25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
2015 3, 14| At Iuppiter interea inter cunctandum secreta obclusus aula sollicitudinibus
2016 2, 12| diutina fuit deliberatio cunctane vota caelo exterminarent
2017 2, 17| loquar) mascula, et Minerva, cunctarum decus et lumen artium, versabantur;
2018 1, 18| coloris obscenitate, haberi a cunctis mortalibus spretam atque
2019 1, 19| quivis unus humunculorum cunctos deos sua insolentia expostulando
2020 3, 6| atque cogite ut puteos atque cuniculos vestros sole oppletos reddat».
2021 2, 23| ediscendum principio iudico cupiantne illi quidem orbem novari
2022 2, 17| succenseat, sed posthac malit sui cupidam experiri quam odisse immeritam.~
2023 2, 21| mortales ac novarum semper cupidi rerum temporumque, suique
2024 1, 19| Ganimede, sua cum Venere et Cupidine desipiscere voluptatibus.
2025 pro, 7| Venerem, Martem et caecum Cupidinem et contra Palladem, Iovem,
2026 1, 17| dum» inquit «adeste meae cupidines, meae puellae, animoque,
2027 pro, 8| voluminibus amplecti atque cupidis litterarum commendare, ut
2028 2, 9| tum est illa mei quidem cupidissima atque observantissima, ut
2029 2, 8| votis concivisse, idque cupidissimo rerum novarum tam fuit voluptati
2030 4, 18| spectandorum deorum ludorumque cupiditas ut refractis claustris,
2031 3, 11| furere alios amoribus, odiis, cupiditatibus, libidinibus, quid hoc?
2032 4, 12| quadrupedes videri maluisse, alios cupiditatis errore adductos in transversos
2033 pro, 7| deos introduxere: quorum hi cupiditatum voluptatumque illecebras
2034 4, 3| abdidere, neque defuere Cupido, Mercurius et huiusmodi
2035 2, 18| excultissimum, sed nimis cupidum laudis et gloriae, qui quidem
2036 4, 3| Spectaculorum erant omnes cupientissimi, sed alii alibi, aut caelo,
2037 2, 21| dum omnibus obsequi ultro cupimus, omnium in nos temeritatem
2038 2, 20| eos velint perdere, potius cupiunt eos esse non infelicissimos,
2039 3, 2| consulentes nullam rem aliam curabant praeter id, ut Iovem a suscepto
2040 4, 22| excruciabimur? Abite hinc tristes curae! Verum aliquo me exerceam
2041 1, 1| inprimis Fato deo, ad res curandas agendasque omnium solertissimo,
2042 1, 14| persuadeas, tuis me commodis curandis minime defuturam; et quo
2043 1, 4| ad seseque tuendum atque curandum consimili oporteat via et
2044 4, 15| spem parant, ad salutem curant, omnibus temporibus accommodant
2045 3, 20| an falsa essent sui nihil curarent, omnia assentirentur, nihil
2046 2, 18| intelligeret quamve unice ac maxime curaret, in ea nimium multos, nimium
2047 1, 19| si quid has res votorum curarint, conferant ad res agendas
2048 3, 21| demorsae contumeliam non curarit. Postremo Umbram, Noctis
2049 2, 22| Animorum est carnifex mulier curarumque flamma furorisque incendium
2050 1, 11| Momi salutem non negligant, curaturamque ut benemerenti accumulatissime
2051 4, 20| habet constitutum. Sed haec curent alii, quibus relictum est
2052 4, 23| agat neque cum omnibus, et curet ne quis unus plurima neve
2053 1, 28| rerum omnium noscendarum curiosa, confestim ad te properabit:
2054 1, 24| ferebat sollicitudinem et curiositatem circumspectandi omnesque
2055 3, 9| quam esset quidem Mercurius curiosus quamque novis in dies iungendis
2056 2, 13| sternendoque quicquid tuis curriculis obiectum ad interpellandum
2057 4, 4| fugiendo impetere, alios inter cursitandum offensa roboris stirpe ruere
2058 4, 15| quippiam. Eo igitur versus cursum dirigemus, ingressi navim».
2059 4, 12| inquit «bonum, qui siderum cursus teneas et quae hominum sint
2060 4, 21| ipsum ab tuorum insidiis custodiens. Tu leges rogabas, ego promulgabam;
2061 2, 15| impressum, mentum obductum, cutis hispida, crispissata atque
2062 3, 16| viribus senio. Proximo loco Cybele, deorum mater, rogata, diu
2063 1, 26| et Scylleos scopulos et cyclopea saxa Idaliasque silvas et
2064 2, 13| quam inter peristromata? At cygnis dedit quidem natura plumas
2065 1, 2| effecere, alii in aureum imbrem cygnumve, alii aliud in animans sese,
2066 4, 14| trivio ab urbe reversam cymbae puppim arripit atque: «Hic,
2067 1, 5| deturbasset, pusillus quidam cynicus trepidantis Momi ab collo
2068 4, 21| militem hortabaris, ego signum dabam; te miles observabat, me
2069 4, 1| cautem obstrictus Momus dabit perturbationum quam hactenus
2070 2, 22| numerum ingemines. O quantum dabunt poenarum, quantos qualesque
2071 1, 1| accusantibus et omnium sententiis damnatum defendebat, inquiens Momum
2072 4, 16| sententia pro contumace damnatus est: atque erat in contumaces
2073 3, 12| versiculos:~ ~Scire erat in voto damnosa canicula quantum~ ~Raderet
2074 3, 6| o insolens spectator! Si dare potis non es, ne adimito
2075 3, 16| ut suae senectuti veniam darent si quid minus orando posset,
2076 2, 18| nullae salvis deorum rebus darentur occasiones quibus qualis
2077 4, 11| nostris monitis quasi lege data praescribimus». Tum Charon: «
2078 1, 2| summam ignium potestatem Fato datam diximus, quinam ipsi ignes
2079 4, 22| Momi, quas superius Iovi datas recensuimus. Inventis non
2080 2, 21| consequi? Et breve sibi datum vitae spatium condolent
2081 1, 3| olim quempiam alium superis daturi sint regem?». «Hen» inquit
2082 3, 6| Iuppiter, superiores Momi deaeque Virtutis casus repetens,
2083 1, 24| modis, sed frustra. Deo enim deaque progenitum animans, morti
2084 2, 20| omnia pietatis officia cum debeant, tum et deberi fateantur.
