25-agita | agito-barbi | barbu-compe | compl-cumul | cunct-displ | dispo-expor | expos-grati | gravi-indig | indit-iunge | iungi-monti | morae-opina | opine-pieta | pigeb-pulch | pulve-saltu | salub-succe | succi-vendi | venef-zephy
grassetto = Testo principale
Parte, Paragrafo grigio = Testo di commento
5534 1, 12| matronae, inter quos sunt qui opinentur affuisse Herculem, Liberumque
5535 3, 8| contra periturum mundum opinetur? Num is insanire quidem
5536 1, 28| longe praeter exspectationem opinionemque ostentuosa, ex quo fiebat
5537 4, 8| inveteratam contra deos opinionem opinionisque pervicaciam obliteravit;
5538 2, 20| mortales, tamdiu fuisse et opinionum errores et studiorum varietates
5539 2, 20| commodis rationibusque non opitulabimur! Eos demum per quos haec
5540 1, 11| Momi rationes, ut qui velit opitulari nequeat. Sed tamen pro vetere
5541 4, 21| immortalis ut lubet, hoc scio oportuerat si forte periclitassemus:
5542 2, 21| importunissimorum catervis obsessus oportunum sibi uspiam consilium reperiat?
5543 1, 1| fiat ut cum pronis cornibus oppeteret, oculis ad terram destitutis,
5544 1, 18| cupiditate maiorem in modum oppleverat. Quas cum ita affectas intueretur,
5545 3, 12| te spero quae huic causae opportunissima accommodissimaque sint.
5546 4, 15| obruisses; at non credidi, ergo opportunissime navigamus. Sed mare hoc
5547 1, 24| consilio praesenti, optimum opportunissimumque ex tempore consilium inivit,
5548 3, 20| sollicitudinis quam commoditatis et opportunitatis redundabit a sortibus».~
5549 2, 17| usae sunt muliebri, minime opportuno minimeque attemperato. Enimvero
5550 4, 20| deam et virginem in templo oppresserim, omnes risere. Redii ad
5551 2, 21| quotiens hos nostros tumultus oppressi! Thetim accusabat olim Vulcanus (
5552 1, 5| hostium manibus obvallatus oppressusque fugam meditaretur et cubito
5553 1, 28| immortale siet a mortali quoquam opprimatur. Tu proinde quae tuam in
5554 4, 9| voluptati deditos incidere in opprobria longe iis graviora quam
5555 2, 18| nimium acres, nimium infestos oppugnatores atque hostes offenderet,
5556 1, 14| esse Momum posthac mente optamus». «Ego vero» inquit Momus «
5557 2, 18| volueris, quae quidem homines optanda ducerent? Quis illud a quovis
5558 2, 14| deorum princeps, si sapis, optas atque maiorem in modum posse
5559 2, 19| discrimen, postremo illis optasse ut ea mens erga superos
5560 3, 7| filium forte immortalem fore optasset, sed in se dictum pensitavit.
5561 2, 8| propalare. Secundo enim optatissimoque flagitiorum suorum successu
5562 4, 15| versari ferunt? Proh et quam optato advenit, quod enim et quale
5563 4, 17| ni declinassem luissem: optavi quidem mihi tum cymbam aeque
5564 2, 9| accommodatioremque dari si optes, nunquam alibi invenias.
5565 2, 18| quidem dii caelo digni, optima omnia mereantur: nos mortales,
5566 3, 2| exequeretur; tum et primates optimatesque deorum causae huiusmodi
5567 3, 2| praeterea deerant ex deorum optimatibus qui quidem, seu quod animi
5568 2, 7| ignorare quam intersit maximi optimique deum regis manu ornari se
5569 1, 27| obtrectatoribus ultro credat, et optimorum egregie facta minori cum
5570 3, 21| delectentur. Tum et veteres illos optimos architectos qui tanta arte
5571 2, 24| unus deorum omnium maximum optimumque caelicolarum principem hospitio
5572 1, 34| infestos occiderent, «Et sic opto» inquit Momus «ut quo acinace
5573 4, 11| quam in rerum affluentia opulentiaque malint? At tamen vivunt,
5574 4, 9| videri posse iis qui nostris opusculis legendis delectentur si
5575 2, 14| seriis in rebus referri ac si oraculi essent ore decantata? Sed
5576 3, 16| veniam darent si quid minus orando posset, quando et latera
5577 2, 10| commodares; idque tamdiu supplex orans, obtestans, coniunx, tandem
5578 3, 16| convellendoque mundo. Plutonis oratio avaritiam sapere visa est,
5579 2, 14| quivis stragula veste indutus orator dicit: cuinam maior confertiorque
5580 2, 19| impudentissimumque illud oratoris os et intolerabilem gestus
5581 1, 3| cupere et posse astrorum orbiumque ductores non desistent,
5582 4, 12| repetito dicendi exordio rursus ordiebatur: eum quidem qui principio
5583 4, 12| grandioribus verbis pusilliora aut ordinatius confusiora audisse uspiam
5584 3, 14| classes deorum immittat ordinibusque universos considentes habeat,
5585 3, 16| mater, rogata, diu nutans oreque admodum pro vetularum more
5586 4, 12| extremum orbis limbum quem orizonta nuncupant, geminae in quo
5587 2, 10| eosdemque abiectissimos ornabis, tuos vero, quoad in te
5588 2, 20| et quosnam diliget, quos ornabit, quos caelo dignos putabit?
