25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
3524 1, 24| cum se factam compressu gravidam et partui maturam sentit,
3525 4, 9| incidere in opprobria longe iis graviora quam quae recensuimus: eaque
3526 3, 7| superos redire, ne quid gravioris incommodi subiret.~
3527 1, 28| est» inquit «quod denso gravique roboris trunco fretus, tete
3528 4, 20| proscriptus, aberrabam, sed pro gravissima accepta iniuria in vindicanda
3529 2, 18| quandoquidem, praeter eas gravissimas res quas recensuimus, dolorem
3530 2, 20| ineptias? Sed tu, deorum gravissime, agedum Mome: negabisne
3531 4, 20| deum. Dedi tamen aliquid gravissimo dolori et iustissimae indignationi
3532 2, 11| dicendi qua poterat arte gravissimos infigere aculeos suspicionum
3533 4, 2| matronarumque deinceps nurumque greges cum sacris lustrare urbem:
3534 1, 14| cadentiumque nostra inter gremia cruore aspersae divae ad
3535 4, 19| persequeretur: illa Umbrae gremio sese tutatur delitescendo.
3536 1, 25| pectit ad frontem, pectus gremiumque tuum multa conspergitur
3537 1, 4| via et modo regere atque gubernare; neque tam malum comperiri
3538 4, 19| inventum Plutonem loro ad gulam obducto traxere, post id
3539 1, 4| ita loquar, fastuoso, per gymnasia non sine multorum corona
3540 3, 6| Iuppiter obstupuit ipsoque in gymnasii vestibulo haesitavit. Mox
3541 3, 6| quem quidem hoc esse in gymnasio certo scimus, sed quo eum
3542 1, 7| salutatrix per militarem viam ad gymnasium, inde ad theatrum, postremo
3543 2, 11| construas? Sed vince, coniunx, habe tibi vota aurea, cape ab
3544 4, 20| deos malorum meorum comites habeam, vel quod deos meliores
3545 1, 18| consulendos placandosque viam habeamus. Hac pacem opemque poscere
3546 4, 21| Charon, cum te immortalem habeas?». Tum Charon contra: «Navita
3547 4, 18| attoniti quo se verterent non habebant. At Iuppiter, quod unum
3548 2, 6| paratumque exhibuerit vulgo habebitur frugi, servabitur apud doctos,
3549 3, 3| facit, benigne, plus satis habebo fautorum. Vel quis est qui
3550 3, 6| comperisse loco detur non habemus. At eius interdum audire
3551 3, 14| praescriptam de concione habenda legem suo facto rescindere
3552 4, 7| sibi fieri cognitum cui habendae forent gratiae tanti beneficii.
3553 4, 14| aut omnino in vita nimiam habendam. Et fortassis non pauciores
3554 2, 20| praeter te unum, Mome, habendas gratias, diligendos, iuvandos
3555 4, 22| mirifice comparandum atque habendum; ingratum erat quod tantis
3556 4, 21| promulgabam; te concionem habente saepius populus reclamavit,
3557 4, 14| hinc invitus divelleris. Et habeo tibi nullas gratias si me
3558 1, 16| iniuriam accepissent gratiae haberentur.~
3559 1, 8| ipsum te intus in animo habeto quem voles, dum vultu, fronte
3560 4, 21| commodiora et promptiora et habiliora nobis fuere quam tibi. Tum
3561 4, 18| Peniplusii illius cum rege habitam disceptationem pulcherrimam
3562 3, 12| sordide vivunt, doliis habitant, algent, esuriunt. Quis
3563 2, 13| parere dictis; item magnifice habitare, honorificentissime progredi,
3564 2, 10| caelicolarum infima plebes habitaret? Et quanti erat elargiri
3565 2, 11| aedium ubi splendide lauteque habites, ni et novas tibi arces
3566 1, 3| ferens ad regiam convenerat habitura gratias Iovi. Eoque loci
3567 4, 12| quae pateret conscenderent: habituros illic omnem bonarum rerum
3568 4, 20| rebus maximis et gravissimis habuerat disputationes. Idcirco nonnullis
3569 4, 12| rerum conditor quid animo habuerit te non ignorare affirmas,
3570 2, 9| satis quidem se superque habuisse negotii in uno Momo pervestigando,
3571 2, 21| tritaeque iam tum vestrae hae fuere fabulae) quod splendorem
3572 4, 4| simulacra veneraberis?», haecque referens non imminxisse
3573 3, 19| irritamenta. Ea vero ubinam haereant nusquam invenio, et quod
3574 4, 20| eam cautem ubi obstrictus haerebat Momus devenere, quo loci
3575 2, 21| quandoquidem se deorum superum haeredes deputant regnique partem
3576 2, 12| hominum pectoribus immersae haerent, eo aulas omnes caeli obscena
3577 1, 29| monstri collum toto amplexu haerentem Momus efferri in altum Herculem
3578 4, 15| Charon «Istic» inquit «etiam haeres?». Tum Gelastus: «Nolim
3579 4, 4| Stuporis statuam factos primum haerescere, mox formidine debilitatos
3580 1, 21| iterato inter audendum haesitabat ac ad omnes animi intento
3581 2, 14| calamitosorum eiulatus; haesitabatur, trepidabatur, discursitabatur;
3582 4, 14| vix sui compos, titubans, haesitans «Audistin» inquit «statuas?». «
3583 4, 15| loci cum circumspectans haesitansque Gelastus constitisset, subirritatus
3584 3, 14| animo atque in omnis partis haesitaret. Tandem incidit in mentem
3585 3, 6| ipsoque in gymnasii vestibulo haesitavit. Mox ubi eos vidit lucilucas
3586 4, 12| adscripsisse quae facta cuperet hancque animo conceptam et consignatam
3587 4, 2| caelo ad sua gaudia propius haurienda delabi instituerunt: mortalium
3588 3, 20| descriptionem et similitudinem unde hausisset?'». Hic Iuppiter, qui attentissime
3589 1, 2| vigeat. Isthoc sacro ex foco hausta flammula ad summum frontis
3590 1, 33| proripiant sollicitat. Illi cum hebetes tardique natura, tum armatorum
3591 2, 18| alioquin non tardo neque hebeti, sed tam praeclarae atque
3592 1, 3| mea simplicitate et fide? Hei nos infelices, qui quidem
3593 2, 5| ut sese interea ad fontem Helicona comparet atque ornet, quo
3594 1, 3| superis daturi sint regem?». «Hen» inquit hic Fraus «regemne?». «
3595 1, 28| teque inter molles istas herbas obdito in umbra, illinc
3596 1, 26| saxa Idaliasque silvas et Herculeas Gades et Byrsen et Thalas
3597 1, 6| hospites, proceres mortalium heroasque, quos esse pulchrorum amatores
3598 1, 33| vociferans: «Fugite hinc, deae, heu fugite, namque proci amatoresque
3599 3, 12| conveniat? Sed rem expediam: hicque tibi iam id inventum dabo».
