Parte, Capitolo, Capoverso
1 1, 1, 1 | mulieres et parvuli nitantur, in quantum natura permictit,
2 1, 1, 3 | regulamur et doctrinamur in illa. ~
3 1, 1, 4 | orbis ipsa perfruitur, licet in diversas prolationes et
4 1, 2, 3 | fulgentissimum Speculum in quo cuncti representantur
5 1, 2, 5 | amicabile commertium fuisset in illis.~
6 1, 2, 6 | respondemus quod angelus in illa et dyabolus in illo
7 1, 2, 6 | angelus in illa et dyabolus in illo taliter operati sunt
8 1, 2, 7 | de eo quod Ovidius dicit in quinto Metamorfoseos de
9 1, 2, 7 | quod nituntur imitari nos in quantum sonamus, sed non
10 1, 2, 7 | quantum sonamus, sed non in quantum loquimur. Unde si
11 1, 3, 1 | electionem diversificetur in singulis, adeo ut fere quilibet
12 1, 3, 2 | ratione accipere habeat et in rationem portare, rationale
13 1, 3, 2 | oportuit; cumque de una ratione in aliam nichil deferri possit
14 1, 3, 2 | nec a ratione accipere nec in rationem deponere potuisset.~
15 1, 3, 3 | loquimur: nam sensuale quid est in quantum sonus est; rationale
16 1, 3, 3 | sonus est; rationale vero in quantum aliquid significare
17 1, 4, 2 | 2. Secundum quidem quod in principio Genesis loquitur,
18 1, 4, 2 | fructu lignorum que sunt in paradiso vescimur; de fructu
19 1, 4, 2 | fructu vero ligni quod est in medio paradisi precepit
20 1, 4, 3 | 3. Sed quanquam mulier in scriptis prius inveniatur
21 1, 4, 4 | sonaverit, viro sane mentis in promptu esse non titubo
22 1, 4, 4 | nominatum fuisse, cum ab ipso et in ipsum factus fuisset homo.
23 1, 4, 4 | sit extra Deum, sed totum in Deo, et ipse Deus totus
24 1, 5, 1 | incunctanter fuisse locutum. Nam in homine sentiri humanius
25 1, 5, 2 | tamen et ipsum loqui, ut in explicatione tante dotis
26 1, 5, 2 | dotaverat. Et ideo divinitus in nobis esse credendum est
27 1, 5, 2 | esse credendum est quod in actu nostrorum effectuum
28 1, 6, 2 | 2. In hoc, sicut etiam in multis
29 1, 6, 2 | 2. In hoc, sicut etiam in multis aliis, Petramala
30 1, 6, 3 | nostre sensualitatis quietem in terris amenior locus quam
31 1, 6, 3 | describitur, ratiocinantesque in nobis situationes varias
32 1, 7, 4 | 4. Presumpsit ergo in corde suo incurabilis homo,
33 1, 7, 4 | et cepit edificare turrim in Sennaar, que postea dicta
34 1, 7, 7 | 7. Solis etenim in uno convenientibus actu
35 1, 8, 1 | humane propaginis principalis in oris orientalibus sit plantata,
36 1, 8, 2 | septentrionalem regionem in Europa sibi sortiti sunt;
37 1, 8, 3 | postea eodemque ydiomate in vindice confusione recepto
38 1, 8, 4 | dirivatum, hoc solo fere omnibus in signum eiusdem principio
39 1, 8, 6 | 6. Totum vero quod in Europa restat ab istis,
40 1, 8, 6 | progrediantur vulgaria, in promptu est, quia multa
41 1, 9, 1 | inquirere intendamus de hiis in quibus nullius autoritate
42 1, 9, 1 | alia desinentes: nam quod in uno est rational[i], videtur
43 1, 9, 1 | est rational[i], videtur in aliis esse causa.~
44 1, 9, 2 | apparet, quia convenimus in vocabulis multis, velut
45 1, 9, 2 | repugnat, que ruit celitus in edificatione Babel.~
46 1, 9, 3 | Trilingues ergo doctores in multis conveniunt, et maxime
47 1, 9, 3 | multis conveniunt, et maxime in hoc vocabulo quod est «amor».