2085 4, 20| successit. Nam unde gratia debebatur inde invidia redundavit,
2086 4, 8| admoniti, quae se posse debereque credere profitentur, inficiantur.
2087 3, 4| inventori honores aut gratias deberet, sibi vero invidiam hanc
2088 4, 4| haerescere, mox formidine debilitatos labescere. Quae rerum et
2089 2, 4| animo diceret: «Nos quidem debilitatum exilio et fractum aerumnis
2090 3, 4| dandum pertinaciae quam in debita gratia retribuendum fidei
2091 2, 18| studio et contentione qua debuit, eo sibi pessime consuluisse,
2092 1, 4| seriove iocove ad multitudinem decantabat. Iovis audiebantur in scholis,
2093 4, 18| deorum Charontisque factum decantando. Ventos idcirco tanta illico
2094 1, 25| enim illic conspicarentur decantare minime intermittebat, quin
2095 4, 4| dictum quod in cavea saepius decantari audio:~ ~ ~Qui fingit sacros
2096 3, 13| habeat Democritus hominem decantarunt. At subinde Iovi, cuius
2097 2, 14| ac si oraculi essent ore decantata? Sed de his alias, ad me
2098 3, 12| 12-~ ~Ergo Mercurius decedens sic secum stomachabatur: «
2099 1, 17| est longe formosior atque decentior. Quod ni ita ut facerem
2100 1, 1| comparatum, sed non suo decentique loco fronti fore oculos
2101 1, 3| rationem! Loquar quae me decere arbitrer. O quam commodius
2102 2, 1| inimicisque probantibus deceret: ergo ab diis sponte ac
2103 3, 9| pro suis institutis rebus decernerent; neque dubitabat illos quidvis
2104 2, 5| deliberassent inter se, decernunt deae fore id Iovis consilium
2105 2, 21| alas expilarent plumasque decerperent, quas monstris navigiorum
2106 1, 5| collo pendens morsu barbam decerpserat. Proceres tantam barbato
2107 4, 12| et in dies accessionibus decessionibusque minutarum partium immutari.
2108 3, 22| exosculata, «Fecisti» inquit «ut decet, mi vir. Sed unum est quod
2109 2, 14| uspiam rerum motibus de statu decidas? Nuntiabantur gravia, quae
2110 4, 18| Cupidinis vero statua superne decidens deam Spem pene oppressit,
2111 pro, 8| ni me laboris mei amor decipit, cum nonnulla comperias
2112 4, 17| caput ita iactat, ut ni declinassem luissem: optavi quidem mihi
2113 2, 13| tabernave opus est, hic non decoctoris perfidia, non raptoris iniuria,
2114 1, 8| felicioribus gravitas; satis pro decore fiet, Mome, ubi te, quoquo
2115 4, 14| abeo». Tum Gelastus duri decrepiti acerbitate motus «Ne tu»
2116 2, 23| caeptis commovet et ita decresti velle illis morem gerere
2117 2, 18| dissimulareque omni in causa decrevisset, tenui oratione et levibus
2118 4, 21| eas parasti fecisti quod decuit, sed ne illa quidem tua
2119 4, 18| quin absterso humero alam decusserit; Speique item statua Cupidinis
2120 4, 3| diversoria corpori se coenisque dederant. Quae cum ita essent, incidit
2121 1, 1| attemperate irrumperet. Dederat praeterea operam Fraus dea
2122 4, 2| superi sese in periculum dederint. Nam quod suas quidem laudes
2123 4, 1| perturbationum quam hactenus dederit solutus et concitatus. Nunc
2124 3, 9| invenies, qui se totos illi dedicarunt». Tum Mercurius «Cave» inquit «
2125 2, 24| possim, si forte me illi dedicem? Servire id quidem esset,
2126 1, 1| coniuge et thoros iugales dedignante, doli artifex dea mulierosi
2127 2, 19| praesertim admonitiones dedignarentur, a quo iam pridem multis
2128 2, 8| superbiam exequi officium dedignari, verum immani quadam votorum
2129 4, 21| circumventus corona, in dies dediscat se eum esse qui possit errare
2130 3, 4| in re Iuppiter neque odia dediscere suo cum animo neque non
2131 3, 19| iniuria opinabar huic etiam dedisse naturam multa ad incessendam
2132 1, 3| volubilitate coniunctam dedisti? Quod si semper, ut caepere,
2133 2, 18| cornicibus tam multos vitae annos dedistis ut degerent, homines vero,
2134 2, 13| gestus insipiditate, qui dedita opera et studiose se ridiculum
2135 2, 18| delaudarem si ab iis esset deditum qui malorum tantorum causa
2136 4, 20| artium, quibus semper fui deditus, feliciora rependerentur!
