collegi
1248 3, 19| res, tum quod in rem Iovis cessisset. Eoque admodum exhilaratus
1249 4, 16| plurimis impeteretur, ultro cessit. Tota perinde res agitur
1250 2, 18| vultures, ursas, delphinas, cete. Quod autem nostris delectentur,
1251 4, 24| Voluptas, Desidia, Ignavia ceteraeque his similes deae circum
1252 2, 21| appellarunt. Iuppiter vero ceterique caelicolae cum aliunde,
1253 pro, 2| unica atque egregie sola a ceterorumque caetu et numero segregata
1254 4, 14| eccum saxum grave cymbam Charontis incutit sonitu maximo (illud
1255 4, 18| aethera pervadebat, deorum Charontisque factum decantando. Ventos
1256 2, 22| feminam, tantum illa quidem ciebit malorum, tantas vexationes,
1257 1, 1| Universum enim terrarum orbem cimice, tinea, fuconibus, crabronibus,
1258 2, 13| stragem, fragorem, fumum cineremque versandum esset, ut tota
1259 2, 14| facerem, cum eos coactis circulis collatisve capitibus serio
1260 4, 16| creant. In coronam enim circumsistunt, mediis vero aquis unus
1261 1, 24| sollicitudinem et curiositatem circumspectandi omnesque motus excipiendi
1262 4, 15| devenerant, quo loci cum circumspectans haesitansque Gelastus constitisset,
1263 4, 15| praeterita, cogitant futura, circumspectant praesentia et omnia ratione
1264 1, 14| facile surgentem tumultum circumstrepentis plebis sedavit frontis et
1265 1, 5| auctores quaeritare, sed circumstrepentium philosophorum vocibus Momum
1266 4, 21| illo agi qui, assentatorum circumventus corona, in dies dediscat
1267 3, 21| incredibile, superne et quaque circumversus integebatur. Honoratissimis
1268 1, 21| publico et hominum frequentia circunsepto cum difficile atque arduum,
1269 3, 21| postponendum, quod theatrum circusque maximus aureis velis pictis
1270 1, 1| unum Momum invidia odiisque citatis, ad hostem obruendum impetu
1271 3, 12| Mercurium Iuppiter et tam cito et liventi cum gena redisse
1272 1, 13| libertatis vindicem qui se civem libertateque dignum putat.
1273 1, 29| demum apud mortales quantas clades, quantas urbium eversiones,
1274 3, 20| me diutius continere quin clamem: o iterum virum admirabilem!
1275 1, 24| atque committere fortassis clamitando, ut ad unius filiae acceptam
1276 4, 4| perterrefacti e vestigio non sine clamore relicto captivo abvolarunt.
1277 pro, 7| operis comprehensio fiat clarior, tum me purgem cur deos
1278 3, 14| Itaque iubet in comitium classes deorum immittat ordinibusque
1279 2, 13| odisse castra, vexilla, arma, classica, omnemque virorum strepitum
1280 4, 21| te miles observabat, me classicum canente aut hostem invadebat
1281 4, 11| ego 'Et quis tu?' inquam. 'Classiumne fuisti fortassis praefectus
1282 4, 18| ludorumque cupiditas ut refractis claustris, repagulis deiectis obicibusque
1283 1, 28| adversus monstra perduellionem, clavam manu librantem totoque innixu
1284 4, 16| exultans, repente puppim clavumque occupant libertatemque omnibus
1285 1, 23| ipsos scurras foetidam per cloacam traxit atque submersit.~
1286 3, 5| superiorem invidiam nova invidia coacervare esset veritus, fortassis