3600 1, 3| Compositis insidiis, dea vultu hilari ad amantem propius accedit;
3601 2, 3| prostratum erecto vultu fictaque hilaritate integre et de seipso quid
3602 2, 6| omnibus, benigne obsequi, per hilaritatem excipere, grate detinere,
3603 3, 19| tristitia frontis ad risum hilaritatemque restituant. Audies rem cum
3604 2, 18| putabimus nos hydras atque hippocentauros potius factos non esse quam
3605 1, 25| quasi irretitum nequicquam hisceret, verborum tamen petulantia
3606 3, 12| sic secum stomachabatur: «Hisne credam qui asserant illud
3607 4, 10| iamque caepisse Parcas et Hispiades populare hominum familias,
3608 2, 15| mentum obductum, cutis hispida, crispissata atque ab genis
3609 1, 4| promissa, torvo aspectu, hispido supercilio, truci nutu et
3610 4, 4| Oenops philosophus idemque histrio, vetere illa Momi contra
3611 pro, 7| sunt dii quales esse et Homerus et Pindarus et Sophocles
3612 1, 34| Consulentibus divis in hominemne, quo, raptis insultantium
3613 3, 2| in animum sibi ut deorum hominumve causa alium vellet orbem
3614 4, 8| asseverarat, risissent cum ab homunculo prope excoriari intuerentur,
3615 2, 18| Quod si nostrum quispiam homunculorum talem se exhibeat in rebus
3616 3, 10| gratificandi deorum principi honestabant. Medium quoddam tertium
3617 2, 10| puritatem et sordium vacuitatem honestae, tu amantissime, tu coniunx,
3618 1, 18| modo aliquid dent ad te honestandam opis. Namque obsequii memores
3619 3, 2| adminiculi atque occasionis ad se honestandum appariturum, et contra qui
3620 2, 18| ad omnem veterem morem et honestatem quadam scaenica superstitione
3621 4, 20| fecit, quod tantis honoribus honestatus mea interesse arbitratus
3622 3, 21| neque defuturos inprimis honestissimos deorum qui consuetas res
3623 2, 12| executo in legatione imperio honestius succenseret; ac fuit quidem
3624 4, 20| id, quantum videre licet, honestum utileque consilium placuit
3625 4, 16| sociis navalibus quidam bene honestus factus exstitit rex. Ergo,
3626 4, 21| nam se ille principem et honore quovis dignum multa sua
3627 2, 18| ascribebat se invitari non honoris gratia, sed ad risum. Accedebat
3628 2, 21| supini tam multis perdendis horis otio abutantur, et inter
3629 1, 24| esset colligens monstrum horrendum teterrimumque demirans stupuit
3630 2, 10| respuant ac pro foetore horrescant. Sed non hic committam amplius
3631 2, 14| omnes exterriti pavefactique horrescebant: novos invisosque liquores
3632 1, 35| rixa ereptum Laudi pallium horsum istorsumque carpendo collacerarunt
3633 4, 21| In expeditionibus militem hortabaris, ego signum dabam; te miles
3634 4, 17| sese undis committebat. Hortabatur Gelastus ut balneis ablueretur
3635 3, 2| elaborabant dissuadendo, hortando, poscendo ne quid temere
3636 2, 7| conveniunt, multa spe confirmatum hortantur ut malit summi deorum regis
3637 2, 19| diis ita obloquerentur, hortaretur iterum atque iterum prospicerent
3638 3, 11| accursitarant; hi, re intellecta, hortati sunt ne in philosophum istiusmodi
3639 1, 1| quod assiduas monitiones, hortationes precesque multorum nequiret
3640 3, 17| Iunonem advolat, monet, hortatur belluam hanc nimia licentia
3641 3, 8| prope vallum atque sepem horti cuiusdam pervaderet sensisse
3642 2, 15| turgidi et aperte prominentes, horumque alter luciosus, alter sublippus
3643 3, 6| sane frugi, «O» inquit «hospes, sine hunc cynicum philosophum
3644 2, 20| obmutuisse Iovem et digito hospitalem mensam subincussisse, ergo
3645 3, 9| novis in dies iungendis hospitiis paciscendisque commerciis
3646 1, 25| alterum dementem adiurabat, hosque irridens «Io Throphee, io
3647 1, 3| reliquit, quo se ex crudeli hoste munitissima tutissimaque
3648 4, 21| urbem ab incendio, cives ab hostibus teque ipsum ab tuorum insidiis
3649 2, 21| umbratiles suas amoenasque sedes hostili impetu immanique iniuria
3650 2, 13| arcem tyranni concelebrabis. Hostis victor insolescet, tu solus
3651 1, 5| ostentabat; eam enim, dum circum hostium manibus obvallatus oppressusque
3652 2, 1| Dices de Momo quicquid hucusque legeris fore nulla ex parte
3653 3, 2| hominum populos perire, huicque causae praeter Herculem,
3654 pro, 7| Palladem, Iovem, Herculem huiusmodique deos introduxere: quorum
3655 3, 19| abstinentia, continentia, humanitas, gratia, gravitas, integritas
3656 2, 18| adeste animis et pro vestra humanitate quae dicturi sumus attendite:
3657 2, 13| intueretur nihil quod quidem ad humanitatem aut pietatem spectaret,
3658 3, 9| lauto apparatu, fluenti ab humeris purpura, leni incessu, commoderatis
3659 2, 15| et inversa in sinistrum humerum, collo protenso et acclinato,
3660 4, 12| plus, nam fluvium ingressis humido vapore evenire ut dissolvantur:
3661 4, 12| intercrustata, altera vero cornu humilem ad cryptam adacta. Placuit
3662 1, 13| praedarum cumulis nobis humilioribus, quoad eorum fata velint,
3663 4, 23| Dignari se votis patietur et humiliorum indecentias ita feret moderate
3664 4, 21| spelunca isthaec suppressa et humilis ea est qua ituri sumus.
