|
1. Illud quoque quod
ad sui perfectionem miraculorum suffragio iuvatur, est a Deo volitum; et per
consequens de iure fit. Et quod ista sit vera patet quia, sicut dicit Thomas in
tertio suo contra Gentiles, miraculum est quod preter ordinem in rebus
comuniter institutum divinitus fit.
2. Unde ipse probat
soli Deo competere miracula operari: quod autoritate Moysi roboratur ubi, cum
ventum est ad sciniphes, magi Pharaonis naturalibus principiis artificiose
utentes et ibi deficientes dixerunt: «Digitus Dei est hic».
3. Si ergo miraculum
est immediata operatio Primi absque cooperatione secundorum agentium – ut ipse
Thomas in preallegato libro probat sufficienter – cum in favorem alicuius
portenditur, nefas est dicere illud, cui sic favetur, non esse a Deo tanquam beneplacitum
sibi provisum.
4. Qua re suum
contradictorium concedere sanctum est: romanum Imperium ad sui perfectionem
miraculorum suffragio est adiutum; ergo a Deo volitum; et per consequens de
iure fuit et est.
5. Quod autem pro
romano Imperio perficiendo miracula Deus portenderit, illustrium autorum
testimoniis comprobatur. Nam sub Numa Pompilio, secundo Romanorum rege, ritu
Gentilium sacrificante, ancile de celo in urbem Deo electam delapsum fuisse
Livius in prima parte testatur.
6. Cuius miraculi
Lucanus in nono Farsalie meminit incredibilem vim haustri, quam Lybia
patitur, ibi describens; ait enim:
Sic illa profecto
sacrifico cecidere Nume, que lecta
iuventus
patritia cervice movet; spoliaverat
hauster,
aut boreas populos ancilia nostra
ferentes.
7. Cumque Galli,
reliqua urbe iam capta, noctis tenebris confusi Capitolium furtim subirent,
quod solum restabat ad ultimum interitum romani nominis, anserem ibi non ante
visum cecinisse Gallos adesse atque custodes ad defensandum Capitolium
excitasse Livius et multi scriptores illustres concorditer contestantur.
8. Cuius rei memor fuit
Poeta noster cum clipeum Enee describeret in octavo; canit enim sic:
In summo custos Tarpeie Manlius arcis
stabat pro templo, et Capitolia celsa
tenebat,
Romuleoque
recens horrebat regia culmo.
Atque hic
auratis volitans argenteus anser
porticibus Gallos in limine adesse
canebat.
9 At cum romana
nobilitas, premente Annibale, sic caderet ut ad finalem romane rei deletionem
non restaret nisi Penorum insultus ad urbem, subita et intolerabili grandine
perturbante victores victoriam sequi non potuisse Livius in Bello punico
inter alia gesta conscribit.
10. Nonne transitus
Clelie mirabilis fuit, cum mulier cumque captiva, in obsidione Porsenne,
abruptis vinculis, miro Dei auxilio adiuta, transnavit Tyberim, sicut onmes
fere scribe romane rei ad gloriam ipsius commemorant?
11. Sic Illum prorsus
operari decebat qui cuncta sub ordinis pulcritudine ab ecterno providit, ut qui
visibilis erat miracula pro invisibilibus ostensurus, idem invisibilis pro
visibilibus illa ostenderet.
|