2137 3, 9| Virtutem deam ab inferis deducat: dedecere quidem tam insignem
2138 2, 18| cogitationes flectendo et deducendo, quam ad multitudinis nutum
2139 2, 13| cultu ac virtutum ornamentis deductam atque aptam, qua quidem
2140 1, 19| insolentia expostulando defatigabit. Illi vero delitiosi, qui
2141 2, 11| abs te feram moleste, sed defatigari delationum ambagibus, utcumque
2142 1, 18| curisque animi fractam atque defatigatam ruri mane diluculo obdormivisse
2143 4, 15| asportare: erat enim fessus et defatigatus, obnixius dum litus peteret
2144 1, 24| iam tum animis viribusque defecerat.~
2145 1, 1| omnium sententiis damnatum defendebat, inquiens Momum quidem esse
2146 1, 13| vestrum tueri, libertatem defendere ac denique vitam servituti
2147 2, 18| ratio facile tutaretur atque defenderet; at pro deorum quidem re
2148 3, 20| aggrediantur. Cumque satis deferbuisset ac verborum iactantia acquievisset,
2149 2, 3| deorum igniculum ad te dono deferunt». Id cum intellexisset,
2150 3, 16| verbis ita raris gestuque ita defesso ut potius conatum loqui
2151 2, 18| nascendum consenescere atque deficere, et antequam se in vita
2152 2, 5| commodius rem totam cum collega definiret edicit Momo ut sese interea
2153 2, 13| industriam, agendive quendam definitum descriptumque modum; item
2154 1, 22| allecta sonitu, oculos eo defixerat. Mox ubi pendentis ramos
2155 2, 18| progredi oculis in terram defixis, fronte corporisque habitu
2156 1, 1| legitimisque institutis deflectenti, volvendorum orbium curam
2157 pro, 2| ceteris eo a multitudine deflectere animadvertimus, ut sint
2158 2, 11| vota expostulanda orationem deflexit. Cui Iuppiter «Esse et ego
2159 4, 19| inter ferendum intra pedes deflueret, sed crumenam, quod operi
2160 4, 4| interque spuendum cum cruore defractos dentes iterato sequentium
2161 4, 3| statuam abdidere, neque defuere Cupido, Mercurius et huiusmodi
2162 1, 11| tamen pro vetere gratia non defuisse cum publice, tum private
2163 1, 18| sibi curas easdem sua cum defuncta nutrice repetere. Id erat
2164 4, 12| longe ab hominum natura defunctorumque animis alienum». Interea
2165 4, 10| Aderat fortassis inter defunctos Gelastus quidam philosophus
2166 3, 21| ex parte probentur, neque defuturos inprimis honestissimos deorum
2167 2, 18| difficultatibus obruti vitam miseram degamus? Sed sint illi quidem dii
2168 4, 11| inquit Charon «eos quibuscum degas levare aerumnis, levare
2169 1, 1| humiles mortales in vita degenda pugnantem aliquam et inconstantem
2170 4, 13| nequaquam a philosophis vitae degendae rationes expetant». Tum
2171 2, 18| vitae annos dedistis ut degerent, homines vero, quorum intererat
2172 4, 20| enim, cum apud mortales degeret, Momus cum Gelasto de rebus
2173 4, 10| profugisset: eamque ad rem dehortandam mortalium aerumnas multa
2174 2, 11| referta sunt, ab instituto deici. Non tamen hinc est ut me
2175 1, 8| significatione animi penitus deiecti atque demissi, et supplicem
2176 4, 18| refractis claustris, repagulis deiectis obicibusque convulsis temerario
2177 1, 1| conspiratione et consensu deiectum exclusumque fuisse, sed
2178 3, 16| nova quaedam miri artificii deierabat, ni paululum quippiam totam
2179 1, 11| magnifice de se meritis deierando insistit.~
2180 3, 9| familiarissime diversari deierant, at demum dea nusquam minus».
2181 2, 15| improbitas?». Hic Momus caepit deierare nunquam se fuisse minus
2182 2, 13| nihil se invenisse Momus deieraret quod satis delectaret praeter
2183 3, 14| igniculosque flamines, quos deitatis exstare ad verticem insigne
2184 1, 35| e manibus lubricis alis delapsus evolavit. Trophaeus vero,
2185 1, 4| sententia: atroci ergo ad se delata amittendi regni suspicione
2186 1, 6| proclive labentes ad terras delati devenerunt. Hac Virtutis
2187 2, 11| moleste, sed defatigari delationum ambagibus, utcumque id fiat,
2188 1, 29| seditione malis istorum et delatorum et calumniatorum artibus.
2189 1, 32| qui modo Herculem ad se delatum aegre tulerant, hi non modo
2190 4, 12| a mortalium inde castris delatus aura et, ni fallor, secundas
2191 2, 18| perspicerem, donumque non delaudarem si ab iis esset deditum
2192 1, 28| convallibus festivissime resonaret delectabatur; accedebatque ad voluptatem
2193 4, 21| his de rebus recensendis delectabimur. Meam in navim Megalophos
2194 2, 22| caelicolarum redarguendis delectantur et deorum vitam et mores
2195 2, 13| Momus deieraret quod satis delectaret praeter id, quod interdum,
2196 3, 1| rerum varietate et iocis delectarunt: fuit etiam quippiam in
2197 3, 19| furtis faciundis mirifice delectatur et in ea re ita scite perdocta
2198 pro, 4| una risu illectet, iocis delectet, voluptate detineat (quod
2199 4, 21| neque bene consulentibus delectetur neque bonis consiliis moveatur».
2200 4, 10| tantum tamque ornatissimum deleretur instituerat hunc videre
2201 2, 18| suorum temporum memoriam delesse ex animo quam totiens refricasse.
