Parte, Capitolo,  Capoverso

 1   1, 11,  15|    propinquius est diligenti; sed homines propinquius Monarche sunt
 2   1, 11,  15|            quia principibus aliis homines non appropinquant nisi in
 3   1, 11,  18|           causa inter mortales ut homines bene vivant, quia principes
 4   1, 12,  6 |          ipsum hic felicitamur ut homines, per ipsum alibi felicitamur
 5   1, 12,  9 |           Monarcha maxime diligat homines, ut iam tactum est, vult
 6   1, 12,  9 |        iam tactum est, vult omnes homines bonos fieri: quod esse non
 7   1, 12,  10| libertatem intendunt, scilicet ut homines propter se sint.~
 8   1, 15,  6 |      volontarie hoc facerent; ita homines plures «concordes» dicimus
 9   2,  3,  3 |      merito virtutis nobilitantur homines, virtutis videlicet proprie
10   2,  5,  3 |       possunt: leges enim oportet homines devincire ad invicem propter
11   2,  5,  7 |          collegiis quidem, quibus homines ad rem publicam quodammodo
12   2,  6,  7 |       quidam non solum singulares homines, quinetiam populi, apti
13   2, 11,  2 |       peccatum mors, ita in omnes homines mors, in quo omnes peccaverunt»;
14   3, 11,  1 |       illo genere sunt; sed omnes homines sunt unius generis: ergo
15   3, 11,  2 |        Antistes et Imperator sint homines, si conclusio illa est vera,
16   3, 11,  3 |        dicunt dicentes quod omnes homines sunt unius generis; et similiter
17   3, 11,  3 |        cum inferunt ex hiis omnes homines esse reducendos ad unum
18   3, 11,  7 |          habent reduci prout sunt homines, et alia prout sunt et Papa
19   3, 11,  7 |        Imperator. Nam, prout sunt homines, habent reduci ad optimum
20   3, 11,  12|          et Imperator, in quantum homines, habent reduci ad unum;
21   3, 15,  9 |        cupiditas postergaret nisi homines, tanquam equi, sua bestialitate