1287 4, 13| didicit et quinam tantam molem coacervassent et quos ad usus haberetur,
1288 2, 18| alter alteri adiunctior, coacti necessitatibus ipsi adinvenimus;
1289 2, 14| mihi ludos facerem, cum eos coactis circulis collatisve capitibus
1290 3, 6| appulisset propius et in dolio coactum hominem in globum demiraretur,
1291 4, 12| illud fuerit seu mixtum coactumve partibus, quippiam cui aut
1292 1, 23| vetustate muri corruere coactus sit. Eam iniuriam Momus
1293 1, 6| quin, tam praeclaris fulta coadiutoribus, dea violatam caelicolarum
1294 2, 22| labores suscipere alium coaedificandi orbem ut ingratissimorum
1295 2, 21| adinveniemus: alius erit nobis adeo coaedificandus mundus. Aedificabitur, parebitur!».~
1296 2, 21| triumphali, quem quidem Iuno coaedificarat auroque votorum conflato
1297 2, 11| dixisti velle habere vota ut coaedificares. An parum tibi apud nos
1298 4, 22| conclave dissolute habitum coaptabimus». Positis idcirco stragula
1299 3, 19| vasculo a natura coacto et coaptato commendatur. At solere liquorem
1300 1, 4| exquisitor non meminisset codicibusque adnotasset. Ergo obscenas
1301 1, 3| huiusmodi ultro citroque dictis, coegit Fraus iurare amantem, ipsa
1302 2, 18| voluisset: nam cum inter coenandum pleraque dicta ultro citroque
1303 4, 3| per diversoria corpori se coenisque dederant. Quae cum ita essent,
1304 1, 13| Adeste cives, vi temeritas coercenda: sequatur libertatis vindicem
1305 4, 11| irridendam, si id credas, coercendam, si id tentes, in rebus
1306 4, 21| ut eos superne pressando coercerent, quoad ipse cursu obambiens
1307 4, 2| neque retineri, neque satis coerceri ullis prudentium monitis
1308 4, 13| non sine deo tam multi coeunt, quando usu invenias ut
1309 4, 23| servandam imperii dignitatem cogat aut certissima spes praestetur
1310 3, 10| et bonis et malis artibus cogebat ad hominumque salutem tuendam
1311 4, 10| dura acerbaque aggredi cogebatur, idque maxime cum neque
1312 2, 22| tota re pro tua prudentia cogitabis. Quod si tandem istos voles
1313 4, 15| si observant praeterita, cogitant futura, circumspectant praesentia
1314 4, 2| neque apud multitudinem cogitari fasne sit an nefas id quod
1315 3, 16| gravissimis atque rarissimis cogitasse oportuit». Tertia fuit Neptuni
1316 1, 16| pristinos resumens, omnes curas cogitationesque suas ut aliquod se dignum
1317 4, 11| subducta navi multum ac diu cogitavit conferatne hanc alicubi
1318 3, 6| Iovem comprehendite, atque cogite ut puteos atque cuniculos
1319 3, 20| multandis alias erit ut mature cogitemus, tametsi opinor alibi accidisse
1320 3, 21| produxerit; quare illud cogitent superi, an qui sui reprehensores
1321 1, 4| contremuere: obstupuere superi. Cogitur frequens deorum senatus:
1322 4, 10| audierat et paucissimis aut cognitam aut concessam non ignorabat.
1323 3, 4| inconstantiam suam explicare cognitamque reddere; cum vero molestos
1324 4, 11| difficillimarum rarissimarumque cognitioni et studiis traderem animo
1325 3, 9| hoc genus hominum tantum cognitionis incessisset ut se post sepem
1326 4, 14| obtigerint insperata et cognitu festivissima succincte rettulerimus.