2202 2, 23| descriptionem. Interea ad deliberandum erit aliquid dandum spatii,
2203 2, 5| redeat. Misso Momo, cum satis deliberassent inter se, decernunt deae
2204 2, 12| Sed anceps et diutina fuit deliberatio cunctane vota caelo exterminarent
2205 1, 28| clavae istius corticem delibrato, quo levigato sis onere
2206 1, 13| omnium libidinum sordibus delibuti et immersi degant: nos trita
2207 1, 1| amatorem esse Iovem et facile delicatam ornatamque virginem appetiturum;
2208 2, 1| patres blaesis puerulis et delicatis filiolis poma et similia
2209 3, 5| atque amovere. Sed novos deligere quorum sibi essent mores
2210 4, 20| assentationum blanditiarumque delinimentis. Et sum ipse mihi conscius
2211 2, 18| multitudine quam disceptantium deliramentis repudiandas; sed inter omnes
2212 2, 3| sed prae laetitia prope delirans multa dicebat inconsiderate,
2213 3, 12| qui philosophum, sunt qui delirantem praedicent. Pervelim fieri
2214 2, 21| immodestissimorum iurgia referuntur. Ego delirantibus meas patientissimas aures
2215 4, 21| tridente omnes toto mari delirantium immodestias castigarat,
2216 2, 14| interraro videbis ebrii et deliri erronis dicta accipi pro
2217 3, 3| fautorum. Vel quis est qui deliro cum principe non insaniat?
2218 4, 17| in eos confertos, quibus delitescebam calamos ad me coniiciunt.
2219 2, 2| captandi consilii interea et delitescendi locus detur, si forte liceat
2220 4, 19| Umbrae gremio sese tutatur delitescendo. Plutonem vero immania velorum
2221 3, 9| sepem et vallum abditum et delitescentem agnoscerent. «Non igitur
2222 1, 1| gemmis, omnique denique copia delitiarum pulcherrime distinxit. Demum
2223 1, 19| expostulando defatigabit. Illi vero delitiosi, qui quidem lauta inter
2224 4, 15| atque illic intra cespitem delituit.~
2225 2, 18| aquilas, vultures, ursas, delphinas, cete. Quod autem nostris
2226 4, 2| desudarunt, quo factum est ut cum delubra deum sacellaque atque aras
2227 2, 9| Momus «cui recte ac tuto eam demandes provinciam, ut promptiorem
2228 1, 29| Sed quid? Ego itane sum demens? Non perpendo quam pulchre
2229 1, 25| alterum esse stolidum, alterum dementem adiurabat, hosque irridens «
2230 1, 13| cives, istorum procerum dementiam aeternum perferemus? Sint
2231 4, 22| et otium quaerentes otium demerebamur. Quid igitur assecuti sumus?
2232 1, 24| horrendum teterrimumque demirans stupuit atque vehementer
2233 2, 21| successit ut maiorem in modum demirarentur quid sibi cumulus illic
2234 3, 6| coactum hominem in globum demiraretur, accidit ut solis radios
2235 3, 9| prout sua ferebat suspicio, demirari poterat unde in hoc genus
2236 1, 9| ludorum conari apparatus demiratur. Namque inter divas puellas
2237 4, 14| verterit terga? Et hominem demiror, cum mihi in vita apprime
2238 1, 8| suspiciosissimo, sua fuisse deas causa demissas interpretabatur, et curis
2239 1, 8| animi penitus deiecti atque demissi, et supplicem praebere se
2240 3, 11| Mercurium praedicat et ab Iove demissum Olympo ut Virtutem quae
2241 3, 19| Commodius ea de re duxi democriteam illam, ut ita loquar, statuam
2242 3, 20| inquit «o Apollo, cancrum te Democriti esse quam qui sis tantis
2243 4, 13| tantos labores consumpserint demoliendis montibus ut immanem ipsi
2244 3, 16| praestaturum quidem operas demoliendo convellendoque mundo. Plutonis
2245 3, 19| rudera superi reicient, si demoliri aggrediantur?'. Hoc dictum,
2246 3, 19| quod manibus haberem cepe demoliturine sint superi dii mundum an
2247 1, 4| rerum alumnam principemque demonstrabant; alii vim quandam infusam
2248 2, 13| argumentis, tum his rationibus demonstrabat: «Etenim sic» inquit «dicunt
2249 3, 16| inquiunt «Momus hic sua cum demorsa barbula ab exilio erit restitutus
2250 1, 5| ubi pusillum eum cynicum demorsorem adductum reum conspicati
2251 4, 17| atque: 'Hui' inquam 'etiam demortuae hic arietant pecudes?'.»
2252 4, 12| feminasque a maribus distinxisse dempto ab his paulo quantillo quod
2253 1, 17| insuetos aureos capillos demulcens, bellissime inflectebat.
2254 1, 28| hoc rei est» inquit «quod denso gravique roboris trunco
2255 1, 18| admoturam, modo aliquid dent ad te honestandam opis.
