Parte, Capitolo, Capoverso
1 1, 11, 14| hominem, et per consequens bonum hominis. Cumque inter alia
2 1, 11, 18| est, consequens est quod bonum hominum ab eo maxime diligatur.~
3 1, 14, 2 | quod fieri per unum est bonum, per plura simpliciter malum.~
4 1, 15, 1 | dico quod ens et unum et bonum gradatim se habent secundum
5 1, 15, 1 | precedit unum, unum vero bonum: maxime enim ens maxime
6 1, 15, 1 | unum, et maxime unum maxime bonum; et quanto aliquid a maxime
7 1, 15, 1 | et per consequens ab esse bonum.~
8 1, 15, 2 | radix eius quod est esse bonum, et multa esse eius quod
9 1, 15, 4 | igitur quod omne quod est bonum per hoc est bonum: quod
10 1, 15, 4 | quod est bonum per hoc est bonum: quod in uno consistit.
11 1, 15, 4 | quantum huiusmodi, sit quoddam bonum, manifestum est ipsam consistere
12 1, 16, 5 | tibi effletur: «Ecce quam bonum et quam iocundum, habitare
13 2, 2, 3 | est in rebus inferioribus bonum, cum ab ipsa materia esse
14 2, 2, 4 | liquet quod ius, cum sit bonum, per prius in mente Dei
15 2, 5, 1 | 1. Quicunque preterea bonum rei publice intendit, finem
16 2, 5, 2 | finis est comune sotiorum bonum, necesse est finem cuiusque
17 2, 5, 2 | est finem cuiusque iuris bonum comune esse; et inpossibile
18 2, 5, 2 | inpossibile est ius esse, bonum comune non intendens. Propter
19 2, 5, 4 | Patet igitur quod quicunque bonum rei publice intendit finem
20 2, 5, 4 | intendit. Si ergo Romani bonum rei publice intenderunt,
21 2, 5, 5 | Quod autem romanus populus bonum prefatum intenderit subiciendo
22 2, 5, 8 | progrediar. Nunquid non bonum comune intendisse dicendi
23 2, 5, 8 | denique animarum oblatione bonum publicum exaugere conati
24 2, 5, 18| unum est, quod quicunque bonum rei publice intendit finem
25 2, 5, 18| populus subiciendo sibi orbem bonum publicum intendit.~
26 2, 5, 26| finis iuris, hoc est comune bonum, sicut exhibitio facta de
27 2, 7, 2 | exponere seipsum, tanquam minus bonum pro meliori.~
28 3, 9, 11| Zebedei, dixit: «Domine, bonum est nos hic esse; si vis,
|