3665 4, 7| illi dii iam tum fastidire humilium vota assueverunt». Itaque
3666 4, 20| semper me inter mortales humillimum videri quam inter philosophos
3667 1, 3| collocat iubetque uti assideant humo et aliud inter se dissimulantes
3668 3, 22| commutilato etiam nomine «humum» nuncuparunt.~ ~~
3669 1, 19| ducet. Denique quivis unus humunculorum cunctos deos sua insolentia
3670 2, 18| Et quantine putabimus nos hydras atque hippocentauros potius
3671 | I
3672 2, 13| tranverso foro prostratus iacebis, libere conclamitabis, faciesque
3673 4, 21| secundis aquis dilabi opus est, iacentes his de rebus recensendis
3674 1, 1| criminose iracundeque magis iactabat quam esset par, ut iam tum
3675 1, 29| assentando, blandiendo et sese iactando, apud minime malum illum
3676 3, 20| deferbuisset ac verborum iactantia acquievisset, eum intuens
3677 2, 19| intolerabilem gestus verborumque iactantiam atque magnificentiam fuissent
3678 2, 18| citroque a commessantibus iactarentur et praesertim ab Hercule
3679 2, 2| omnes in animi pertubationes iactarit se atque agitarit. Multa
3680 4, 17| raso capie caprae caput ita iactat, ut ni declinassem luissem:
3681 4, 14| o Charon, quam is quidem iactator sese perstrenuum praestet».
3682 4, 21| referas? Quid est quod te iactes quod templa et theatra non
3683 1, 6| in quam quidem pedibus ibant cuncti, ut ad superum dignitatem
3684 4, 16| sese in balneum committunt ibique ludi gratia crapulonum regem
3685 1, 24| cessabat: quin et plagis ictibusque collisum voce, corpore ac
3686 4, 14| multa vi impulerat) quo ictu Charon absterritus inclamavit
3687 1, 26| scopulos et cyclopea saxa Idaliasque silvas et Herculeas Gades
3688 2, 20| hic aut locus aut tempus idoneus accommodatusve sit, ut in
3689 2, 6| pulcherrime poteris. Quid tum? Igiturne vero nos insitum et penitus
3690 1, 6| vindictam prosequente plebeque ignara et credula assentiente,
3691 2, 17| cogitarent, et cum essent non ignarae quid in cuiusque animum
3692 2, 17| sacrorum ignium facto ex ignaro fecit ut esset certior,
3693 1, 28| deorum genus? Num tu adeo ignarum te rerum aestimatorem habes,
3694 2, 8| miser Momus, rerum istarum ignarus, suas rationes malo iniri
3695 1, 19| sunt alia ex parte supini, ignavi, desides, quo fiet ut, nectare
3696 1, 1| nunquam otioso, nihil per ignaviam, per inertiam praetereunti,
3697 1, 33| uspiam aditus pateat, atque ignavis diis nisi unam liceat in
3698 4, 4| nuncupas, quod quidem vix igne et ferro adhibito fabri
3699 1, 29| occupantes interpellasse, ferro, igni, vitaque certabunt. Nunc
3700 3, 19| solere liquorem hunc figura ignibilem, sive commotis praecordiis
3701 1, 3| 3-~ ~Haec de ignibus hactenus dicta sint, ad
3702 2, 5| atque munitum sacro deorum igniculo, ni prius perversi indomitique
3703 4, 4| digna memoratu. Nam primis igniculorum favillis collucescentibus
3704 2, 21| natura gignendarum rerum igniculos atque baccis quasi thesauris
3705 3, 14| ingredientium ordines recensent igniculosque flamines, quos deitatis
3706 2, 3| afferunt, et una sacrum deorum igniculum ad te dono deferunt». Id
3707 1, 3| ademisti patientiam! De orbium igniumque provincia quid est quod
3708 4, 21| Videre videor futuram non ignobilem». Tum Charon: «Audies rem
3709 3, 2| fortassis erant inter caelicolas ignobiles atque alioquin privati,
3710 2, 13| impune. Quod illi ad dedecus ignominiamque deputant verbis cum errone
3711 4, 10| cognitam aut concessam non ignorabat. Idcirco inire temere non
3712 2, 18| fuisse condonata vestrum quis ignorat? O nos igitur iterum male
3713 2, 20| seque suamque sortem non ignoret? Non enim erit ab re neque
3714 4, 10| Nimirum ergo omnia nota et ignota, dura acerbaque aggredi
3715 3, 5| quorum sibi essent mores ignoti minime conducere suis inceptis
3716 2, 20| praesertim consilii adversus ignotum apud se Momum desipientibus,
3717 4, 15| ad nos perscindens mare illabitur? Ne non fortasse hoc illud
3718 1, 24| vigebat, sed hinc, huc, illac e matris manibus resultitare,
3719 4, 20| collugeat?». His dictis multo illacrimavit, dehinc ut se fractum confectumque
3720 2, 17| mulierum recognoscas. Nam illae quidem, quod intuerentur
3721 1, 28| cuperet salvum esse atque illaesum. At vero ubi perpendit ipsum
3722 4, 18| Iovem ipsum vinclis veli illaqueatum ita deturbarunt ut resupinis
3723 1, 5| Proceres tantam barbato homini illatam iniuriam prae se moleste
3724 2, 7| fiat ut possit non invitus illatas iniurias ad se non recipere