2256 4, 4| spuendum cum cruore defractos dentes iterato sequentium impetu
2257 2, 15| cum latrantes et infestis dentibus nudos talos appetentes caniculas
2258 1, 24| modis reluctans unguibus dentibusque ita pulvinar collaceravit
2259 1, 5| ardescente rixa pugnis, unguibus, dentibusve obstinatum garrientis Momi
2260 2, 18| merito plecteretur. Sed tu deosne esse hos putes, qui res
2261 1, 21| brachiis animo suspensus dependebat; quo in statu atque exspectatione
2262 2, 15| ab genis pro palearibus dependens, omnis vultus perfuscus,
2263 1, 19| agrestesque potuit puellas deperisse Iuppiter, factas per me
2264 4, 3| accusabat consiliique tarditatem deplorabat, qui hos tales tam mirifici
2265 3, 7| eiulatu, quae filii mortem deploraret, ab secandorum animantium
2266 3, 17| Iovem properant iniuriisque deploratis efflagitant ut aut publicum
2267 2, 10| aspernatorem graves meas iniurias deplorem; satis obtudi aures tuas,
2268 4, 3| illinc abreptas statuas apte deponerent. Dum haec animis deorum
2269 2, 21| reicere? Vota mortalium deponi recusant apud se: quo alibi
2270 4, 11| petulantia nostros sibi deposcere labores dari gratis? Nulla
2271 2, 18| condimentum Momum ad irridendum deposcerent. Qui ergo in hanc usque
2272 2, 21| deputant regnique partem deposcunt. Aut quis maior inveniri
2273 4, 18| murorum nonnulli caelicolarum deposuerant. Is et veli et statuarum
2274 3, 16| videantur, mutando vitient atque depravent. Iunonem callidiorem putarunt,
2275 2, 10| flocci pendis et omnia negas deprecanti) in ea mihi sim gravis nimium
2276 3, 19| profundere aut assiduis deprecantium quaerelis insanire. Sed
2277 2, 1| simplici quadam animi puritate deprecarentur, et quo erat facile obsequi,
2278 2, 8| scelerum amoveret, quibusve deprecationis et commiserationis locis
2279 2, 8| pacem compositis verbis deprecatus, non, uti concupisset, exceptus
2280 pro, 4| scriptorum numero tractatum deprehensumque exstiterit. Vetus proverbium:
2281 2, 22| raro laedendi genere suas deprompsisset vindicandi facultates, quas
2282 2, 18| sede et maiestate dignum deputans? Cui forte iterato si via
2283 2, 6| haec secum animo caepit deputare: «Olim quod tristem personam
2284 4, 19| tempore nihil sibi antiquius deputarit quam ut exosam fugando persequeretur:
2285 4, 12| operis artificem selegisse et deputasse id quo esset hominem conditurus;
2286 pro, 4| genere tractarit. Itaque sic deputo, nam si dabitur quispiam
2287 2, 15| insignem atque nobilem. Describam tibi hominis speciem et
2288 2, 13| agendive quendam definitum descriptumque modum; item adminicula,
2289 2, 6| vindicandi sui praestitam ne deserant; sempiterne sui sint memores;
2290 1, 4| cultus passim apud mortales deseri occiperent. Id ubi a superis
2291 2, 20| non esse apud Iovem omnino desertam cupio», et ad Iovem versus «
2292 2, 21| obscena illis videantur, quae desertis et incultissimis suis in
2293 4, 18| verum etiam Pluto et Nox dea desiderabantur.~
2294 3, 14| maximorum principum, Apollo, desiderabatur: erant idcirco qui Apollinis
2295 2, 13| istiusmodi exigunt atque desiderant, quae hac una in arte minime
2296 2, 1| speciem liberalis formae desiderarent, id simplici quadam animi
2297 3, 5| facile dici potest quam eos desideraret coram congredi et colloqui.
2298 2, 9| videret apud Iovem deosque desiderari, ut erat mirus admodum redditus
2299 3, 21| deorum qui consuetas res desiderent magis quam ut novis delectentur.
2300 2, 23| opere atque perfecto amplius desideres, neque video cur in quo
2301 3, 14| intermisceret, quo interea deorum desideria ab causa hac sibi difficili
2302 4, 20| magis vituperabitis, an desidiam in negligenda republica
2303 1, 33| deorum voto imprecata est ne desidibus posthac in caelum uspiam
2304 2, 21| cupiditates an meam potius desidiosam facilitatem, qua fiat ut
2305 2, 18| res mortalium tam supine desidioseque negligant, aut hos qui monstra,
2306 1, 19| occeperint, in dies excrescet desidiosis inertibusque labor. Sin
2307 2, 18| mala reddentium, exposcere? Desinamus inepti eos sollicitare irritis
2308 3, 21| quoad in se sit, nusquam desinat, nusquam acquiescat; quod
2309 2, 21| nosque obstinate obtundere desinatis? Liceat per hanc nostram
2310 1, 11| commodius cum profligato agi si desineret olim non usque se omnibus
2311 4, 5| inquit «tuam in rem! Non desines de istis tuis sceleribus
2312 1, 26| Fama, quandoquidem fari non desinis, aliasque tibi quas recites
2313 2, 23| inquit «recte admones: desino te ad risum et iocum verbis
2314 2, 20| adversus ignotum apud se Momum desipientibus, quandoquidem apud superos
2315 1, 19| sua cum Venere et Cupidine desipiscere voluptatibus. Adde quod,
2316 1, 4| disputando incessere non desistebat. Disputanti deo iam tum
2317 1, 3| astrorum orbiumque ductores non desistent, quis hoc non perspicit
2318 1, 3| torvo obliquoque lumine despectabat. Sensit illico perfida dea,
2319 1, 5| risere atque re neglecta despectaque abiere.~
2320 1, 24| atrocitatem levare. Ergo prona despectat, tacitaque exspectat qualem
2321 3, 19| colloquendi daretur locus. Me enim despectato subridens 'Heus' inquit '
2322 2, 16| caelicolarum odium, abiectum, despectum diisque omnibus pessime
2323 1, 14| Ego vero» inquit Momus «desperatus meis in rebus, tantis laesus
2324 2, 24| Herculem loquaris, Momum despexeris; num etiam ludum facies?».
2325 4, 2| lacrimis prope consumpserat, despicatus, quid sibi tanta repente
2326 2, 11| aeque admonentem Iovem ne despice; hoc est quod abs te impetrasse
2327 3, 4| veteri non postponeret atque despiceret, cumque intelligeret se
2328 2, 13| errones ipsi contemnant atque despiciant. Tu aliorum causa facies
2329 2, 13| accubare: eos contemnis, despicis una cum vulgo atque fastidis.