48 1, 9, 4 | quelibet istarum variationum in se ipsa variatur, puta dextre
49 1, 9, 4 | habitantes adhuc discrepant in loquendo, ut Mediolanenses
50 1, 9, 4 | Florentini, nec non convenientes in eodem genere gentis, ut
51 1, 9, 6 | effectus superat suam causam, in quantum effectus est, quia
52 1, 9, 7 | Nec dubitandum reor modo in eo quod diximus «temporum»,
53 1, 10, 1 | ut superius dictum est, in comparatione sui ipsius,
54 1, 10, 1 | vel istam vel illam partem in comparando preponere non
55 1, 10, 3 | quod vulgares eloquentes in ea primitus poetati sunt
56 1, 10, 3 | primitus poetati sunt tanquam in perfectiori dulciorique
57 1, 10, 5 | vero iudicium relinquentes in hoc et tractatum nostrum
58 1, 10, 5 | retrabentes, et receptas in se variationes dicere nec
59 1, 10, 6 | primo Latium bipartitum esse in dextrum et sinistrum. Si
60 1, 10, 6 | longa distillat, ut Lucanus in secundo describit: dextrum
61 1, 10, 6 | grundatorium habet, levum vero in Adriaticum cadit. ~
62 1, 10, 8 | 8. In utroque quidem duorum laterum,
63 1, 10, 9 | Que adhuc omnia vulgaria in sese variantur, ut puta
64 1, 10, 9 | sese variantur, ut puta in Tuscia Senenses et Aretini,
65 1, 10, 9 | Tuscia Senenses et Aretini, in Lombardia Ferrarenses et
66 1, 10, 9 | Ferrarenses et Placentini; nec non in eadem civitate aliqualem
67 1, 10, 9 | perpendimus, ut superius in capitulo immediato posuimus.
68 1, 10, 9 | variationes calcolare velimus, et in hoc minimo mundi angulo
69 1, 11, 2 | preponendos existimant, in hac eradicatione sive discerptione
70 1, 11, 2 | preponamus, protestantes eosdem in nulla vulgaris eloquentie
71 1, 11, 4 | Nec pretereundum est quod in improperium istarum trium
72 1, 11, 5 | eorumque finitimos eruncemus, in quorum etiam improperium
73 1, 12, 1 | inter ea que remanserunt in cribro comparationem facientes
74 1, 12, 2 | graviter cecinisse, puta in cantionibus illis~ ~Ancor
75 1, 12, 3 | inspiciamus, videtur tantum in obproprium ytalorum principum
76 1, 12, 4 | Latinorum enitebantur primitus in tantorum coronatorum aula
77 1, 12, 6 | primorum Siculorum emanat, ut in preallegatis cantionibus
78 1, 12, 8 | sunt, vocabula curialiora in suis cantionibus compilantes,
79 1, 12, 9 | nec apulum esse illud quod in Ytalia pulcerrimum est vulgare,
80 1, 13, 1 | illustris arrogare videntur. Et in hoc non solum plebeia dementat
81 1, 13, 1 | quoniam Tusci pre aliis in hac ebrietate baccantur,
82 1, 13, 1 | vulgaria Tuscanorum sigillatim in aliquo depompare.~
83 1, 13, 2 | Lucenses: ~Fo voto a Dio ke in grassarra ~eie lo comuno
84 1, 13, 3 | quanquam fere omnes Tusci in suo turpiloquio sint obtusi,
85 1, 13, 4 | diverterunt, non restat in dubio quin aliud sit vulgare
86 1, 13, 5 | asserendum non putet, hoc solum in mente premat, quod si per
87 1, 14, 2 | ingredientes, dicimus nos duo in Latio invenisse vulgaria
88 1, 14, 2 | contrariis alternata. Quorum unum in tantum muliebre videtur
89 1, 14, 5 | turpiter sincopantes omnia in -tus participia et denominativa
90 1, 14, 5 | participia et denominativa in -tas, ut mercò et bontè.
91 1, 14, 6 | errore confossus, vanitaret in hoc, recordetur si unquam
92 1, 15, 2 | vir existens, non solum in poetando sed quomodocunque
93 1, 15, 6 | Itaque si preponentes eos in vulgari sermone sola municipalia
94 1, 15, 7 | 7. Cumque de residuis in extremis Ytalie civitatibus
95 1, 15, 7 | dignamur), parum restat in nostra discussione dicendum.