3725 2, 6| quodammodo ad te unum vexandum illectentur. Sed quid plura? Omnino
3726 3, 4| longa insinuatione, quoad illecti quid de tota re sentirent
3727 3, 19| scisti uti foro et vitare illepida!». Fiebat idcirco ad Apollinem
3728 3, 12| philosophandi ratione vitam degant illepidissimam. Hisque dictis rediit ad
3729 1, 9| iamque ut se appeterent illexerat complurimos, quorum catervis
3730 2, 21| omnium in nos temeritatem illeximus. Dederam mortalibus, ut
3731 1, 18| diis te coronas tua manu illibatis floribus consertas ad aram
3732 2, 21| exciperet nitoremque atque illibatum virginitatis florem auderet
3733 2, 13| oporteat, fore ut sordidam illiberalissimamque sollicitudinem afferant.
3734 1, 13| gemmis, stent unguentis illibuti, dum et omnium libidinum
3735 4, 5| illo suo liventi et male illibuto impudicissime plorans «Ego
3736 4, 17| ablueretur ne tantis sordibus illibutus apud inferos irrideretur.
3737 2, 23| ad risum et iocum verbis illicere et quod instat agam. Tu,
3738 1, 1| procacem ad obloquendum illiceret; postremo nihil praetermittere
3739 3, 19| mihi semper visus est frugi illique volens favi fudique in eum
3740 3, 11| penitus confectum multa vi illisit atque confregit, at mox
3741 4, 4| praecipites ruere, eosdemque illiso ore inter surgendum interque
3742 1, 2| verticem quibusque deorum illucet, atque ea quidem in diis
3743 4, 18| versans insurgere et scopulis illuctare incipiens omnem salutis
3744 2, 18| fecisse asserat ut iis nobis illudant, nostras spes et exspectationes
3745 2, 24| artificem, dum arte ars utrimque illuderetur. Tandem eo ventum est ut
3746 2, 20| commoti, quid faciemus? Illudne praeteribimus, quod meminisse
3747 3, 13| Apollini, cuius est diem illustrare, sortes diurnum qualem se
3748 2, 3| miseriarum suarum in summum illustremque pristinae dignitatis gradum
3749 1, 27| domesticae aliquae insignes illustresque maculae turpitudinis, eo
3750 1, 31| accipiendum. Non enim alio illustriori potuisse argumento deorum
3751 3, 5| quo deorum senatum tam illustrium patritiorum splendore ornatissimum
3752 4, 15| expingere, nihil afferam illustrius. Istic enim aeque atque
3753 2, 10| uxoris ita foedari votorum illuvie patiatur ut vel iumenta
3754 2, 22| pedibus sursum versus et ima cervice obambulare manibus,
3755 3, 16| latera et pectus quassum et imbecille haberet attritis consumptisque
3756 2, 13| et pulvere, noctuque sub imbre et divo obire oporteat;
3757 4, 11| omnia novimus, siderum, imbrium, fulminum causas et motum;
3758 4, 12| aeternaque rerum firmitate formis imbuenda aut in formarum mutabilitate
3759 2, 6| accommodatiorem personam imbuendam sentio. Et quaenam ea persona
3760 2, 18| novissimam animo personam imbuerat, superiore illa omissa;
3761 4, 13| audias, ea capias facilius, imbues plenius, servabis firmius.
3762 2, 13| perspecta planeque cognita atque imbuta sit. Sed in hoc differunt,
3763 1, 1| ita singulari et perversa imbutum natura, cui non alium quempiam
3764 pro, 7| quibus animi aut virtute imbuuntur rationeque moderantur, aut
3765 3, 19| habebam quidem me homini imitando prope parem ni illud interturbasset,
3766 1, 4| cultu ad se observandum imitandumque abducere. Itaque nullum
3767 4, 2| ineptissimus, quod sese Momum imitans in gratiam Iovis aliquo
3768 4, 5| semper negavit, quod se imitarer tua causa tam impie in me
3769 4, 4| potius quam monstri faciem imitaretur? Dic heus tu, o aeneum caput,
3770 3, 19| possent, alios omnes sui esse imitatores velint, ut vix feras tantam
3771 1, 27| hominum deorumque regis facta imitatus videatur.~
3772 4, 8| simulacrum profano in loco immanes et ferocissimos latrones
3773 2, 21| amoenasque sedes hostili impetu immanique iniuria populare atque vastare
3774 4, 2| Se enim monstra terrarum immanissima et truculentissima prostravisse,
3775 3, 12| eos incessit feritas atque immanitas. Sed istos sordidissimos
3776 2, 13| impuros, impios, diritate immanitateque teterrimos, in fece et sentina
3777 2, 23| maxima ex parte opera quae immatura est cum perditur, tum etiam
3778 2, 7| cognitum reddat se neque immemorem esse neque ingratum accepti
3779 2, 21| me acceptorum commodorum immemores, ingrati, indigni mortales
3780 4, 16| erat in contumaces poena ut immergerentur. Itaque is ut ceteri contumaces
3781 2, 18| volutari, nectare et ambrosia immergi. Nobisne non licebit tantis
3782 2, 18| gloriae levem auram et famae immeritae rumorem apud eos quibus
3783 2, 22| mansuetudine ingratis atque immeritis homunculis parum acceptus.