2330 1, 27| unico suspecto vitii naevo despiciunt atque fastidiunt. Quae cum
2331 1, 1| ad terram destitutis, non destinato et praefinito loco liceat
2332 1, 1| animo accuratius repetere, destiti hominum ineptias admirari.
2333 2, 10| inclusum gemma reddere Momo destitissent edocuere. Illis ea de re
2334 1, 22| paululum a crinibus innodandis destitisset, suae non oblita levitatis
2335 3, 7| animantium opere paululum destitit, atque Iovem despectans
2336 1, 1| oppeteret, oculis ad terram destitutis, non destinato et praefinito
2337 3, 11| esse turpius quam egenum et destitutum hominem per impatientiam
2338 4, 12| peregrinandi labore fessus desudaret, primo in pratulo recubuere.
2339 4, 2| opere perficiundo laborantes desudarunt, quo factum est ut cum delubra
2340 2, 1| benigne conferebant, hinc desumentes quod huic alterae puellae
2341 3, 19| quoddam ex proximo agro desumerem atque medium inciderem meque
2342 4, 24| relinquerentur ut ex iis plenas manus desumeret, et quantum cuique videretur
2343 3, 12| hi meritas abs te poenas desumpserint. Novi quid dicam: plus sapiunt
2344 1, 4| quasque superum fabulas, desumpta poetarum persona, seriove
2345 1, 33| ita vestibus comprehensam detentent admonet, seque una inde
2346 2, 23| immutari posse, nisi forte in deterius arbitreris. Sin aliorum
2347 3, 11| incredibilique insania laborantem. O deterrimam hominum conditionem! Quam
2348 3, 21| perditis utatur et faveat; quod deterrimos instruat in facinus, incitet
2349 1, 6| esse quidem genus exilii deterrimum ita inter suos versari ut
2350 1, 20| generi invisum, infestum et detestabile. Digna res memoratu levi
2351 3, 21| hoc Iunoni improbum atque detestandum e numero deorum quoquo pacto
2352 4, 13| Tum et stultitiam patrum detestatus est, qui tantas perdendi
2353 3, 4| laude ingenii existimabat, detinebat verborum ambagibus atque
2354 2, 8| Aurorae illecebris et amoribus detineri aut suam per superbiam exequi
2355 4, 15| incerta navigandi ratio detinet, nunc te praedonum cognita
2356 1, 19| eventum ad culpam esse non detorquendum. Postremo et quid illud?
2357 4, 15| praedonum cognita pericula detorquent: quos quid est cur metuas,
2358 1, 6| publicam ad salutem advigilet detque operam ut cuius ope deorum
2359 1, 11| properam et proclivem ad detractandum loquacitatem. Rogare ut
2360 1, 27| laudibus aliquid semper detrahat atque imminuat. Adde his
2361 2, 15| servulum ex ergastulo qui detrectantem et calcitrantem asinum fuste
2362 1, 12| Etenim imperitare, obversari detrectareque non cessabat: at multitudo,
2363 2, 19| superos sit, quae suo sit sine detrimento et malo. Hic igitur ambitiosos
2364 2, 20| aliorum incommodum atque detrimentum plus sapiat plusve teneat
2365 3, 11| qui ex laribus sedibusque detrudere insontem non sis veritus.
2366 1, 1| gravate ferre arbitrabatur detulerat, ea spe ut, multorum in
2367 2, 21| excitarat. Quas ubi ad Iovem detulissent, conversus ad Herculem Iuppiter,
2368 1, 28| dedignaretur, totam se ad aemulam deturbandam apparabat. Ea de re, dum
2369 1, 13| dispellunt, superbo impetu deturbant: nos vero nostram dignitatem,
2370 1, 5| validus hunc atque hunc deturbasset, pusillus quidam cynicus
2371 3, 21| seditionum seminarium illud deturbastis. Mallem, ut dixi, sine multitudinis
2372 4, 4| perdoctum philosophum! Deumne tu hoc frigens et vacuum
2373 4, 15| confabulationibus ad mare iam devenerant, quo loci cum circumspectans
2374 2, 12| emendari expostularent, eoque devenerat res ut, quod longe fastidias,
2375 4, 20| obstrictus haerebat Momus devenere, quo loci miserias Momi
2376 1, 6| labentes ad terras delati devenerunt. Hac Virtutis profectione
2377 4, 16| quoad ipsum ad archipiratam deventum est: is, quod negasset iurare,
2378 1, 25| graduque citato properans dextro pede volutantis monstri
2379 1, 1| patri, Mercurio, Veneri, Dianaeque ultro elargitus est, et
2380 2, 24| audieras?». Tum Fraus: «Vis me dicacem reddere, tam belle interrogando:
2381 1, 1| eaque re videri lingua esse dicaciori et intemperatiori quam sit.
2382 1, 26| repetebat quam ferme omnium dicacissimorum sit natura et ingenium ut
2383 3, 20| aliena fictione Socratis dicantur». «Nempe tum, si recte memini,
2384 4, 7| efferebantur atque «En» dicebant «strenuum, en fugatorem
2385 2, 3| laetitia prope delirans multa dicebat inconsiderate, inter quae
2386 1, 26| alibi comperito», atque haec dicens, per quam fecisset Momus
2387 2, 18| malorum? Si bonis providisse dicent, quaeram quid igitur ea
2388 2, 18| ipsa causa faceret, tum se dicente veritas ipsa atque ratio
2389 4, 14| Audit et alios Charon dicentes fuisse bene doctum Gelastum
2390 1, 1| cum illo trahere sermones, dicenti ultro omnia assentiri, petenti
2391 1, 3| exequantur et tacite quae illic dicentur auscultent atque adnotent.
