Capitolo,  Capoverso

 1 13,  6 |                               6. Sed habet imperitia vulgi sine discretione
 2 13,  13|        Metaphysicorum: «Sicut res se habet ad esse, sic se habet ad
 3 13,  13|             se habet ad esse, sic se habet ad veritatem»; cuius ratio
 4 13,  53|              sic: Omne quod est, aut habet esse a se, aut ab alio.
 5 13,  54|               manifestum est quod id habet esse ab aliquo; et illud
 6 13,  54|            ab aliquo; et illud a quo habet, a se, vel ab aliquo habet.
 7 13,  54|           habet, a se, vel ab aliquo habet. Si a se, sic est primum;
 8 13,  55|             vel immediate, omne quod habet esse habet esse ab eo; quia
 9 13,  55|      immediate, omne quod habet esse habet esse ab eo; quia ex eo quod
10 13,  64|         subicit de «magis et minus», habet veritatem in manifesto;
11 13,  69|           probatur sic: Continens se habet ad contentum in naturali
12 13,  69|             omnia continens; ergo se habet ad omnia sicut formativum
13 13,  69|          quod illud celum quod magis habet rationem cause, magis de
14 13,  70|             propter aliquid quod non habet, quod est terminus sui motus;
15 13,  70|          aliquam partem sui, que non habet illud ubi ad quod movetur;
16 13,  70|            in aliquo defectu, et non habet totum suum esse simul. ~
17 13,  71|             se in qualibet sui parte habet quicquid potest modo perfecto,
18 13,  74|            De Celo quod celum «tanto habet honorabiliorem materiam
19 13,  77| connaturalitatem et affinitatem quam habet ad substantiam intellectualem