1327 3, 7| ridiculum, procedebat ut rem cognosceret. Eo cum propius accessisset
1328 3, 5| tabellis quibus mandata sunt cognosces, hac lege, ut quaeque tibi
1329 3, 21| quod aperte atque perspicue cognovi quali essent plerique ingenio
1330 3, 20| tibi velles: denique omnia cognovisse. Nam est ea quidem mentis
1331 4, 14| subaudisset vocemque loquentis cognovisset, «Velim» inquit «videas,
1332 3, 17| atque temere insultantem coherceat. Itaque Iuno, sponte sua
1333 3, 15| maximi metu revocabant atque cohercebant.~
1334 2, 21| iurgia, quotiens a contumelia cohercui, a rixa distraxi, ab insania
1335 4, 13| singulos flocci penderis, si coierint venereris et prae reverentia
1336 4, 13| singulos flocci pendis, aut si coirent venerarere?». Tum Gelastus
1337 4, 2| quid rectum sit: cum tamen coiverint, omnes simul facile insanire
1338 2, 20| illic apud mortales quo colamur, veneremur, supplicemur
1339 2, 18| ut videre licet, inprimis colant, ulla rerum piissimarum
1340 2, 16| offerrent, observarent, colerent: idcirco Momum singuli deorum
1341 3, 2| mortalium numero egregie colerentur, maximopere favebant. Tum
1342 1, 1| modestius consultiusque coleret, non quod illorum suasionibus
1343 2, 20| pietas, sanctimonia virtusque coleretur. Atqui haec quidem eo fecere
1344 2, 18| inquam, ille venerari et coli et metui, tantarum sese
1345 2, 18| specimen religionisque honos colitur, tum primum inter nascendum
1346 1, 25| pede volutantis monstri colla compressit. Monstrum vero,
1347 2, 13| teneri expilando, vexando, collabefactando, sternendoque quicquid tuis
1348 3, 21| constitutorum res atque rationes collabefactare, profligare atque funditus
1349 2, 22| caeli quoque fundamenta collabefactata ac penitus convulsa reddantur».~
1350 1, 35| horsum istorsumque carpendo collacerarunt et minutissimas in particulas,
1351 1, 24| dentibusque ita pulvinar collaceravit ut medias inter plumas inserperet.
1352 1, 29| alte sublimem tolleret, quo collapsus casu gravius confringeretur.
1353 2, 14| cum eos coactis circulis collatisve capitibus serio aliquid
1354 pro, 8| scribat, ut fictis etiam collaudationibus vetere et praescripta prooemiorum
1355 2, 10| edocuere. Illis ea de re collaudatis, Iuno ad Iovem irrupit ardua,
1356 3, 3| quas olim apud philosophos collectas redegi brevissimos in commentariolos?
1357 2, 5| commodius rem totam cum collega definiret edicit Momo ut
1358 1, 24| vixdum animos crinesque collegerat, cum se factam compressu
1359 4, 20| regumque officio rationes collegerim quas eram solitus commentari
1360 2, 21| Cessi quidem eorum libidini: collegi idcirco ab omni natura gignendarum
1361 4, 16| iurare, raptus ante regem, de collegii sententia pro contumace
1362 1, 21| metum aestuabat. At cum sese collegisset et memoria repetisset quid
1363 4, 20| quamdiu apud beatorum illud collegium exercui, tamdiu et principi
1364 4, 11| mapalio opertus, manuque remum collibrans graditur. Arduum et praeter
1365 3, 20| hunc longius deplorare. Collige ipsum te. De istis quidem
1366 4, 14| tibi nullas gratias si me a colligendorum florum voluptate abstraxisti
1367 4, 12| illico se ad flores ipsos colligendos et contemplandos dedit tanta
1368 3, 19| sanguinis exspumatione annatet, colligitur et vasculo a natura coacto
1369 4, 18| nulli non aliqua ex parte collisi exstiterunt. Atqui, ut ceteros
1370 1, 24| quin et plagis ictibusque collisum voce, corpore ac viribus
1371 3, 14| alias» inquit Iuppiter «colloquemur: nunc quod instat agito».
1372 3, 19| quod serio nequivissem, ut colloquendi daretur locus. Me enim despectato
1373 4, 14| visus est submissa voce colloquentem ac dicentem: «Trita haec
1374 3, 5| desideraret coram congredi et colloqui. Quod ni superiorem invidiam
1375 4, 2| aethere deorum cervicibus collucescentes, sublatis oculis quos fletu
1376 4, 4| primis igniculorum favillis collucescentibus videre visi sunt praedones
1377 4, 4| theatrum vero ingressus, suos colludiones qui se exspectabant offendit
1378 4, 20| praeterquam ut sua mala collugeat?». His dictis multo illacrimavit,
1379 1, 29| At complicitum ad monstri collum toto amplexu haerentem Momus
1380 1, 18| atque una praesertim re, coloris obscenitate, haberi a cunctis
1381 2, 21| regione maximo atque omni colorum varietate ornatissimo arcu
1382 4, 11| admiratus quam ineptias risi, com viderem tam impudenter et
1383 2, 6| persona erit, Mome? Nempe ut comem, lenem affabilemque me exhibeam.