3784 3, 21| enitatur; quod miseros et immeritos aerumna calamitateque obruere
3785 2, 12| quae hominum pectoribus immersae haerent, eo aulas omnes
3786 4, 15| contiguam paludem lutoque immersit, se autem inter proximos
3787 3, 21| reliquo haereat corpore vadis immerso aeternum».~
3788 1, 26| glaciali stridet oceano immersus Sol, omnia, inquam, haec
3789 2, 18| dolendi ratio insurgat atque immineat, quoad perpetuo in luctu
3790 4, 15| agimus inconsultissimi? Imminenti ab calamitate non refugimus:
3791 3, 17| capronosum illud quod fronti imminet sinciput prehensum, ut erat
3792 4, 4| institutum prosequemur. Immingentem ebrium intuens Oenops, pro
3793 1, 27| aliquid semper detrahat atque imminuat. Adde his quod totam hominis
3794 4, 22| conferat argumento erit aeterno imminutus nasus. Eorum vota supplicantium
3795 4, 4| haecque referens non imminxisse modo erat contentus, verum
3796 2, 2| eius natura veris falsa immiscere et omnia tametsi pusilla
3797 1, 17| angiportibus congruerant, immiscet vultusque suos non ut antea
3798 1, 15| confoderet». Dea, ne quid coram immite huiusmodi et nefarium perpetraretur
3799 3, 14| comitium classes deorum immittat ordinibusque universos considentes
3800 4, 17| adventu perculsus alter immobilis eram prope factus truncus:
3801 2, 21| velle indigna, appetere immoderata, suis bonis nunquam nosse
3802 3, 10| sponte congruebant, sed immoderatam rerum novandarum cupiditatem
3803 1, 9| oculorum flagrantia propemodum immodesta, iamque ut se appeterent
3804 1, 1| memoriae proditum est ob eius immodestam linguae procacitatem ab
3805 2, 6| pertuleris irritantes, fiet ut immodesti in te in dies insolentiores
3806 4, 18| theatrum irruperint, tam multa immodestia ut super intensum theatri
3807 4, 20| arguere temeritatis atque immodestiae caeperant; postremo convitiis
3808 3, 18| calamitatem, ne dicat per suorum immodestiam, id non liceat, ducere ait
3809 4, 21| omnes toto mari delirantium immodestias castigarat, ac deinceps
3810 2, 21| querelarum ad me irrequieta immodestissimorum iurgia referuntur. Ego delirantibus
3811 2, 18| se excitasse ambitiosorum immodestissimorumque hominum, qui quidem eiusmodi
3812 1, 28| assequatur, quam ut quod immortale siet a mortali quoquam opprimatur.
3813 1, 29| poteram mortalem Herculem immortali cum filia Fama luctantem
3814 2, 13| quod se ab armorum periculo immortalitate immunem meminisset, ac fuisse
3815 2, 18| arte suum commendare nomen immortalitati affectent. Hos per conciones
3816 1, 28| ostentato et insibilato et immugito, vocesque crepitusque varios
3817 3, 16| pauci reliquum sonitum vocis immurmurantis excepere, aliqui tamen ferebant
3818 4, 2| commotus, perquam longissimum imo ab pectore suspirium inter
3819 4, 21| aliis in rebus pares, aut si impares ego superior in quibus te
3820 1, 21| quam et morae et sui esset impatiens. Ad puellam enim factus
3821 2, 21| temporumque, suique admodum impatientes, dum quae a me aut petant
3822 1, 29| patefecisti viam tua irarum impatientia, tu hostem in caelum substulisti.
3823 3, 11| et destitutum hominem per impatientiam delirare. At contra Diogenes «
3824 2, 15| pro iumento sarcinas atque impedimenta ferres?». Haec dixisse Momum.
3825 3, 16| quippiam totam rem plurimum impediret: sed optimum rerum magistrum,
3826 2, 13| omnia penitus ardua atque impeditissima, in quibus si tua unius
3827 3, 3| Verum commovi hactenus, nunc impellendus est. Sed quid ago? Multorum
3828 3, 21| quanta sedulitate eniteretur impellere ut praeceps novis rebus
3829 1, 3| commiseratione iam iam nostrorum impendentium malorum referam? Quis tam
3830 1, 3| aliquem invenire credas, qui imperandi oblatam sortem non recuset?». «
3831 4, 15| atque agunt unanimes quae imperantur, aequabilis tunc et firma
3832 1, 8| inveniebat quo pacto sibi ipse imperaret ut acris, austeri semperque
3833 2, 9| te beneficio: eam quaeque imperaris, mea praesertim causa, mature
3834 2, 11| obstinato frustratore quae imperas. Tu modo ne nobis istas
3835 1, 17| mirifici doni largitores dii imperassent (meum apud vos sit fas profiteri
3836 2, 11| didiceris, Iuno, tum eorum qui imperent consilia et gesta pensites
3837 3, 19| ut tua sedulo matureque imperia exequerer. Sed me illi ad
3838 2, 20| praestantissima ad maiestatis decus imperiique culmen cum acceperint, tum
3839 3, 16| paratissimumque arbitrio imperioque Iovis Martem affuturum et
3840 2, 24| tumidi, successibus gloriosi, imperiosi, importuni, omnia sibi quae
3841 2, 24| ratio. Sed ne adeo quidem imperiosus est ut te eum odisse censeam».