5589 4, 13| videri sibi aut theatrum aut ornamenta istiusmodi talia ut ulla
5590 2, 21| operuerat, tanto et operis et ornamenti artificio insignem atque
5591 2, 13| morum cultu ac virtutum ornamentis deductam atque aptam, qua
5592 3, 14| ad illos augendos atque ornandos ultro omnia sponteque velle
5593 4, 2| porticibus conspicuae urbem ornant atque carminibus cantuque
5594 1, 32| facinorosissimi mortalium armis deorum ornantur, et pro tantis iniuriis
5595 2, 7| optimique deum regis manu ornari se atque restitui, fateri
5596 3, 21| scaenae quantave impensa ornarint. Sino musicos, ludiones,
5597 1, 1| Iovem et facile delicatam ornatamque virginem appetiturum; futurum
5598 2, 8| Itaque haec Momus cum ornate copioseque disseruisset,
5599 1, 17| quidem tanto quam ipsa sim ornatiores, quanto prae me vestrarum
5600 3, 21| quidquam posse elegantius, ornatius atque ad perpetuitatem constantiamque
5601 1, 6| caelicolarum iuventutis; hos laute ornatos secum dea proficiscens ducit,
5602 2, 15| forma et omni membrorum ornatu se agebat inter errones
5603 2, 13| commoditatem et ad naturae decus ornatus. At solo cubabit erro: et
5604 4, 21| diligentia urbem resque imperii ornavi atque servavi meis legibus
5605 2, 5| Helicona comparet atque ornet, quo posito squalore honestior
5606 4, 4| quasi temulentos obiectam ornum fugiendo impetere, alios
5607 2, 10| amotisque arbitris sic orsa est: «Et quidnam esse causae
5608 2, 18| disputaretur, his verbis orsum fuisse dicere: «Non is sum,
5609 1, 12| corporis habitu viderentur, ortae ex deorum genere, cumque
5610 2, 22| perstent, idcirco ex deorum se ortos genere praedicant et sua
5611 4, 18| historiis recitandis novum ortum periculum interturbavit.
5612 2, 14| resupinus nudis feminibus oscitans allucinabatur, et quid sibi
5613 3, 6| reiectumque dolium multo hiatu oscitantem quempiam seque versantem;
5614 3, 19| dinumerantem quicquid nerviculorum ossiculorumque inesset. Saluto hominem,
5615 2, 6| nemini, sed credere omnibus ostendant; nullos vereantur, sed coram
5616 3, 2| haudquaquam satis placere ostentabant, quo eorum consilium, cum
5617 1, 5| deperdita barba foedatos vultus ostentabat; eam enim, dum circum hostium
5618 1, 30| his atque his proceribus ostentando.~
5619 4, 21| consilii, dum mavult suum ostentare quam alterius favere ingenio.
5620 3, 21| vario et longe alio quam ostentarent. Atque inprimis noster Momus
5621 4, 12| se disertum philosophum ostentaret, huiusmodi ordiri rationem
5622 4, 21| stultas rerum administrandarum ostentationes quid est quod referas? Quid
5623 1, 28| illinc corticem agitans ostentato et insibilato et immugito,
5624 1, 14| sequi et praecipites in ostentatos seditionum fluctus ruere,
5625 pro, 2| Namque et monstra, portenta, ostentave et huiusmodi, quod rara
5626 3, 3| quoque probare me ultro ostentem. Et quid ago? O me iterum
5627 1, 28| exspectationem opinionemque ostentuosa, ex quo fiebat ut cum monstri
5628 1, 1| semper agenti, nunquam otioso, nihil per ignaviam, per
5629 2, 17| quidem ex arbitrio ad te sive otiosum sive sollicitum habeat aditum,
5630 4, 21| ego adivi loca nonnunquam otiosus. Ergo, posteaquam remum
5631 2, 21| Neptunus quod misceret omnia, otiumque atque aequabilitatem suarum
5632 3, 18| alias ob res, tum ut liceret pacata et quieta concione frui,
5633 4, 21| quod me amplius velitis? Pacatis enim oceani rebus me ad
5634 1, 1| subegisset, quo malo a vicino in pacatius solum posset trahi. At hominem
5635 4, 23| gloriam et gratiam artibus pacis potius quam armorum studiis
5636 1, 33| de caeli possessionibus paciscantur!». His concussae vocibus
5637 3, 9| dies iungendis hospitiis paciscendisque commerciis delectaretur,
5638 3, 16| proferret, modo quid prius paciscerentur: suos enim labores atque
5639 4, 10| solveret. Cum eo igitur paciscitur Charon, si se prius comitem
5640 1, 9| fidibus, cantu, saltuve, alii palaestra, alii opum divitiarumque
5641 2, 15| crispissata atque ab genis pro palearibus dependens, omnis vultus
5642 2, 9| Interea Iuppiter ad Minervam Pallademque versus inquit: «Quidni et
5643 1, 17| vultusque suos non ut antea pallentes et squalidos, sed novo quasi
5644 1, 35| sine rixa ereptum Laudi pallium horsum istorsumque carpendo
5645 1, 22| levitatis viridanti sibi ex palmite coronam facere aggrediebatur.
5646 4, 20| elaboravit, saxis fugatus palude conlituit, postremo terra
5647 4, 15| igitur subduxit in contiguam paludem lutoque immersit, se autem
5648 4, 15| se autem inter proximos palustres calamos abdidit. Gelastus
5649 1, 35| velle degere. Idcirco in papilionem se vertens attrectantium
5650 1, 14| sententia perficies. Tu modo id para et te pristina deorum gratia
5651 4, 4| praeterea illic onus ponere parabat. Hic Oenops «O» inquit «
5652 4, 23| potius quam armorum studiis parabit. Dignari se votis patietur
5653 3, 20| in seligendo ita ille in parando corio similitudinibus utebatur,
5654 4, 15| libidines student, quae ad spem parant, ad salutem curant, omnibus
5655 3, 11| appulisset et quid superi pararent omnia exhausit. Interea
5656 1, 3| conversa quae opus facto sint parat: Temporis enim dei filiam
5657 2, 20| improbitate ducta, sed a virtute parata et constituta aditum sibi
5658 2, 4| interpretandum faciles, ad nocendum paratae et proclives) altiori discursu
5659 4, 20| adversos impetus fugiens, paratas in ruinas rerum mearum incidi.
