Parte, Capitolo,  Capoverso

 1   1, 11,  7 |     cum iustitia sit virtus ad alterum, sine potentia tribuendi
 2   2,  5,  21|        idem inconveniens, quod alterum scilicet esset frustra.~
 3   3,  2,  4 |            4. Sed ad non nolle alterum duorum sequitur de necessitate:
 4   3,  4,  2 |   maius et luminare minus – ut alterum preesset diei et alterum
 5   3,  4,  2 |       alterum preesset diei et alterum preesset nocti: que allegorice
 6   3, 11,  8 |        sunt vel ad invicem, si alterum subalternatur alteri vel
 7   3, 11,  9 |       Sed non potest dici quod alterum subalternetur alteri, quia
 8   3, 11,  9 | subalternetur alteri, quia sic alterum de altero predicaretur:
 9   3, 15,  6 |       ultima ordinetur, quorum alterum sit finis eius prout corruptibilis
10   3, 15,  6 |       prout corruptibilis est, alterum vero prout incorruptibilis.~