3842 1, 12| caeperat quam esset par. Etenim imperitare, obversari detrectareque
3843 2, 13| merita referri praemia, omnia imperiti vulgi iudicio et opinione
3844 3, 5| esse omnino rudes atque imperitos ut nihil bonarum artium
3845 1, 3| merito secus atque vulgus hoc imperitum sentis? Ne vero eadem una
3846 pro, 1| rebus singulis quasi viritim impertiens adegisset, voluit ipse esse
3847 3, 3| sit, ubi tu aliis nequeas impertiri. Quanta mea haec esset voluptas,
3848 2, 6| concitant, quo vehementius impetant; mulctandoque inimico re
3849 3, 15| Momo refractis subselliis impetendo manus continerent, tamen
3850 4, 4| obiectam ornum fugiendo impetere, alios inter cursitandum
3851 4, 14| lacessivisset neque defuncti nomen impeteret, si amasset». Inter haec
3852 4, 16| creatus rex, quod a plurimis impeteretur, ultro cessit. Tota perinde
3853 2, 6| namque abs te quicquid voles impetrabis et quae tute tibi non negabis,
3854 2, 9| et erratis velle veniam impetrare diceres. Etenim aliis ex
3855 2, 11| despice; hoc est quod abs te impetrasse velim, quod item frustra
3856 1, 8| consiliique sua in causa esset impetraturus. Accedebat eo novissimus
3857 4, 2| deos qui aderant, quoad impetravit ab iis quae ad se consalutandum
3858 4, 5| se imitarer tua causa tam impie in me grassatus exstitit».~
3859 4, 8| Aut quo pacto istos ab impietate, si esse in nos impii prosequantur,
3860 4, 8| impietate, si esse in nos impii prosequantur, revocabimus?».
3861 2, 18| vigilias laboresve quaeritent, impiis vero, audacibus deorumque
3862 2, 19| eos atque piissimorum et impiissimorum, proborum et improborum
3863 2, 21| Thetis accusabat quod se impio hospitio exciperet nitoremque
3864 2, 13| alieni cupidos, impuros, impios, diritate immanitateque
3865 3, 8| tollis? Cave te esse ita impium sentiant: sunt enim omnia
3866 2, 13| vestium gravi involucro et implicamento obligatum atque compeditum
3867 3, 19| maximis verborum involucris implicitum, longis ambagibus detinuere
3868 1, 5| horum ipsorum fidem opemque implorans dimidia deperdita barba
3869 4, 11| tantum onus nobis velle imponere». Tum Charon: «At saltem
3870 2, 3| doli ad se intercipiendum importaretur, tamen, quod abscondendi
3871 2, 18| saevissimos animi cruciatus importarunt! O nos extrema in miseria
3872 2, 21| Morbos et aerumnas a diis importatas praedicant. De his quid
3873 3, 21| horas commachinetur atque importet, quodque in dies nefandae
3874 2, 21| accusem? Istorumne studia importuna et insanas cupiditates an
3875 2, 24| successibus gloriosi, imperiosi, importuni, omnia sibi quae eorum postulet
3876 2, 21| quo me vertam? Quis ab importunissimorum catervis obsessus oportunum
3877 4, 11| dari gratis? Nulla item importunitas est centies negatam rem
3878 2, 10| sum voluptati (dum nostram importunitatem flocci pendis et omnia negas
3879 4, 11| inquit «te petulantem et importunum exstitisse? Annon est petulantia
3880 pro, 4| quam difficillimum ac prope impossibile sit aliquid adducere in
3881 1, 1| cornua vel unum saltem oculum imposuisset. Domum itidem asserebat
3882 4, 11| reversam sustulit suoque imposuit capiti ut staret quasi pusillo
3883 2, 10| Iovem irrupit ardua, irarum impotens, torvo aspectu, atque illic
3884 2, 13| statuunt flagitio manum impotenti inferre, id ad regni quasdam
3885 3, 2| experiundo invisum atque impraemeditatum irrumpat, quominus res ex
3886 2, 7| personam gerere imperarat, impraesentiarum apud legatas belle ac sedulo
3887 1, 33| irritata, maximo deorum voto imprecata est ne desidibus posthac
3888 4, 5| aeque atque mihi evenere imprecor, quandoquidem huc qui ullos
3889 4, 12| nates et postrema istiusmodi impressarentur. Multas formasse hominum
3890 2, 15| habitum. Aderat illi os impressum, mentum obductum, cutis
3891 4, 11| tamen ratione fortassis non improba. Namque id quidem statuebam
3892 3, 11| in hominum vita tantopere improbent eam ab se non habere alienam
3893 1, 27| verum etiam et inprimis quae improbes aliorum gaudere facta recensere,
3894 3, 19| philosophorum, quorum mores quis non improbet? Et vitam, quis non oderit?