5660 4, 21| quis me potentior, quis paratior? Tu quidem unos aut alteros
5661 2, 6| vigilantes, solertes, accincti paratique occasionem praestolentur
5662 1, 15| Fuge hinc, miser, teque ab paratis adversum te insidiis eripe.
5663 2, 15| siquidem et facilis et paratissima est, siquidem huic neque
5664 3, 16| ut polliceretur accinctum paratissimumque arbitrio imperioque Iovis
5665 2, 21| utrinque iam ad altercationem paratos occupavit atque avertit
5666 2, 6| assuescant. Qui se sic instructum paratumque exhibuerit vulgo habebitur
5667 3, 3| artibus ita mihi rem hanc paraverim, ut regem me admodum esse
5668 2, 6| memores; nunquam adversariis parcant nisi cum velint gravius
5669 4, 10| vastaretur, iamque caepisse Parcas et Hispiades populare hominum
5670 1, 5| neque interdum convitiis parcebant: hinc ad maledicta utrinque
5671 2, 7| melioribus et bene consulentibus pareat atque obtemperet.~
5672 4, 21| assentabantur, nemo nobis non parebat. Sed quid agimus? Tune otium
5673 2, 21| coaedificandus mundus. Aedificabitur, parebitur!».~
5674 2, 24| interrogando: sed non invita amanti parebo amans. Audieram Herculem
5675 4, 15| pauciores, parent plurimi, et hi parendo condocefiunt imperium gerere;
5676 4, 12| posset audire, ductori tamen parendum ducebat. Dehinc inter proficiscendum
5677 2, 18| adesse hic primos illos parentes nostros quos diis proximos
5678 2, 18| rege pro nondum obsoleta parentis gratia ita rogare: utrumne
5679 2, 12| vota comperiebantur quae parentum, quae fratrum quae liberorum
5680 1, 3| enim causa parari quae sic parentur: proinde rem sedulo exequantur
5681 4, 19| Iovis imperio ardenti opera pareretur, Apollo casu non suam sed
5682 4, 3| aggreditur, nullis id quod paret indicans, atque se in pedes
5683 2, 1| ac manavit quidem res, pari deorum facilitate, usque
5684 1, 4| aliquem arguebant; alii paria paribus, et inmortalium
5685 1, 4| aliquem arguebant; alii paria paribus, et inmortalium numerum
5686 2, 10| columnas, aurea epistylia, parietes auro gemmisque pictos ac
5687 4, 3| atque inprimis Iuppiter pario ex marmore ingentes innumerasque
5688 3, 20| repperi, contuso pugnis Parmenide et Melisso, nescio quo minuto
5689 2, 18| quaesivisse illos titulo cultusque parsimonia non vitae modum, sed inanis
5690 4, 23| magnificentiam, in privatis parsimoniam sequetur. Contra voluptates
5691 4, 16| omnibus suo esse facinore partam proclamant et congratulantes,
5692 4, 21| non tua, qui quidem aut partas bello aut auctas censu effecere.
5693 1, 35| collacerarunt et minutissimas in particulas, ut casus tulit, conscissum
5694 4, 24| rerum copiam tris in cumulos partiretur, unum bonarum expetendarumque
5695 3, 14| agitaret animo atque in omnis partis haesitaret. Tandem incidit
5696 1, 24| factam compressu gravidam et partui maturam sentit, eodemque
5697 2, 13| imperium postquam adeptum partumve est rem esse procul dubio
5698 2, 15| lacernarum, in qua mille parturientes mures nidificarant; pendebant
5699 3, 17| coniunx Iovis imperat». Paruit haud invitus Hercules, Momumque
5700 pro, 3| explosum, sed parum praevisum parumque perceptum intelligatur,
5701 3, 5| incidit ut de sinu Momus parvas tabellas Iovi porrigeret
5702 3, 19| inquit 'adeo venuste, qui parvo in orbe maximi mundi casum
5703 2, 13| sudore et vigiliis erro pascitur, suo quantum lubeat otio
5704 4, 2| terras contui possent late passimque, ut cuiusque oculi atque
5705 1, 18| nostris in curis et laboribus patefactam ad superos deos immortales
5706 3, 21| reliqua: quid illud, quod patefactum quidem reddidi multorum
5707 2, 20| gratiam et benivolentiam patefecerit? Qui suo studio, diligentia,
5708 1, 29| tu mortalibus in caelum patefecisti viam tua irarum impatientia,
5709 4, 16| iubet afferri atram fuligine patellam qua omnes, veluti in ara,
5710 4, 12| secessu portae ab inferis patent, altera quae in oceanum,
5711 4, 4| publicum aquaeductum pridie patera istac calonibus aquam fundere?
5712 4, 12| suas quae obiecto in monte paterent aedes monstravit atque hortatus
5713 3, 6| his qui congruerant unus paterfamilias, homo sane frugi, «O» inquit «
5714 2, 21| quo alibi ponantur non patet locus: ad me itur, expostulatur
5715 3, 11| tu me iubes dolorem ferre patienter, cum alienum tu ne feras
5716 4, 14| reperias qui doleant quod patientes fuerint quam qui non fuerint».