2392 3, 19| obmutescerem atque mecum ipse dicerem: 'Habes tu quidem cerebrum
2393 3, 20| incenderet. Platonem erant qui dicerent abesse longe apud suam illam
2394 2, 14| stragula veste indutus orator dicit: cuinam maior confertiorque
2395 4, 8| Hunc dii, illius memores dicti, qui ex hominum corio contegi
2396 3, 21| quandoquidem non iniuria vulgo dictitent non aliam ob rem structum
2397 1, 17| utilissima et gratissima dictura sum. Discetis enim a me
2398 2, 18| pro vestra humanitate quae dicturi sumus attendite: novas inauditasque
2399 2, 13| demonstrabat: «Etenim sic» inquit «dicunt quidem geometrae, quaeque
2400 2, 18| nostro mortalium numero dicuntur aliqui ad deorum numerum
2401 4, 13| aggrediantur commonefacere, qui didicerint usu quae conferant. An adolescentibus?
2402 2, 11| aeternum petivi, ut cum parere didiceris, Iuno, tum eorum qui imperent
2403 2, 20| rationibus deorum inservire didicisti, Mome, ut qui illic apud
2404 3, 20| Aut qui corrumpas, quod diduci nequeat?». Hic Iuppiter: «
2405 3, 19| a vobis philosophantibus diducta fit ratione, qui quidem
2406 2, 20| suis evigilatis et bene diductis rationibus, ut honos diis
2407 1, 1| item alteris diis inflexo diductoque sermone obtrectare ut procacem
2408 2, 8| quasi indicta ad iudices die reum se accitum atque adductum
2409 2, 22| a ceteris quadrupedibus differant et manum a furtis, rapinis,
2410 2, 13| atque imbuta sit. Sed in hoc differunt, quod geometra instructore
2411 1, 28| tete fatigans, dura et difficilia praemeditaris in deorum
2412 pro, 7| hominum animis perassidua difficilisque istorum concertatio, nimirum
2413 2, 13| sit, quid potest in vita difficilius dari atque laboriosius?
2414 4, 11| si id tentes, in rebus difficillimis et rarissimis, ac praesertim
2415 pro, 4| non me tamen fugit quam difficillimum ac prope impossibile sit
2416 2, 18| ereptis, nos aerumnis et difficultatibus obruti vitam miseram degamus?
2417 pro, 5| profecto, illic plus laboris et difficultatis invenies quam inexperti
2418 2, 1| ab scribendo, dum ingenio diffidimus, absterreat, quam historiae
2419 3, 21| operis ineundi difficultate diffisus, tum etiam votorum magnificentia
2420 1, 21| praestoletur. Idcirco muro sensim diffluens intensis brachiis animo
2421 1, 2| terrenis adegeris, sponte sua diffluent ad pristinamque sedem, ni
2422 2, 13| Malo regnante principe alii diffugient errabuntque exilio, tu arcem
2423 4, 18| enim ut Charonte ab theatro diffugiente tellus omnis risu deorum
2424 2, 9| et media deperdita barba diffugisse. Itaque his admodum rationibus
2425 2, 18| philosophos avulsa barba diffugisset, Momus hos intuens ita ridicule
2426 3, 16| et locis communibus late diffuseque vagatus, quidvis aliud potuit
2427 2, 20| enim obmutuisse Iovem et digito hospitalem mensam subincussisse,
2428 3, 6| musculas blacteas inter digitos gestantes atque his quasi
2429 2, 8| agimus?» inquit «Abite vos dignae caelo, deae, ac redite ad
2430 2, 13| quoquo te contuleris recte ac digne fecisse videare, quod quidem
2431 3, 1| superioribus, quo maiora atque digniora recensebuntur. Videbis enim
2432 4, 10| iucundissimarum et inprimis dignissimarum historiae initae sunt. Namque
2433 2, 9| fronte, subridens «Num tu, o dignissime deorum princeps, quae apud
2434 pro, 5| persona ita proferunt, ut dignissimi laude habeantur.~
2435 4, 3| dignitate et sine ullius iniuria dignissimis locis conquiescerent. Unum
2436 pro, 8| emeritas et locis debitas dignissimorum laudes omittam, ne mihi
2437 2, 15| pietate, sed odio potius dignissimus. Tum et illud pigebat, quod
2438 4, 14| offensionibus lacessitus seque dignitatemque suam neglexerit per animi
2439 3, 2| et contra qui auctoritate dignitateve praestabant non posse Iovem
2440 4, 1| solutus et concitatus. Nunc dignosces uti Momo facinorum auctore
2441 2, 16| odium, abiectum, despectum diisque omnibus pessime acceptum,
2442 3, 20| Apollo: «Cave his rebus diiudicandis, o Iuppiter, opinioni quam
2443 1, 2| celerique motu exagitentur, dilabentur. Accedit quod solis in villis
2444 4, 21| prostratos secundis aquis dilabi opus est, iacentes his de
2445 2, 6| necesse sit, quos quisque diligat, quos oderit, quae cuiusque
2446 2, 20| Mome, habendas gratias, diligendos, iuvandos servandosque non
2447 3, 21| minime improbum et plurimum diligendum arbitrabar. Quid mirum igitur
2448 2, 17| temere vereri caeperant ne diligens solersque sectator aliquid
2449 pro, 5| assequenda adhibui studii et diligentiae. Nam fortassis essem assecutus
2450 1, 4| in eam diem, cuius Momus diligentissimus exquisitor non meminisset
2451 2, 20| superi optimi, et quosnam diliget, quos ornabit, quos caelo
2452 1, 3| atque hosce oculos meos diligo. Verum quid me celem apud