96 1, 15, 7 | Alexandriam civitates metis Ytalie in tantum sedere propinquas
97 1, 15, 7 | illustre venamur, quod venamur in illis inveniri non potest.~ ~
98 1, 16, 2 | venabula nostra, dicimus quod in omni genere rerum unum esse
99 1, 16, 2 | mensuram accipiamus: sicut in numero cuncta mensurantur
100 1, 16, 2 | ei propinquant, et sicut in coloribus omnes albo mensurantur;
101 1, 16, 2 | mensurabile sit, secundum quod in genere est, illo quod simplicissimum
102 1, 16, 2 | quod simplicissimum est in ipso genere.~
103 1, 16, 3 | 3. Quapropter in actionibus nostris, quantumcunque
104 1, 16, 3 | quantumcunque dividantur in species, hoc signum inveniri
105 1, 16, 3 | et ipse mensurentur. Nam, in quantum simpliciter ut homines
106 1, 16, 3 | malum hominem iudicamus; in quantum ut homines cives
107 1, 16, 3 | dicitur civis bonus et malus; in quantum ut homines latini
108 1, 16, 4 | Ytalie propria sunt, et in omnibus comunia sunt: inter
109 1, 16, 4 | superius venabamur, quod in qualibet redolet civitate
110 1, 16, 4 | redolet civitate nec cubat in ulla.~
111 1, 16, 5 | 5. Potest tamen magis in una quam in alia redolere,
112 1, 16, 5 | tamen magis in una quam in alia redolere, sicut simplicissima
113 1, 16, 5 | substantiarum, que Deus est, in homine magis redolet quam
114 1, 16, 5 | homine magis redolet quam in bruto, in animali quam in
115 1, 16, 5 | magis redolet quam in bruto, in animali quam in planta,
116 1, 16, 5 | in bruto, in animali quam in planta, in hac quam in minera,
117 1, 16, 5 | animali quam in planta, in hac quam in minera, in hac
118 1, 16, 5 | quam in planta, in hac quam in minera, in hac quam in elemento,
119 1, 16, 5 | in hac quam in minera, in hac quam in elemento, in
120 1, 16, 5 | quam in minera, in hac quam in elemento, in igne quam in
121 1, 16, 5 | in hac quam in elemento, in igne quam in terra; et simplicissima
122 1, 16, 5 | in elemento, in igne quam in terra; et simplicissima
123 1, 16, 5 | quantitas, quod est unum, in impari numero redolet magis
124 1, 16, 5 | numero redolet magis quam in pari; et simplicissimus
125 1, 16, 5 | color, qui albus est, magis in citrino quam in viride redolet.~
126 1, 16, 5 | est, magis in citrino quam in viride redolet.~
127 1, 16, 6 | aulicum et curiale vulgare in Latio quod omnis latie civitatis
128 1, 17, 3 | et amicus eius ostendunt in cantionibus suis.~
129 1, 17, 5 | Quod autem honore sublimet, in promptu est. Nonne domestici
130 1, 18, 2 | ulli, conveniens est ut in ea conversetur et habitet,
131 1, 18, 3 | 3. Et hinc est quod in regiis omnibus conversantes
132 1, 18, 3 | velut accola peregrinatur et in humilibus hospitatur asilis,
133 1, 18, 4 | huiusmodi librationis tantum in excellentissimis curiis
134 1, 18, 4 | hinc est quod quicquid in actibus nostris bene libratum
135 1, 18, 4 | dicatur. Unde cum istud in excellentissima Ytalorum
136 1, 18, 5 | 5. Sed dicere quod in excellentissima Ytalorum
137 1, 18, 5 | ut curia regis Alamannie, in Ytalia non sit, membra tamen
138 1, 19, 1 | lingua vulgari poetati sunt in Ytalia, ut Siculi, Apuli,
139 1, 19, 2 | nostra, ut polliciti sumus in principio huius operis,
140 1, 19, 2 | quos ipsum dirigendum sit, in inmediatis libris tractabimus. ~
141 2, 1, 1 | pertractantes illo quem in fine primi libri polluximus.~
142 2, 1, 2 | suos versus exornare debet in quantum potest; quare, cum
143 2, 1, 3 | Preterea: quod optimum est in genere suo, si suis inferioribus
144 2, 1, 8 | non convenit nisi illis in quibus ingenium et scientia
145 2, 1, 9 | suos versus exornare debet in quantum potest, verum esse
146 2, 2, 2 | habituante habituatum cognoscitur in quantum huiusmodi, cognita
147 2, 2, 4 | 4. Sed cum in bene merentibus fiant comparationes,
148 2, 2, 4 | fiant comparationes, et in aliis etiam, ut quidam bene
149 2, 2, 6 | quid est, utile querit, in quo cum plantis comunicat;
150 2, 2, 6 | quod animale, delectabile, in quo cum brutis; secundum
151 2, 2, 6 | rationale, honestum querit, in quo solus est, vel angelice
152 2, 2, 7 | 7. Et quia in quolibet istorum quedam
153 2, 2, 8 | que maxima sint. Et primo in eo quod est utile: in quo,
154 2, 2, 8 | primo in eo quod est utile: in quo, si callide consideremus
155 2, 2, 8 | salutem inveniemus. Secundo in eo quod est delectabile:
156 2, 2, 8 | eo quod est delectabile: in quo dicimus illud esse maxime
157 2, 2, 8 | autem venus est. Tertio in eo quod est honestum: in
158 2, 2, 8 | in eo quod est honestum: in quo nemo dubitat esse virtutem.