5717 2, 21| referuntur. Ego delirantibus meas patientissimas aures praebeo, isti nostra
5718 4, 23| parabit. Dignari se votis patietur et humiliorum indecentias
5719 1, 12| affuisse Herculem, Liberumque patrem natum Semele, Medium Fidium,
5720 1, 1| diis Phoebo, Marti, Saturno patri, Mercurio, Veneri, Dianaeque
5721 4, 20| afflictum consoler, ego, a patria exul, aetatis florem consumpsi
5722 1, 27| quippiam fecisse, in quo patris hominum deorumque regis
5723 1, 1| quasi pro amoris officio patrocinium praestare se assimulabat,
5724 4, 9| diximus quam volebamus, pauciora profecto diximus quam postulaverit
5725 3, 20| politiam. Pythagoram audiebam paucis superioribus diebus in gallo
5726 pro, 8| spectent, tum etiam non paucissima sese offerant quae ad dinoscendos
5727 4, 10| arduam esse audierat et paucissimis aut cognitam aut concessam
5728 3, 11| accesserat, quos cum non paucissimos pro re agenda Socrates adesse
5729 1, 13| non tuebimur? Nos insignem paucorum audaciam tam multi uno consensu
5730 4, 12| distinxisse dempto ab his paulo quantillo quod alteris adigeretur.
5731 2, 13| neve altercari quidem voce paulum elatiori audebunt, et censoria
5732 1, 13| licebit fortibus viris, quod pauperes simus, nostrae gentis necessitudineque
5733 2, 15| divites velint portari a pauperibus. Ea de re indignatum caepisse
5734 2, 14| haec ad te, ad quem neque pauperiem afferent neque quippiam
5735 4, 11| rarissimis, ac praesertim in paupertate, versari animo libero et
5736 3, 20| habeant, quid afferes mali cum paupertatem et dolorem et istiusmodi
5737 2, 15| mentem ut repeteret quam ab pauperum numero iumentis debeatur,
5738 2, 14| quae ceteri omnes exterriti pavefactique horrescebant: novos invisosque
5739 2, 13| obdormies oculis nudo in pavimento quam inter peristromata?
5740 4, 17| suffocabimus'. Me illico pavor occupat, oblitum mei. Compositis
5741 1, 17| apud vos sit fas profiteri peccatum) fortassis poteram tacendo
5742 1, 25| tibi» inquit «Laus capillum pectit ad frontem, pectus gremiumque
5743 1, 28| innecto: hic robur nervis et pectori firmitatem adhibebit. Unum
5744 2, 12| corruptisque pestibus quae hominum pectoribus immersae haerent, eo aulas
5745 4, 17| exposituri attulerant mactatae pecudis intestina et ventres in
5746 2, 18| in sorte constitutos quam pecudum filios quis possit ferre?
5747 2, 22| incendiis, veneficiis, caedibus peculatuque absque teterrimis reliquis,
5748 3, 20| sumus, cum communis et quasi peculiaris, tum genere ipso tanta ut
5749 2, 15| O bipes indomite, servum pecus, non cessabis furere? Ne
5750 2, 10| scurra et temulentus Mars et pellex Venus, infelix Iuno, despecta
5751 1, 32| mortalium terras insontes pellimur; facinorosissimi mortalium
5752 4, 2| quisque se receperat loco pendebat maxime intentus, maxime
5753 3, 19| velit, furari possit. Ea ut pendentem ab Apollinis latere crumenam
5754 1, 22| oculos eo defixerat. Mox ubi pendentis ramos hederae et quasi plausu
5755 4, 13| ut quos singulos flocci penderis, si coierint venereris et
5756 3, 6| sed neglectas reiecit in penetrali, seque ad iter accinxit
5757 1, 32| facta, qua monstrum Famam penetralia omnia deorum lustrantem
5758 4, 18| repetentes, incidit ut Charon Peniplusii illius cum rege habitam
5759 4, 21| inceperam ante tempestatem de Peniplusio: res profecto digna, tametsi
5760 3, 4| novandarum rerum inventi gloria pensaret. Idcirco unum olim atque
5761 1, 4| bona illa quidem, seu mala pensentur ab hominibus, quandoquidem
5762 3, 4| in ea re apud eos minimi pensi est fallere, et fallendo
5763 2, 10| atque etiam quae commonefeci pensitabis».~
5764 3, 21| in causa sint diligentius pensitabitis, non dubito factum meum
5765 1, 3| ageretur, si maturius consilia pensitarentur! Neque enim sat est principem
5766 3, 21| et monebat ut diligentius pensitaret votane haec facta religione
5767 4, 9| cultus paterentur. Sed si pensitaris quid conati simus cum totis
5768 4, 21| amplitudinem civibus meis peperi. Nos vero in his omnibus
5769 2, 18| filios a patriis sedibus pepulere, belluis caelum replevere,
5770 2, 15| nidificarant; pendebant humero pera, calathus atque cantharus
5771 1, 33| liceat in formam verti. His peractis exsecrationibus, in fulgur
5772 3, 14| vetere more sanctissime peracto, dum senatus deorum Iovem
5773 4, 14| illi nos saxis petunt. Sat peragrati sumus. Hic praeter ineptias
5774 2, 22| flagitiis conferant ad perambulandi usum. Sed muto sententiam.
