Dum haec aguntur Fama dea, ab
Hercule excedens, studio visendi propinquas Iovis sedes petierat. Huius tetro
truculentoque aspectu territi dii toto caelo tumultuavere, et qui modo Herculem
ad se delatum aegre tulerant, hi non modo percommode hospitem appulisse, verum
et ab inferis arcessendum ni adesset arbitrabantur, at permaximi quidem
interesse asserebant quo duce contra insueta et immania monstra dimicarent.
Datur idcirco Herculi ferrea Iovis clava, Vulcani arte facta, qua monstrum
Famam penetralia omnia deorum lustrantem abigat. Hac fretus Hercules duellum
adversus congreditur. Fama, armatum acerrimumque perduellionem nequicquam sibi
exspectandum statuens, caelo a summo se praecipitem dedit, atque inter
veniendum magno cum eiulatu vociferabat: «Nos, diis genitae, prius reiectae
caelo quam conspectae ad infimas mortalium terras insontes pellimur;
facinorosissimi mortalium armis deorum ornantur, et pro tantis iniuriis illud
rependitur, ut qui nos laeserint in deorum numerum ascribantur!».
|