|
Obmutuerant irato Iove ceteri
omnes dii. At Momus, sentiens quid suis esset consecutus artibus in pertubandis
tantopere et deorum et hominum rebus, exultabat animo sibique congratulans
gloriabatur quod ex tam raro laedendi genere suas deprompsisset vindicandi
facultates, quas quidem ridendo prosequeretur. Verum, ut ad suas dissimulandi
artes rediret, composito ad mansuetudinem vultu, subridens «Adsis, quaeso»,
inquit «o Iuppiter, et quae dixero, si per tuam facilitatem licet, consideres
sintne ex tua re an non. Hominum improbitate inprimis quantum videre licet
offenderis, ac merito id quidem. Quis enim praeter te illorum ineptias diutius
perferat? Et soleo saepe ipse mecum quaerere unde sit quod nulla re sis magis
quam facilitate et mansuetudine ingratis atque immeritis homunculis parum
acceptus. Sed vide par ne sit hos labores suscipere alium coaedificandi orbem
ut ingratissimorum querelas fugias, vide ne id deceat tantis caeptis hominum
insaniam velle habere castigatam. Tu tamen de tota re pro tua prudentia cogitabis. Quod si tandem istos voles
homunculos pro sua temeritate atque procacitate multatos reddere, novi quid
facto opus sit, potius quam ut tantam aedificandi rem aggrediare. Illi quidem,
quod praeter cetera animantia erecto ad sidera spectanda vultu perstent,
idcirco ex deorum se ortos genere praedicant et sua interesse deputant nosse
quid quisque superum agat aut meditetur. Adde quod dictis factisque
caelicolarum redarguendis delectantur et deorum vitam et mores censoria quadam
lege praefinire atque praescribere non pudet. Quod si mihi credideris,
Iuppiter, iubebis eos pedibus sursum versus et ima cervice obambulare manibus,
quo et a ceteris quadrupedibus differant et manum a furtis, rapinis, incendiis,
veneficiis, caedibus peculatuque absque teterrimis reliquis, quibus assuevere,
flagitiis conferant ad perambulandi usum. Sed muto sententiam. Novi eorum
mentes atque ingenia: pedibus ipsis furari, pedibus involare et cuncta
perpetrare scelera triduo condiscent, ut nihil fieri posse commodius censeam
quam ut muliercularum illis numerum ingemines. O quantum dabunt poenarum,
quantos qualesque et quam assiduos cruciatus experientur! Animorum est carnifex
mulier curarumque flamma furorisque incendium atque omnis tranquillitatis et
otii pestis, calamitas atque pernicies. Sed hic iterum verto sententiam: deorum
me superum movet ratio, nam unam admodum si addideris hominum generi feminam,
tantum illa quidem ciebit malorum, tantas vexationes, tantos rerum turbines et
tempestates excitabit ut non dubitem futurum quin ea, profligatis atque
prostratis rebus hominum, caeli quoque fundamenta collabefactata ac penitus
convulsa reddantur».
|