5775 pro, 7| cum sit in hominum animis perassidua difficilisque istorum concertatio,
5776 4, 2| venit in mentem? Sed tu perbelle quidem commentatus es, namque
5777 1, 11| poterat proferre: sed ab dea perbenigne susceptus, ipsum se colligens,
5778 1, 4| legitimoque iudicio litem percenseri. Sed tum totis ab subselliis
5779 3, 20| corii usu et experientia perceperat?' 'Ea' inquit artifex. '
5780 2, 13| eruditissimo, modo semel ea percepta sint. Idem ferme ipsum in
5781 pro, 3| parum praevisum parumque perceptum intelligatur, ut scriptoris
5782 1, 5| Disceptantium philosophorum tumultu perciti superi, unde a caelo exaudiri
5783 2, 13| militiam sibi inprimis visam percommodam, id quidem, cum alias ob
5784 1, 32| aegre tulerant, hi non modo percommode hospitem appulisse, verum
5785 3, 20| Tum Apollo: «En monitorem percommodum, qui minima offensus molestia
5786 3, 9| Tu tamen» inquit «abi et percontare, sic facto opus est.» Sed
5787 3, 6| nostrum Iovem philosophorum percontatum accessisti!». Tum Iuppiter «
5788 3, 12| redisse advertens remque percontatus, non facile dici potest
5789 3, 6| Iuppiter «Et quemnam» inquit «perconter?». Tum illi «Platonem» inquiunt «
5790 4, 18| obliquo velo labans, vicissim perculit. Dii attoniti quo se verterent
5791 3, 20| haec incidimus: eram enim percunctaturus quidnam istiusmodi celebres,
5792 1, 10| Momum, qui se non invitas percupiat adire: metuebat enim ne,
5793 2, 15| fusteque ipso quo asinum percusserat reddidisse Momum onustum
5794 4, 14| tibi est?» inquit «Saxone percusserunt?». Ille vero vix sui compos,
5795 4, 14| nequitiam patientia pertuli percussissem». Tum Charon «Gelaste» inquit «
5796 3, 11| qui se inter acclamandum percussisset, «Siccine» inquit «in liberum
5797 2, 21| condolent qui supini tam multis perdendis horis otio abutantur, et
5798 1, 19| quandoquidem omnes fore improbos perdidicit Momus. Ad rem redeo. Sic
5799 2, 18| foedissimarum sordium cumulis perdidisse; quaesivisse illos titulo
5800 4, 21| totam urbem, si voluissem, perdidissem tacendo atque dormiendo.
5801 3, 19| non gravate feres me in ea perdiscenda paululum supersedisse, et
5802 2, 13| nullo adhibito magistro perdiscitur. Aliae artes et facultates
5803 1, 19| nunc repente ex afflictis perditisque rebus in tanta haec mea
5804 3, 17| salutique consulere quam perditissimi unius gratia omni de caelo
5805 2, 18| quovis irato patre etiam in perditos liberos animo unquam ferat
5806 1, 4| non incestum flagitiisque perditum haberetur. Post id, philosophantis
5807 2, 23| opera quae immatura est cum perditur, tum etiam laedit. Vota
5808 3, 19| delectatur et in ea re ita scite perdocta est ut vel oculos Argo,
5809 4, 4| Tum barbarus «En» inquit «perdoctum philosophum! Deumne tu hoc
5810 1, 19| simulando ac dissimulando perdoctus peritissimusque evaserim.
5811 2, 7| flectantur: se quidem longa perdomitum calamitate atque aerumnis
5812 4, 20| ardescente rixa luctationum perduellionumque campum sibi mare occupaverant,
5813 2, 8| gestiebat atque intra se «Peream» aiebat «ut lubet, modo,
5814 1, 3| tuique ipsius proditore pereas? Tune Fato tantam vim et
5815 3, 21| arte hunc qui exstet mundum peregerint obsolevisse vetustate, et
5816 4, 12| rapido ascensu insuetoque peregrinandi labore fessus desudaret,
5817 3, 12| facile dici potest ex istius peregrinatione plusne voluptatis an tristitiae
5818 4, 20| florem consumpsi continuis peregrinationibus, assiduis laboribus; diuturnam
5819 3, 11| affabilitate et comitate, peregrinum conspicatus adolescentem
5820 3, 8| absolutorum operum deum, sed peremptorem futurum possit arbitrari?
5821 2, 20| aeternum fuisse quandam perennem inquisitionem veri atque
5822 1, 1| si suos amores integros perennesque velit, ex deorum caetu deam
5823 2, 10| dignam profecto hac mea in te perenni fide et constantia, in quam
5824 2, 16| aedibus posthac uteretur perfamiliariter. Quam quidem rem cum ex
5825 2, 23| absolutoque opere atque perfecto amplius desideres, neque
5826 3, 21| parte absolutum pleneque perfectum esse ut addi amplius nihil
5827 4, 12| nisi arte viaque adhibita perficere qua facile exque animi sententia
5828 4, 2| ea sint non curare, modo perficiat, et atrocia non intermittere
5829 2, 4| vindicandi sui cupidus, qui non perficiendi facinoris proposita spe
5830 2, 23| neque video cur in quo perficiendo omnem diligentiam tuam,
5831 1, 14| experiri, profecto ex sententia perficies. Tu modo id para et te pristina
5832 1, 3| despectabat. Sensit illico perfida dea, unicum erga inimicum
5833 3, 21| eadem ipsa omnia sceleris et perfidiae esse refertissima, et Momi
5834 1, 19| dolum et fraudem velis astu perfidiaque callere. Hui quale bipedum
5835 2, 14| deplorare aggrediebatur, Momus, perfricato crure, aiebat: 'Nequedum,
5836 3, 14| velint everti universa atque perfringi. Tum et de tota re edicit
5837 1, 35| commercio, quo voluptatibus perfrueretur, velle degere. Idcirco in
5838 4, 20| marique extremis periculis perfunctus aegre huc ad te casu appulit;
5839 2, 15| dependens, omnis vultus perfuscus, oculi turgidi et aperte
5840 2, 15| nasum existimes ambulare. Pergebat procurva cervice et inversa
5841 4, 11| admirabantur. Verum illi inter pergendum in sermones incidere istiusmodi,
5842 1, 25| pedibus retroversis aegre pergere affirmabat. Et ad Virtutem
5843 2, 15| spatularum una in strumam pergravem, incedebat gradu lato, tardo,
5844 3, 20| ingessi, consalutavi, ille me perhospitalissime benignissimeque accepit.