1384 pro, 8| veteres poetae, praesertim comici, abunde explicarunt. Tum
1385 1, 4| occurrebant philosophorum; etenim cominus eminusque circum astabant,
1386 1, 6| proficiscente universi ordines comitandi gratia frequentes adfuere;
1387 pro, 9| dabitur ut rideas iocos et comitatem quibus haec historia refertissima
1388 2, 24| venustatem, affabilitatem comitatemque confingit atque conformat.
1389 1, 6| confertim deam egredientem comitati sunt. At legati illic nubem
1390 4, 19| nusquam esse nisi Umbra comite didicerit. At crumenam ipsam
1391 4, 10| paciscitur Charon, si se prius comitem apud mortales viaeque praemonstratorem
1392 2, 9| colligens, obducta ad speciem comiter fidentis fronte, subridens «
1393 4, 20| quod deos malorum meorum comites habeam, vel quod deos meliores
1394 4, 11| rei minime aptus. At ex comitibus defuncti unus 'Mentitur'
1395 3, 16| conclamitabat ut solus ipse tanto ex comitio audiretur. At cum sedare
1396 3, 14| regem institueret senatus comitiorumque principem faceret, non quo
1397 3, 14| didicissent. Itaque iubet in comitium classes deorum immittat
1398 1, 18| anime mi, te hisce fletibus commacerare, dabo quo pacto fias formosissima.
1399 1, 5| et hominem accepto pugno commaceratis oculis obscenum et inter
1400 3, 21| perniciem orbi rerum in horas commachinetur atque importet, quodque
1401 1, 11| erga deam benivolentiam commemorare, suas calamitates deplorare,
1402 4, 20| disputationes. Idcirco nonnullis commemoratis utrimque cum factis, tum
1403 4, 20| repens illa, quam supra commemoravimus, procella oborta est. Hac
1404 3, 21| relegandum et catenis ad cautem commendandum, ita ut praeter summum os
1405 3, 21| diis se acceptissimos et commendatissimos esse optent. Admonebat item
1406 3, 19| natura coacto et coaptato commendatur. At solere liquorem hunc
1407 4, 20| universis probatus et singulis commendatus et (audeo dicere) inimicis
1408 4, 19| furti sui conscia lugens commendavit. Noctis filia est Umbra,
1409 4, 12| vos omnes philosophi caelo commensurando et disquirendo. Adsis animo:
1410 2, 6| cum te viderint quasi ex commentariis omnem eorum vitam ad unguem
1411 3, 3| collectas redegi brevissimos in commentariolos? Profecto, si legerit, sibi
1412 3, 21| fateor Momi versutiae et commentitiae fallendi artes poterant
1413 1, 18| praestiterint. Tum Momus commentitiam fabulam ordiri grandi verborum
1414 1, 1| credulo amanti futilia quaedam commentitiaque secreta aperire consiliumque
1415 2, 18| grandia habere rerum agendarum commercia excogitatis vanitatum figmentis
1416 3, 9| hospitiis paciscendisque commerciis delectaretur, quo futurum
1417 4, 14| sapientibus et usu doctis habui commercium de his rebus. Hoc velim
1418 2, 18| pleraque dicta ultro citroque a commessantibus iactarentur et praesertim
1419 2, 21| Aquilonibus ceterisque suis commilitonibus alas expilarent plumasque
1420 4, 19| huic manum conterens atque comminuens, exinde ab sordidissimis
1421 4, 2| caetus superi considerent et commiscerentur. Se enim monstra terrarum
