|
1. Et sicut se habet
pars ad totum, sic ordo partialis ad totalem. Pars ad totum se habet sicut ad
finem et optimum: ergo et ordo in parte ad ordinem in toto, sicut ad finem et
optimum. Ex quo habetur quod bonitas ordinis partialis non excedit bonitatem totalis
ordinis, sed magis e converso.
2. Cum ergo duplex
ordo reperiatur in rebus, ordo scilicet partium inter se, et ordo partium ad
aliquod unum quod non est pars, sicut ordo partium exercitus inter se et ordo
earum ad ducem, ordo partium ad unum est melior tanquam finis alterius: est
enim alter propter hunc, non e converso.
3. Unde si forma huius
ordinis reperitur in partibus humane multitudinis, multo magis debet reperiri
in ipsa multitudine sive totalitate per vim sillogismi premissi, cum sit ordo
melior sive forma ordinis; sed reperitur in omnibus partibus humane multitudinis,
ut per ea que dicta sunt in capitulo precedenti satis est manifestum: ergo et
in ipsa totalitate reperiri debet.
4. Et sic onmes partes
prenotate infra regna et ipsa regna ordinari debent ad unum principem sive
principatum, hoc est ad Monarcham sive Monarchiam.
|