5845 4, 21| scio oportuerat si forte periclitassemus: aut totas illas perpotare
5846 3, 20| philosophos, quantum re periclitati sumus, cum communis et quasi
5847 4, 17| Charon «cum et ipse, qui tunc periculi metu plorarim, nunc rideam?
5848 4, 20| recrearunt: namque qui laboribus periculisque acti pessime agi secum arbitrabantur,
5849 2, 14| quanti erat arduis me et periculosissimis in rebus hominum aeque atque
5850 3, 10| esse vulgi caput grave et periculosum putarent, tum et cuiquam
5851 4, 21| demum? Veteranus navita periculumne timuisti, Charon, cum te
5852 3, 2| magis quam hominum populos perire, huicque causae praeter
5853 2, 13| in pavimento quam inter peristromata? At cygnis dedit quidem
5854 2, 13| viam bonarum esse artium peritia, bonorumque morum cultu
5855 2, 13| huiusmodi ut quo plura quae ad peritiam faciant usu et doctrina
5856 3, 9| lingulax deus aliquid a peritissimis philosophis acciperet, cum
5857 1, 19| ac dissimulando perdoctus peritissimusque evaserim. Quas profecto
5858 3, 4| fore opus consilio. Sed ita peritorum sensus et mentes captare
5859 3, 8| immortalis est, qui vero contra periturum mundum opinetur? Num is
5860 4, 19| qua de causa remanserint periucundissimum erit intellexisse. Dea quidem
5861 4, 22| repetens; tandem tabellas perlegit animi laetitia adeo maxima
5862 1, 32| adesset arbitrabantur, at permaximi quidem interesse asserebant
5863 2, 8| possit». Hic deae quidem permotae misericordia multa ad consolandum
5864 pro, 8| loquar) congratulatione permulcere.~
5865 1, 19| profecto artes commodas et usui pernecessarias in illo apud superos otio
5866 2, 9| conferat, celerem pedibus et pernicibus alis ut nihil supra; tum
5867 3, 21| dictis factisque pestem atque perniciem orbi rerum in horas commachinetur
5868 2, 22| pestis, calamitas atque pernicies. Sed hic iterum verto sententiam:
5869 1, 13| congredi? O nefandam et perniciosam nostrae communis libertatis
5870 1, 26| vestigio didicit evolare tanta pernicitate ut non radius et umbra,
5871 4, 3| aut caelo, aut templis pernoctandum statuebant. Postremo placuit
5872 1, 15| sese nisi in templo alibi pernoctare instituisse negat, sed postridie
5873 4, 5| apprehensum traheret, alvi afflatu perobscene concrepuit atque «Appage
5874 3, 9| conferret, et id quidem peropportune ad suas institutas res fore
5875 3, 20| experiundo videris corium peropportunum et accommodatissimum propones
5876 2, 14| Quem attentius audient? Quo perorante magis commovebuntur? Cui
5877 2, 13| discrimine contendisse, perpaucos attigisse; sed animadvertisse
5878 2, 9| fuisse hac una votorum cura perpeditos, ut nullis rebus praeterquam
5879 2, 20| aculeis commoveri non obscure perpendebat. Perspiciebat enim obmutuisse
5880 1, 3| sint ita utramque in partem perpenderit atque adduxerit, ut non
5881 1, 29| Ego itane sum demens? Non perpendo quam pulchre quae putabam
5882 2, 19| prosecuti essent beneficiis, aut perperam perverseque opinarentur,
5883 2, 9| historiam refert de suis perpessis rebus, sed ita ut dum mortalium
5884 2, 22| pedibus involare et cuncta perpetrare scelera triduo condiscent,
5885 1, 15| immite huiusmodi et nefarium perpetraretur verita, velum quo esset
5886 1, 2| audacia temeritateve possent perpetrari.~
5887 2, 13| et a suis patriis sedibus perpetratis flagitiis profligatorum,
5888 1, 2| radium subripuisset, ob perpetratum sacrilegium ad Caucasum
5889 3, 21| elegantius, ornatius atque ad perpetuitatem constantiamque aptius quam
5890 3, 21| factum tam omni ex parte perplaceat. Quod si tandem novos iuvet
5891 3, 14| et dici non potest quam perplexe sese agitaret animo atque
5892 3, 2| ferreas levissime rasas et perpolitas adamantinasque tecto tegulas
5893 4, 21| periclitassemus: aut totas illas perpotare aquas aut enecari». Tum
5894 2, 14| obequitasse, alios per sylvas perque saltus traduxisse classem,
5895 2, 20| labore, periculo plurima perquisierit, multa invenerit, nihil
5896 2, 2| mortalium benigne suscipiendis. Perquisitoque idcirco atque cognito huius
5897 4, 15| quidnam illinc monstri ad nos perscindens mare illabitur? Ne non fortasse
5898 3, 19| rediens offendo hominem perscindentem cancrum quem spectare attonitum
5899 4, 19| deputarit quam ut exosam fugando persequeretur: illa Umbrae gremio sese
5900 2, 21| quos furialibus Erinnibus persequi est opus. Sed satis superque
5901 4, 20| excandescere et tumultuare perseverabant. Demum ardescente rixa luctationum
5902 1, 1| pervicacia summa cum voluptate perseverabat. Tandem cum plurimi maximopere
5903 2, 21| contendere ad simultatem perseverabitis? Quotiens vestra sedavi
5904 3, 4| indixerint, omni studio et perseverantia libidini obtemperasse, id
5905 1, 12| cumque rogare obsecrarique perseverarent ut privatim apud se hospitio
