Disceptantium philosophorum tumultu perciti superi, unde a caelo exaudiri
voces possent ad rem spectandam accursitarant suspensique animis disputationis
eventum exspectabant, nunc Momi responsis tristes, nunc philosophorum vocibus
laeti. Etenim philosophi adversus Momum concitati, natura ambitiosi, mente
arrogantes, usu vehementes, uti erant, altercatores, pertinacius instabant,
urgebant, neque interdum convitiis parcebant: hinc ad maledicta utrinque
prorumpere. Postremo ardescente rixa
pugnis, unguibus, dentibusve obstinatum garrientis Momi os obtundere
lacerareque prosecuti sunt. Tumultum supervenientes nonnulli proceres sedavere.
At Momus horum ipsorum fidem opemque implorans dimidia deperdita barba foedatos
vultus ostentabat; eam enim, dum circum hostium manibus obvallatus oppressusque
fugam meditaretur et cubito et umbone validus hunc atque hunc deturbasset,
pusillus quidam cynicus trepidantis Momi ab collo pendens morsu barbam
decerpserat. Proceres tantam barbato homini illatam iniuriam prae se moleste
ferre, sceleris auctores quaeritare, sed circumstrepentium philosophorum
vocibus Momum accusantium satis explicite exaudiri homo nemo narrans poterat.
Tandem, tota intellecta historia, ubi pusillum eum cynicum demorsorem adductum
reum conspicati sunt, et hominem accepto pugno commaceratis oculis obscenum et
inter conandum loqui maximis screatibus demorsae vorataeque barbae pilos
expuentem intuentur, mutuo risere atque re neglecta despectaque abiere.
|