Parte, Capitolo,  Capoverso

 1   1, 12,  6|         est maximum donum humane nature a Deo collatum – sicut in
 2   1, 13,  1|         agente, sive necessitate nature sive volontarie agat, propriam
 3   1, 14,  2|        et omne superfluum Deo et nature displiceat, et omne quod
 4   1, 14,  2|  displiceat, et omne quod Deo et nature displicet sit malum, ut
 5   2,  6,  5|      medium necessarium ad finem nature universalem, necesse est
 6   2,  7,  3|       rectitudine non sequeretur nature intentionem: quod est inpossibile.~
 7   2,  7,  7|       quod humana ratio nec lege nature nec lege Scripture, sed
 8   3,  2,  2|         scilicet quod illud quod nature intentioni repugnat Deus
 9   3,  2,  2|         est: Deum non nolle quod nature intentioni repugnat.~
10   3,  2,  5|   manifestum est quod Deus finem nature vult, aliter celum otiose
11   3,  2,  5|        Deum velle non esse finem nature, quem dicitur velle esse.~
12   3,  2,  7|         7. Propter quod si finis nature impediri potest – quod potest –
13   3,  2,  7|         sequitur quod Deus finem nature non vult; et sic sequitur
14   3,  7,  5| auctoritati saltem in operatione nature: non enim posset facere
15   3, 13,  3|        Ecclesia non sit effectus nature, sed Dei dicentis «Super
16   3, 14,  8| contrarium forme, ut patet, sive nature, quod idem est.~