5906 4, 14| quo illum, si se dimisso perseveraret citato gradu fugiens, abire
5907 2, 24| graviter docteque scaenam agere perseverat. Longum esset referre quam
5908 4, 14| illius vitae rationem, qui perseveravit omnibus aeternum prodesse
5909 2, 19| cogitarent et prodesse mortalibus perseverent, Momi incommodis atque iniuriis
5910 2, 6| conformare, ut illis esse persimiles videamur qui boni ac mites
5911 3, 12| tantum posset odium sui persistere. Nudi ambulant, sordide
5912 4, 12| ipsa per foramina obductae personae introspexeris: illinc enim
5913 4, 12| Quin» inquit Charon «ex personarum barbis et superciliis rudentem
5914 1, 28| vocesque crepitusque varios personato. Dea, ut est rerum omnium
5915 4, 14| Vestros» inquit «mortalium personatos et fictos mores odi, quandoquidem
5916 4, 14| nihil est quod probem quam personatum Gelastum hunc: nam ei profecto
5917 2, 5| indomitique animi rationes perspectas et cognitas habeat.~
5918 4, 14| accedente mortuo et apertius perspecto et cognito obstupuere, et
5919 2, 21| ipsa admoniti manifeste perspexere caepta mulierum eo semper
5920 3, 19| quidem animantibus clare perspexi. At nunc animal unum hoc
5921 2, 24| partem concitandos facile perspexit: miro illum callere doli
5922 3, 20| Nam est ea quidem mentis perspicacia in occultis quibusque rebus
5923 2, 18| eam sibi deos arripuisse perspicerem, donumque non delaudarem
5924 4, 2| aras adeuntes mortales non perspici a superis nubium interventu
5925 2, 15| informis, sed quod non obscure perspiciebam pluribus hunc videri dignum
5926 2, 20| non obscure perpendebat. Perspiciebat enim obmutuisse Iovem et
5927 4, 5| interturbator: num tu non perspicis quam hunc adolendi ritum
5928 1, 3| desistent, quis hoc non perspicit futurum, ut olim quempiam
5929 2, 22| ad sidera spectanda vultu perstent, idcirco ex deorum se ortos
5930 4, 14| is quidem iactator sese perstrenuum praestet». His dictis in
5931 3, 18| indignatione succinctis verbis perstrinxit, ac se eam quidem perdendi
5932 1, 14| dea «hoc velim de me tibi persuadeas, tuis me commodis curandis
5933 3, 20| furtum blanditorem Socratem persuadebat et adiurabat. Longum esset
5934 3, 2| spem adducebantur, ut sibi persuaderent a rerum novarum casibus
5935 2, 15| scio vobis non posse facile persuaderi, sed ea irritamenta si maximis
5936 1, 30| refert seque ut imitentur persuadet. Mox ut eos ad rem exequendam
5937 4, 3| sapere aliqua in re tibi ipse persuaseris, hunc semper sapere et in
5938 1, 21| undique repetens omnia atque pertentans; sed cum omnes eius haberi
5939 4, 4| obmutuerunt et ea re insperata perterrefacti e vestigio non sine clamore
5940 4, 16| inter manus suffocaretur. Perterrefactis archipiratae familiaribus
5941 1, 33| irruptio in templum, hinc perterritorum deorum adolescentulorum
5942 3, 6| poenas lueret. Hunc ita perterritum et titubantem intuens ex
5943 4, 15| intellexerat, expavit; verum etsi perterritus contremisceret dissimulavit,
5944 4, 8| simulacrum vereantur atque pertimescant? Hic beneficii suspicione
5945 4, 14| etiam risus hic statuarum pertimescendus est, quis hinc non aufugerit?
5946 3, 6| suspicionem incidit atque pertimuit ne ii, quos omnia etiam
5947 3, 4| suscepta iracundia plus dandum pertinaciae quam in debita gratia retribuendum
5948 1, 5| uti erant, altercatores, pertinacius instabant, urgebant, neque
5949 pro, 8| quae ad dinoscendos mores pertinent eorum qui principem sectantur:
5950 1, 11| animum recrearet, quae ad rem pertinere arbitrabatur, mature et
5951 3, 16| de agebatur ulla ex parte pertineret. Successit Vulcanus, et
5952 2, 20| admiserint. Ideo, ni fallor, pertinet, o Iuppiter, ut sic dixisse
5953 2, 22| esset consecutus artibus in pertubandis tantopere et deorum et hominum
5954 2, 2| est quam omnes in animi pertubationes iactarit se atque agitarit.
5955 2, 13| referens quae suum per exilium pertulerat cum ridicula, tum et digna
5956 2, 6| cesseris petulantibus, si pertuleris irritantes, fiet ut immodesti
5957 4, 22| foeditatem irridentium postea pertulimus. Nos esse nimirum beatos
5958 2, 1| quam novis inauditisque perturbandarum rerum artibus pene ultimum
5959 3, 11| Quam multos habet ad nos perturbandos aditus insania! Quid ego
5960 1, 28| Multa offerebantur quae sese perturbarent, inter quae illud inprimis
5961 2, 21| suarum regionum funditus perturbaret. Neptunum rursus et Thetis
5962 4, 22| facere Iuppiter quin iterum perturbaretur moerore seque suosque casus
5963 3, 3| ipse secum, rerum tantarum perturbatione motus, «Profeto» aiebat «
5964 3, 16| quem tumultum atque ordinum perturbationem spectans Momus, supra quam
5965 3, 12| dictis Mercurius animo factus perturbatior e Iovis conspectu sese abdicavit.