1422 4, 18| motus excivere ut mare caelo commiscuerint. Exciderat enim ut Charonte
1423 1, 3| provincia quid est quod sine commiseratione iam iam nostrorum impendentium
1424 4, 21| 21-~ ~His commiserationibus superaccessit Neptunus deus,
1425 2, 8| quibusve deprecationis et commiserationis locis Iovem mitigaret secum
1426 1, 10| Non profecto sibi tantas commisisset rerum perturbationes. Verum
1427 3, 3| benignitate melius mereri. Commitiganda quidem et commoderanda eius
1428 2, 10| horrescant. Sed non hic committam amplius ut frustra apud
1429 2, 10| recipias, quibus credas, cui committas teque remque maiestatemque
1430 4, 17| vestigio rapta cymba sese undis committebat. Hortabatur Gelastus ut
1431 1, 24| ignominiam promulgare atque committere fortassis clamitando, ut
1432 3, 5| fidei atque taciturnitati committeret, instituit posito regio
1433 4, 16| proruentes: sese in balneum committunt ibique ludi gratia crapulonum
1434 3, 19| vita reperturum putabam commoda et utilissima. Videbam in
1435 2, 13| longe minus utiles minusque commodae ad bene et beate vivendum
1436 2, 18| rebus omnibus quae gratae commodaeque sint ereptis, nos aerumnis
1437 2, 18| pro deorum quidem re satis commodam sibi atque accommodatam
1438 2, 10| mortalium quae essent aurea commodares; idque tamdiu supplex orans,
1439 2, 18| est, viri optimi, qui sibi commodarum rerum omnium quippiam relictum
1440 1, 19| evaserim. Quas profecto artes commodas et usui pernecessarias in
1441 4, 13| medium afferuntur, cuinam ea commodent. Maioribusne natu? Stultum
1442 3, 3| Commitiganda quidem et commoderanda eius mihi est animi concitata
1443 3, 9| humeris purpura, leni incessu, commoderatis oculis obambulare ut eos
1444 2, 7| Momo deorum sacrum insigne commodetur. Verum interea exulem perquam
1445 4, 21| quae omnia et faciliora et commodiora et promptiora et habiliora
1446 2, 13| artes experiri, quo reperta commodiore acquiesceret; in singulis
1447 2, 3| rediens recreavit, nam «Bonis commodisque usurum te diis, Mome, annuntio»
1448 4, 24| complurima, sed illud omnium fuit commodissimum inventum ad multas imperii
1449 1, 23| id demum in vita optimum commodissimumque deputent, per hederam istam
1450 2, 23| censeo quorum te causa et commoditas moveat, ne forte his quibus
1451 2, 13| quidem satis et ad usus commoditatem et ad naturae decus ornatus.
1452 3, 2| uti fit, ad suos usus et commoditates eam rem interpretantes,
1453 3, 2| accedebant et ii, qui propriis commoditatibus consulentes nullam rem aliam
1454 3, 20| plus et sollicitudinis quam commoditatis et opportunitatis redundabit
1455 2, 21| habent amplius, dum ultro eis commodo quae ne optare quidem audeant,
1456 4, 15| recognitis semitis, ducem futurum commodum non profiteor». Tum Charon «
1457 1, 2| tantas res agendas esset commodus, cavere superi, magistratu
1458 4, 13| Stultum si eos aggrediantur commonefacere, qui didicerint usu quae
1459 3, 18| quoad quid instituisset commonefaceret; sed quando per Momi calamitatem,
1460 2, 9| Habuit Momo gratias eam ob commonefactionem et pollicitationem Iuppiter.
