Capitolo,  Capoverso

 1  5,  1 |   orientales crebrescunt; rutilat celum in labiis suis, et auspitia
 2  5,  20|       enim eius et lacus est quod celum circuit; nam «Dei est mare,
 3 13,  61|           Sanctus per Hieremiam: «Celum et terram ego impleo»; et
 4 13,  61|           fugiam? Si ascendero in celum, tu illic es; si descendero
 5 13,  66|          quod sciendum quod illud celum est celum supremum, continens
 6 13,  66|     sciendum quod illud celum est celum supremum, continens corpora
 7 13,  67|      empyreum, quod est idem quod celum igne sui ardoris flagrans;
 8 13,  69|       situ totius universi primum celum est omnia continens; ergo
 9 13,  69|         manifestum est quod illud celum quod magis habet rationem
10 13,  70|         terminus sui motus; sicut celum lune movetur propter aliquam
11 13,  71|                  71. Illud igitur celum quod a nullo movetur, in
12 13,  71| perfectionis; manifestum est quod celum primum magis recipit de
13 13,  73|       circumloqui Paradisum, sive celum empyreum. ~
14 13,  74| Philosophus in primo De Celo quod celum «tanto habet honorabiliorem
15 13,  75|        adimpleret omnia». Hoc est celum delitiarum Domini; de quibus
16 13,  78|           raptum usque ad tertium celum, et vidit arcana Dei, que
17 13,  88|  procedetur ascendendo de celo in celum, et recitabitur de animabus