5966 2, 18| animo ferat non aegro et perturbato? Nos, deorum filios, deteriori
5967 4, 15| si recusant et respuunt, perturbatur illico respublica atque
5968 2, 12| nasum aduncum oculosque perturgidos strumamve informem emendari
5969 4, 18| stridentibus alis aethera pervadebat, deorum Charontisque factum
5970 3, 19| sedes sese attollere atque pervadere suoque appulsu acri atque
5971 3, 8| atque sepem horti cuiusdam pervaderet sensisse visus sit nonnullos
5972 1, 34| templum ad divos confestim pervadit, rogatque se vertant in
5973 4, 12| non nudatus amissa persona pervenerit». Tum Gelastus: «O Charon,
5974 4, 12| proficiscendum confabulabantur quoad pervenerunt ad extremum orbis limbum
5975 2, 19| beneficiis, aut perperam perverseque opinarentur, aut male mereri
5976 2, 5| deorum igniculo, ni prius perversi indomitique animi rationes
5977 4, 20| Non plus dico, nisi me perversis istiusmodi artibus quamdiu
5978 3, 21| profligare atque funditus pervertere elaboret assiduoque enitatur;
5979 3, 19| omnemque vitae rationem perverteret: ea enim re inventa, multa
5980 4, 21| ludos interturbarint, maria perverterint, deos affecerint. Dehinc
5981 3, 20| quibus callent, occulta pervestigandi artibus, aut tuis sortibus
5982 3, 20| occultis quibusque rebus pervestigandis apud philosophos, quantum
5983 2, 9| habuisse negotii in uno Momo pervestigando, quando, ut miseri calamitosique
5984 3, 4| tum in dies accuratissime pervestigare, et nihil esse rerum omnium
5985 pro, 6| sentiant se versari in rerum pervestigatione atque explicatione utili
5986 3, 11| quae ab caelo exulet deam pervestiget ubinam sit, ac parasse quidem
5987 4, 8| deos opinionem opinionisque pervicaciam obliteravit; hi sole, luna
5988 1, 4| omni suscepta controversia pervicax, suam durius tueri sententiam,
5989 1, 22| atque arrectas porrigens pervicit. Mox se in fenestrae limitem
5990 2, 9| ex me natam Famam, omnium pervigilem et, quod ad rem conferat,
5991 2, 6| desint, sed quasi in speculis pervigilent, captantes quid quisque
5992 1, 33| 33-~ ~Haec dicendo Fama pervolans nova nefandaque mortalium
5993 1, 1| esse mente alioquin non pessima, sed animo fortassis immoderate
5994 2, 10| Extorres, proscriptos, pessimeque de deorum genere meritos
5995 1, 1| inaudita pravitate ingenii et pessimis artibus tantum valuisse,
5996 1, 13| sudore obsiti, semperne pessundabimur istorum impudentia? Semper
5997 2, 12| huiusmodi putridis corruptisque pestibus quae hominum pectoribus
5998 2, 21| impatientes, dum quae a me aut petant aut optent non habent amplius,
5999 4, 15| esse ad inferos viam, modo petas id ubi non videas neque
6000 1, 4| fluvium citato gradu fugiens petebat, quo inde sumpto navigio
6001 1, 21| furtim seu vi, suos sibi fore petendos amores instituit. Scalas
6002 1, 28| librantem totoque innixu Famam petentem offendit. Ea de re substitit,
6003 4, 18| Charon atque Gelastus. Demum petentes altum et quae de piratis
6004 4, 2| repente oborta caelo lumina peterent rogavit, cumque rem intellexisset,
6005 3, 20| relictum est. Quid facies? Quos petes? Qua ratione aut ab sontibus
6006 1, 34| ut quo acinace ipsum me petierint eodem cadant! Vos tamen
6007 1, 18| et gratissimi dii quaeque petieris praestabunt». Hac nutricis
6008 2, 15| relicto asino obiurgatorem petiisse et dixisse: «Quin immo tu
6009 4, 14| inter mortales monstrum petissem et cuius improbitatem atque
6010 4, 16| proclamant et congratulantes, petito mari alto, qua venerant
6011 2, 11| quod item frustra aeternum petivi, ut cum parere didiceris,
6012 2, 9| calamitoso Momo putandum est, peto a te, benignissime Iuppiter,
6013 4, 11| Charon: «Negasne» inquit «te petulantem et importunum exstitisse?
6014 3, 22| quod addi velim, ut qui tam petulanter, tam impudenter et praeter
6015 2, 21| nihil verentur. Quid hoc petulantiae est? Nunquamne erit ut hac
6016 1, 19| voto incessere, novi eius petulantiam, novi procacitatem, arrogantiam,
6017 2, 6| neglexeris, si cesseris petulantibus, si pertuleris irritantes,
6018 2, 8| verum immani quadam votorum phalange obiecta interpellari quominus
6019 4, 20| Momus «tum cum apud vos philosophabar, Fraudis deae ductu caelo
6020 1, 29| sapis, Mome, nunc gratis philosophabere. En mortales caelum petunt,
6021 3, 19| istuc recta et a vobis philosophantibus diducta fit ratione, qui
6022 3, 7| Ne vero et stulti etiam philosophantur!». Iamque decreverat ad
6023 4, 2| Naiades, Napeae, Dryades, Phorceaeque atque huiusmodi. At Momus
6024 3, 20| fortassis nunc inveniri posse in pica aut loquaci aliquo in psitaco:
6025 2, 23| Iuppiter ad Momum annuens «Piccine» inquit «Mome, etiam dum
6026 3, 21| redimita. Tabulae insuper pictae alabastricaeque mensae et
6027 4, 12| rarissimam. Sic enim aiebat pictor, tanti operis artificem
6028 4, 12| captiunculis versatur) sed a pictore quodam memini audivisse.
6029 2, 21| id negarint potuisse, et pictores fictoresque omnes sua esse
6030 2, 10| parietes auro gemmisque pictos ac redimitos quibus visum
6031 4, 11| Mentitur' inquit 'o Charon, ne pictum quidem uspiam aut hic aut
6032 1, 16| nefarie misceret omnia, illic pie et probe fecisse videretur,
6033 2, 20| religio observaretur, ut pietas, sanctimonia virtusque coleretur.
6034 2, 20| quibusve et superi omnia pietatis officia cum debeant, tum
|