2453 2, 20| et deberi fateantur. Et diligunt quidem eam studiosorum familiam,
2454 1, 18| atque defatigatam ruri mane diluculo obdormivisse et in somnis
2455 1, 32| insueta et immania monstra dimicarent. Datur idcirco Herculi ferrea
2456 4, 14| onere, sed quo illum, si se dimisso perseveraret citato gradu
2457 4, 4| captum iugulare an vivum dimittere oculis effossis. At Oenops,
2458 1, 29| ut ab se discuteret atque dimitteret. Ut demum perpendit Herculem
2459 3, 20| Iuppiter: «Malo tuas in illis dinoscendis artes experiri. Age, quaeso,
2460 3, 9| quorum tam praeclara in se dinoscendo exempla spectasset, et hanc
2461 pro, 8| paucissima sese offerant quae ad dinoscendos mores pertinent eorum qui
2462 2, 21| vestibulum strepitus; ad quem dinoscendum cum relictis poculis advolassent,
2463 2, 20| confirmet? Haec ut homines dinoscerent et profiterentur viri docti
2464 3, 6| intelligeretur, tamen nusquam satis dinosceretur. Idcirco illinc secedens
2465 3, 20| Quo id pacto' inquit 'dinosces corium? An tibi aliquid
2466 3, 19| per viscera scrutantem et dinumerantem quicquid nerviculorum ossiculorumque
2467 3, 11| quem manu ebrius gestabat Diogenis dolium putre et vetustate
2468 2, 15| incommodis, sed egregie directa ad quietem atque summam
2469 4, 12| hortatus est ut acclivi directaque via quae pateret conscenderent:
2470 4, 15| Eo igitur versus cursum dirigemus, ingressi navim». Tranquillo
2471 4, 12| quae in continentem orbis dirigitur, estque una harum ebore
2472 1, 28| caepta, quoad in se esset, dirimere, laeta ad terras applicuit
2473 1, 35| casus tulit, conscissum diripuerunt.~~
2474 2, 13| cupidos, impuros, impios, diritate immanitateque teterrimos,
2475 3, 11| quietum lacessere, qui domum diruere, qui ex laribus sedibusque
2476 2, 6| me exhibeam. Item oportet discam praesto esse omnibus, benigne
2477 1, 6| nequicquam visum est, ut discant homunculi in quemquam divorum
2478 4, 12| Charonte adeo portitore disce ipsum te nosse. Referam
2479 pro, 5| tractandis nusquam a risu iocoque discedas, cum insueto tum et digno
2480 1, 1| studium consumere ut ab se discedat nemo fronte non tristi et
2481 1, 21| averterat. Sed cum inter discedendum iterato ad templum versus
2482 3, 7| se dictum pensitavit. Et discedens «Quid hoc mali est» inquit «
2483 2, 24| sese inde subripuit. Ab se discedentem dea intuens, secum ipsa
2484 4, 11| insolentia neque arrogantia, sed discendi libidine id ita aggrederentur?».
2485 1, 18| potest quam sese audiendi discendique avidas praestiterint. Tum
2486 3, 8| visus sit nonnullos intus disceptantes de diis et maiorem in modum
2487 3, 4| quo non audeant propalam disceptare; valere quidem ingenio et
2488 4, 4| quaestionem de homine et discere quanti se possit redimere.
2489 1, 31| mortalibus monstrari, quam ut discerent olim se fieri posse deos.~
2490 2, 24| essent, laeti dii ab Iove discessere. At Fraus dea, Momi dicta
2491 1, 19| venturum sentio: superos discet mortalis voto incessere,
2492 1, 17| gratissima dictura sum. Discetis enim a me quo pacto etiam
2493 2, 21| auderet violare. Nunc et nova discidiorum discordiarumque materia
2494 2, 21| ut aliquid discordiarum discidiorumque exsuscitent. Nam etsi eos
2495 4, 14| congredi: namque apud doctos discimus». Tum Gelastus sibi consulens
2496 2, 14| rebus gravissimis horum disciplinae hominum auctoritas, ut nihil
2497 2, 13| aeque teneri a quovis rudi discipulo atque ab eruditissimo, modo
2498 1, 4| sententiarum philosophi ipsi discrepabant, quam uno instituto omnes
2499 4, 15| tunc et firma est res; sin discrepant, si recusant et respuunt,
2500 2, 6| tametsi ab illis penitus discrepemus. O rem optimam nosse erudito
2501 3, 19| opinionibus et sententiis discrepent, una tantum in stultitia
2502 2, 23| ab tellure et ab his aer discriminetur. Id si feceris, erit istorum
2503 2, 18| maximorum deorum flos et nitor discumberet, quasi epularum obsonium
2504 2, 14| haesitabatur, trepidabatur, discursitabatur; strepitus, crepitus, fremitus
2505 2, 4| paratae et proclives) altiori discursu pensitavit quam ut id ulla
2506 1, 28| semel ea facta manceps te discusso diffugiat, aureum hunc crinem
2507 1, 29| caepit efflagitare ut ab se discuteret atque dimitteret. Ut demum
2508 4, 14| tanti est» inquit Charon «disertis congredi: namque apud doctos
2509 4, 12| mundo. Cui Gelastus, quo se disertum philosophum ostentaret,
2510 3, 19| inquiunt, aut corruet. Disiunge: non itidem enuntiant, corruiturum
2511 1, 13| excidium! Arroganti imperio dispellunt, superbo impetu deturbant:
2512 2, 13| artem linquere et non sine dispendio ad alias transmigratur.
2513 4, 21| fortunae agebantur ita atque dispensabantur ad unguem uti volebam ipse.
2514 2, 2| incohabat consilia, cuncta displicebant; omnia temptabat, nihil
|