Parte, Capitolo, Capoverso
1 1, 5, 9 | regulans sive regens, et hoc «Monarcha» sive «Imperator» dici debet.~
2 1, 7, 2 | principem, qui Deus est et Monarcha, simpliciter bene respondet
3 1, 10, 3 | principetur. Et hic aut erit Monarcha aut non.~
4 1, 10, 5 | sive inmediate: et hic erit Monarcha sive Imperator. Est igitur
5 1, 11, 2 | potissima est solum sub Monarcha: ergo ad optimam mundi dispositionem
6 1, 11, 8 | subiecto inest; huiusmodi solus Monarcha est: ergo soli Monarche
7 1, 11, 12| 12. Sed Monarcha non habet quod possit optare:
8 1, 11, 12| Aragonum. Ex quo sequitur quod Monarcha sincerissimum inter mortales
9 1, 11, 13| iustitia; huiusmodi est Monarcha: ergo, eo existente, iustitia
10 1, 11, 18| 18. Cum igitur Monarcha sit universalissima causa
11 1, 11, 19| 19. Quod autem Monarcha potissime se habeat ad operationem
12 1, 11, 19| non intelligit, cum, si Monarcha est, hostes habere non possit?~
13 1, 12, 8 | 8. Sed existens sub Monarcha est potissime liberum. Propter
14 1, 12, 9 | humanum solum imperante Monarcha sui et non alterius gratia
15 1, 12, 9 | libertatis zelatores; quia cum Monarcha maxime diligat homines,
16 1, 12, 12| ministri sunt, et maxime Monarcha, qui minister omnium proculdubio
17 1, 12, 12| innotescere potest quod Monarcha necessitatur a fine sibi
18 1, 12, 13| Ergo genus humanum sub Monarcha existens optime se habet;
19 1, 13, 6 | 6. Sed Monarcha solus est ille qui potest
20 1, 13, 7 | 7. Cum ergo Monarcha nullam cupiditatis occasionem
21 1, 13, 8 | dicitur in subassumpta quod Monarcha solus est ille, qui potest
22 1, 13, 8 | dispositus ad regendum: ergo Monarcha solus optime alios disponere
23 1, 14, 4 | suppremum principem, qui est Monarcha. Propter quod advertendum
24 1, 16, 1 | inveniemus nisi sub divo Augusto monarcha, existente Monarchia perfecta,
25 3, 1, 5 | Monarche romani, qui de iure Monarcha munii est, ut in secundo
|