3895 2, 18| ea bonis non erogentur, improbis non auferantur. Cur eadem
3896 3, 20| ipsum te. De istis quidem improbissimis multandis alias erit ut
3897 3, 21| nefandae et detestabili improbitati suae multa adaugere accumulareque
3898 2, 4| memori et innata consuetudine improbitatis ad omne genus audaciae promptissimo
3899 4, 6| aut ebrius faciat, aut ab improbo audias? Adde quod probe
3900 1, 19| quandoquidem omnes fore improbos perdidicit Momus. Ad rem
3901 3, 11| fessus constitit. Interea improbus quidam lenonis puer adiecto
3902 1, 8| austeri semperque infesti improperatoris personam poneret, quam quidem
3903 1, 23| idcirco in torrentem versus impudentes ipsos scurras foetidam per
3904 1, 13| semperne pessundabimur istorum impudentia? Semper intolerabilem istorum
3905 2, 21| sentire! Annon illud est impudentiae, quae quisque fastidiat
3906 2, 13| praeter egestatem rogandique impudentiam oportet, ac tua ut perdas,
3907 2, 21| reiiciantur? O nos miseros, si impudentissimis obtemperandum sit, et infelicissimos,
3908 2, 19| modestissimi affuissent impudentissimumque illud oratoris os et intolerabilem
3909 4, 5| liventi et male illibuto impudicissime plorans «Ego tibi, quisquis
3910 4, 14| ebrius ille barbarus multa vi impulerat) quo ictu Charon absterritus
3911 4, 15| vertit et multa vi remo impulit. Sensit Gelastus Charontem
3912 3, 19| segestione levigatas, aestu impulsas, volitare canalibus et ad
3913 3, 17| commota, nunc deae Fraudis impulsu concita, sese praecipitem
3914 3, 11| emerita rependi doles? Tu impure, tu sceleste, tu iniustus
3915 1, 6| caelicolarum maiestatem ab impuri facinorosissimique Momi
3916 2, 13| coram intueri portenta illa impurissima et pestes hominum properantium
3917 1, 15| valvas obducit templo, quo ab impurissimorum audaciumque contumeliis
3918 2, 13| prodigos, alieni cupidos, impuros, impios, diritate immanitateque
3919 2, 20| redderent, non quo sibi inanem ullam gloriam aucuparentur:
3920 2, 18| parsimonia non vitae modum, sed inanis cuiusdam gloriae levem auram
3921 2, 18| dicturi sumus attendite: novas inauditasque de rebus optimis disputationes
3922 2, 1| consilia, quam insperati inauditique rerum eventus quamque frequentes
3923 2, 1| restitutus fuerit et quam novis inauditisque perturbandarum rerum artibus
3924 4, 16| crapulonum regem miro et inaudito instituto inter se creant.
3925 3, 17| sese praecipitem ad facinus inauditum dedit. Reiecto enim pallio «
3926 1, 1| artibus multa ab inconsulto et incaute confabulanti extorserat,
3927 3, 21| artes poterant adducere incautum ut vel Iunonem ipsam, amantissimam
3928 1, 4| quidem caeli puteus dicitur, incautus corruit: illinc, amisso
3929 2, 15| una in strumam pergravem, incedebat gradu lato, tardo, vasto,
3930 3, 20| scriptorum pyram instruere ut eam incenderet. Platonem erant qui dicerent
3931 2, 14| te'. Spectabantur agrorum incendia, vastitates, populationes,
3932 2, 22| manum a furtis, rapinis, incendiis, veneficiis, caedibus peculatuque
3933 2, 22| curarumque flamma furorisque incendium atque omnis tranquillitatis
3934 4, 7| Itaque fit: face igitur incensa circum statuas signaque
3935 2, 2| caelum in se infestum iraque incensum arbitrabatur, et tantos
3936 4, 21| redeat in mentem quod narrare inceperam ante tempestatem de Peniplusio:
3937 1, 8| omnium pulcherrimam, ardere incepisset, seductus sectabatur. Atque,
3938 3, 5| ignoti minime conducere suis inceptis arbitrabatur. Idcirco, ne
3939 2, 1| pretium legisse quam varia incertaque consilia, quam insperati
3940 3, 19| dedisse naturam multa ad incessendam iracundiam fomenta atque
3941 3, 21| flagitio possumus, ad homines incessendos produxerit; quare illud
3942 3, 9| hominum tantum cognitionis incessisset ut se post sepem et vallum
3943 1, 4| dearumque caput nullum non incestum flagitiisque perditum haberetur.
3944 3, 19| agro desumerem atque medium inciderem meque homini adigerem, quo
3945 2, 9| ipsa ex re admonitus in id incideret, ut enarraret irrupisse
3946 pro, 9| congratulabimur quotiens incideris ut rideas. Et utinam tam
3947 1, 19| vindicandi mei ratio in mentem inciderit, qua inveniri nulla possit
3948 4, 20| paratas in ruinas rerum mearum incidi. Temporum perturbationibus
3949 4, 7| contemplantur in Stuporem ipsum incidunt, quo viso Oenops venerabundus
3950 3, 12| maximis animi curis per te incipiam, o Apollo. Novi solertiam,
3951 2, 13| primariis et honoratissimis incipiat, militiam sibi inprimis
3952 3, 6| initam profectionem suam incipiebat. Interea sensit seducto
3953 4, 18| insurgere et scopulis illuctare incipiens omnem salutis spem navigantibus
3954 3, 21| deterrimos instruat in facinus, incitet atque impellat; quod dictis
3955 4, 14| ictu Charon absterritus inclamavit ut pleno intonuerit theatro.
3956 4, 18| sciscitatum evolavit. Venti antro inclusi, animis auribusque suspensi
3957 2, 21| atque baccis quasi thesauris inclusos fovi spiritu, quo ad veris
3958 2, 10| causa sacrum deorum ignem inclusum gemma reddere Momo destitissent
3959 pro, 3| legerint incognitum atque incogitatum?~
3960 1, 14| modo apud me pollicebare incohabas? Siccine indomitam multitudinem
3961 2, 2| se atque agitarit. Multa incohabat consilia, cuncta displicebant;
3962 2, 18| sentiant in ipsoque aliquid incohandi conatu ruere in mortem voluistis.
3963 3, 21| ut praeceps novis rebus incohandis irrumperem. At mihi sapiens
3964 3, 2| admonerent ut tanto in opere incohando iterum atque iterum cogitaret,
3965 3, 19| interrogatiunculis interdum quasi aliud incohans vagetur: qui tamen, utcumque
3966 4, 2| aliud quippiam atrocius incoharit. Et quod magis miretur,
3967 4, 15| inquit «Gelaste, subterfugiis incohatum ad inferos reditum interpellabis?
