Capitolo,  Capoverso

 1  2,  1 |          sua fecit esse subiectum. Hec equidem, cunctis aliis virtutibus
 2  2,  7 |               7. Ego autem, preter hec, me vestrum vestre discretioni
 3  2,  8 |                                 8. Hec etenim, velut effera persecutrix,
 4  5,  22|        velle; facile predestinatio hec etiam leviter intuentibus
 5  5,  25|                          25. Et si hec, que uti principia sunt,
 6  6,  22|                 22. Nam quid aliud hec nisi liber cursus voluntatis
 7  7,  22|     Florentia, forte nescis?, dira hec pernicies nuncupatur. ~
 8  7,  23|                                23. Hec est vipera versa in viscera
 9  7,  23|       versa in viscera genitricis; hec est languida pecus gregem
10  7,  23|            contagione commaculans; hec Myrrha scelestis et impia
11  7,  23|         patris amplexus exestuans; hec Amata illa impatiens, que,
12 11,  11|           quod audeo. Habeo preter hec preceptorem Phylosophum
13 11,  13|         una sola vox, sola pia, et hec privata, in matris Ecclesie
14 11,  20| penitudinem, primogenitam suam, et hec propositum emendationis
15 11,  22|                      22. Et ad vos hec sunt maxime qui sacrum Tiberim
16 12,  8 |                         8. Non est hec via redeundi ad patriam,
17 13,  45|         hoc faciunt, quin imo post hec invocationem quandam emittunt. ~
18 13,  51|                                51. Hec omnia tanguntur in verbis
19 13,  87|                                87. Hec est sententia secunde partis
20 13,  87|            familiaris angustia, ut hec et alia utilia reipublice
21 13,  88|           patet per Iohannem ibi: «Hec est vita eterna, ut cognoscant