1461 3, 3| ei tradam optimas illas commonefactiones de regno quas olim apud
1462 2, 10| etiam atque etiam quae commonefeci pensitabis».~
1463 2, 17| animis erant vehementer commotae, et cum meminissent ab se
1464 1, 22| 22-~ ~Puella dea, commotarum frondium levi tum primum
1465 2, 12| Iuppiter, et in ea re consulto commotior videri multo voluit quam
1466 3, 19| hunc figura ignibilem, sive commotis praecordiis sive admisso
1467 2, 14| aequabili, nullam in partem commoto? Quam quidem rem tu, o Iuppiter,
1468 3, 18| supersedere quando videat commotos et perturbatos procerum
1469 2, 19| sese oratione adiuravit ita commotum dictorum petulantia et flagitii
1470 2, 9| qui aderant dii nimirum commovebantur cum ceteras ob res, tum
1471 3, 7| homo Iovis adventu nihil commovebatur, sed a finitimis laribus
1472 2, 14| audient? Quo perorante magis commovebuntur? Cui tota in causa vehementius
1473 3, 21| poterant non facere quin commoverentur. Quo effectum est ut etiam
1474 1, 28| Huiusmodi vocibus tametsi commoveretur, Fortuna dea tamen quod
1475 2, 23| ratio in tantis caeptis commovet et ita decresti velle illis
1476 3, 3| res aggrederetur! Verum commovi hactenus, nunc impellendus
1477 1, 15| lacrimas non habebat. Illud commovit deam, quod vetula quaedam
1478 1, 4| unum esse omnium animantium communem deum, Naturam, cuius quidem
1479 pro, 4| erit is, qui cognitas et communes fortassis res novo quodam
1480 3, 16| communi utilitate meditata communicet: illa altercari: hinc ex
1481 1, 1| suum sibi regnum vellet communire, quae suae fuere partes,
1482 3, 5| consilio imperii sui rationes communiret. Vicit tamen quod in mentem
1483 4, 22| omnem subselliorum ordinem commutare aggressus est librosque
1484 3, 22| Momum posthac caelicolae commutilato etiam nomine «humum» nuncuparunt.~ ~~
1485 3, 22| Iuppiter. Relegatum ea de re commutilatumque Momum posthac caelicolae
1486 4, 20| alter alterum spectans commutuerant, dehinc metu conscientiae
1487 4, 10| cum defunctorum libertate comparabant; postremo affirmabant praestare
1488 3, 16| temulentissimorum lustra his convitiis comparabimus?». Quae dicta ab tota concione
1489 3, 3| Multorum invidiam in me comparabo. Et quid tum? Oderint illi
1490 4, 13| pratum excerpserat essent comparanda. Et mirari quidem professus
1491 3, 20| partibus integrumque integro comparans, quoad futurum corium omnibus
1492 4, 4| cruciatum faciant. Alii lorum comparant, alii virgas ulmo avellunt,
1493 1, 26| istius celeritatem possit comparari. Ferunt hanc unico temporis
1494 2, 24| se quidem quisque eorum compararit atque gesserit optimum simulandi
1495 4, 12| nuncupasse formam; proxime sibi comparasse, seu simplex illud fuerit
1496 2, 9| artificio totum se ad fingendum comparat, et superiorem illam quam
1497 3, 20| accommodatissimum propones tibi, cuius comparatione hoc tuum pensites et quid
1498 1, 1| aeque atque ad laborem satis comparatum, sed non suo decentique
1499 1, 19| prospere agendas ratio et modus comparatur. Vel quis meum hoc, uti
1500 4, 21| ineptam nominis posteritatem comparaveris? Et istas elegantes leges
1501 2, 5| interea ad fontem Helicona comparet atque ornet, quo posito
1502 2, 13| implicamento obligatum atque compeditum prodire, ut aliorum oculis
1503 3, 19| adstitissem, caepi hominem compellare, at ille ab suo, si recte
1504 2, 9| ereptae barbae doloribus compenses». Risere atque re cognita
1505 3, 19| stultitiam facerent. Quae compereram haec sunt: nam succum quidem
1506 4, 4| extremo suo in periculo compererit. Itaque haec in silvis Oenops;
1507 2, 12| exsecrabantur, quod inter vota comperiebantur quae parentum, quae fratrum
1508 1, 26| quas recites fabulas alibi comperito», atque haec dicens, per
1509 4, 18| abeat, ne apud mortales comperta re irrideantur: convenire
1510 4, 12| deformitatem explosos. Ea de re, comperto consimili quo conpacti essent
1511 4, 19| sese agitans quam reliquam comperuit statuam comportavit. At
1512 2, 18| dolore et iracundia, ut vix compesceret lacrimas. Sed hunc animi
|