3968 3, 14| distineret, imperat Fatis solemne incohent: mox se adfuturum atque
3969 2, 10| sedes, quas hinc reiectae incolebamus, cum essent nulla re alia
3970 2, 10| Lautissimas aedes illi incolunt, at et quinam? Mercurius
3971 3, 14| arbitrabatur quoquo pacto Iovem ab inconsiderata innovandarum rerum libidine
3972 pro, 7| se male merentur, prava inconsiderataque agendo et meditando. Itaque
3973 2, 3| prope delirans multa dicebat inconsiderate, inter quae illud ex ore
3974 1, 1| degenda pugnantem aliquam et inconstantem rationum iudiciorumque vigere
3975 3, 4| perfidia levitatem atque inconstantiam suam explicare cognitamque
3976 4, 15| discrimine est. Sed quid agimus inconsultissimi? Imminenti ab calamitate
3977 1, 1| posset. His artibus multa ab inconsulto et incaute confabulanti
3978 4, 22| Bene consulentes respuisse, inconsultorum libidini obtemperasse quid
3979 2, 21| intemperatissimae libidinis incontinentia effecisti ut doloribus excruciere,
3980 1, 2| una constiterit immortales incorruptibilesque reddat. Sed si ex eo foco
3981 1, 1| eos repperi varia et prope incredibilia esse ingenia et mores: alios
3982 3, 11| praeditum, sed inaudita incredibilique insania laborantem. O deterrimam
3983 4, 20| malorum nostrorum excitandam, incredibilis illa aerumnarum mearum tolerantia.
3984 4, 21| lubet: enimvero tu, qui me increpabas quod piratas timerem, cum
3985 4, 4| caepit gravissimis dictis increpando absterrere. At servus in
3986 4, 21| vehementer insaniam ventorum inculpavit, qui quidem una stultitia
3987 1, 19| Postremo et quid illud? Num qui incultas agrestesque potuit puellas
3988 2, 21| videantur, quae desertis et incultissimis suis in vastitatibus excepisse
3989 2, 6| capillo subhorrido atque inculto, quod superstitiosa quadam
3990 2, 13| requiruntur. Una haec artium est incuria, negligentia inopiaque rerum
3991 1, 19| omne aevum per otium et incuriam ducere instituere, si quid
3992 1, 17| una haec Tersitea omnium incuriosissima puella tam repente connituerit,
3993 1, 15| deam, quod vetula quaedam incurva cum senio, tum et metu praesentium
3994 3, 11| cervicem quidem, non quam incussi genam petebam fuste». Ad
3995 4, 14| saxum grave cymbam Charontis incutit sonitu maximo (illud enim
3996 3, 12| aliorum sensus et mentem indagaturus accesseram, inveni qui mea
3997 1, 25| Addebat et Laudem oculo esse indecenter lippam, tum et Posteritatem
3998 2, 13| mortales votis poscere ut indecentes et male dolatos vultus suos
3999 4, 23| votis patietur et humiliorum indecentias ita feret moderate uti a
4000 2, 10| quoad in te sit, omnium esse indecentissime acceptos voles? Extorres,
4001 2, 10| etiam animadvertere, ne indecentius uxor quam caelicolarum infima
4002 4, 3| aggreditur, nullis id quod paret indicans, atque se in pedes coniicit
4003 3, 2| rem proficiscamur. Itaque indicarat Iuppiter venisse in animum
4004 2, 4| frontisve significatione indicaret, sed tacita profundo pectore
4005 3, 21| Momus praeclare ipsum sese indicavit quid fingendo atque dissimulando
4006 3, 14| poscebant ut ab Iove concio indiceretur, cuius ergo inprimis acciti
4007 2, 8| verteret non inveniens, quasi indicta ad iudices die reum se accitum
4008 4, 19| furto subreptam, crumenam indiderat ne ex mortalium numero,
4009 pro, 8| aliorum ope in ea re non indiges. Ego vero (quoad in me sit)
4010 2, 13| qui futurus est geometra indiget, erronum vero ars nullo
4011 2, 14| inopi atque egeno; illi indignabantur, ego mea gaudebam importunitate;
4012 3, 16| deos totamque concionem indignam putet cui pro communi utilitate
4013 2, 9| ceteras ob res, tum ob iniquam indignamque Virtutis deae calamitatem;
4014 2, 24| gestu concitato et aspectu indignanti «En,» inquit «credin me
4015 4, 19| tanta in deum Apollinem indignatio adversus Noctem exarsit,
4016 2, 18| etsi acrem animo ex ea re indignationem concepisset, tamen, quod
4017 4, 20| gravissimo dolori et iustissimae indignationi meae; plura tamen dedi deorum
4018 3, 16| cunctorum iam tumidos atque indignatos offendissent, ut erant iam
4019 2, 15| portari a pauperibus. Ea de re indignatum caepisse redarguere atque
4020 1, 1| ioco ludoque accipi. Ille indigne ferre quod non exsecrarentur,
4021 2, 21| commodorum immemores, ingrati, indigni mortales ac novarum semper
4022 2, 9| vim orationis exposuit, ut indignissime factum id dii statuerent.
4023 2, 10| lacrimis precanti, quod indignissimis ultro erogasti? Quid si
4024 4, 5| 5-~ ~Tum Oenops et facti indignitate et dictorum petulantia commotus «
4025 4, 4| indignissimum, sed illud indignius, quod inter histriones servum
4026 4, 22| Quid igitur assecuti sumus? Indignos caelo inter deos accepimus,
|