159 2, 3, 3 | sunt, et per consequens in cantionibus pertractanda.~
160 2, 3, 8 | 8. Ad hec: in artificiatis illud est nobilissimum
161 2, 3, 8 | artificiata existant, et in solis cantionibus ars tota
162 2, 3, 8 | autem tota comprehendatur in cantionibus ars cantandi
163 2, 3, 8 | cantionibus ars cantandi poetice, in hoc palatur, quod quicquid
164 2, 3, 8 | quicquid artis reperitur in omnibus aliis et in cantionibus
165 2, 3, 8 | reperitur in omnibus aliis et in cantionibus reperitur; sed
166 2, 3, 9 | horum que dicimus promptum in conspectu habetur; nam quicquid
167 2, 3, 9 | poetantium profluxit ad labia, in solis cantionibus invenitur. ~
168 2, 3, 10| digna sunt vulgari altissimo in cantionibus tractanda sunt.~ ~
169 2, 4, 1 | illum elucidare intendimus in quarto huius operis, cum
170 2, 4, 4 | humerorum nimio gravata virtute in cenum cespitare necesse
171 2, 4, 4 | noster Oratius precipit, cum in principio Poetrie «Sumite
172 2, 4, 5 | 5. Deinde in hiis que dicenda occurrunt
173 2, 4, 6 | sumatur; et huius discretionem in quarto huius reservamus
174 2, 5, 2 | diversis carminibus usi sunt in cantionibus suis, quod et
175 2, 5, 2 | sed nullum adhuc invenimus in carmen sillabicando endecadem
176 2, 5, 2 | eptasillabum et endecasillabum in usu frequentiori habentur,
177 2, 5, 3 | specimen magis multiplicatur in illo, ut manifeste apparet:
178 2, 5, 6 | sequi illud quod maximum est in celebritate. Post hoc pentasillabum
179 2, 5, 6 | trisillabum videbatur, vel nunquam in honore fuit vel propter
180 2, 6, 3 | suprema venamur, nullum in nostra venatione locum habet
181 2, 6, 5 | pietate maiorem, quicunque in exilio tabescentes patriam
182 2, 6, 8 | alios extollentes, nunquam in vocabulis atque constructione
183 2, 7, 2 | reburra vocamus illa que in superfluum sonant; quemadmodum
184 2, 7, 2 | superfluum sonant; quemadmodum in magnis operibus quedam magnanimitatis
185 2, 7, 2 | quedam fumi: ubi, licet in superficie quidam consideretur
186 2, 7, 3 | sola vocabula nobilissima in cribro tuo residere curabis. ~
187 2, 7, 4 | 4. In quorum numero nec puerilia
188 2, 7, 6 | duodena perficitur sillaba in vulgari et in gramatica
189 2, 7, 6 | perficitur sillaba in vulgari et in gramatica tredena perficitur
190 2, 7, 6 | gramatica tredena perficitur in duobus obliquis.~
191 2, 8, 4 | modo vero agere videtur in alium, et sic tunc alicuius
192 2, 8, 4 | alicuius, quam ab eo quod agit in alios. Signum autem huius
193 2, 8, 5 | suam cantionem vocat, nisi in quantum nupta est alicui
194 2, 8, 5 | vocant, et etiam talia verba in cartulis absque prolatore
195 2, 8, 7 | suppremum quid sit cantio, in tertio huius libri capitulo
196 2, 8, 8 | Dicimus ergo quod cantio, in quantum per superexcellentiam
197 2, 8, 8 | per diminutionem: de qua in quarto huius tractare intendimus.~ ~
198 2, 9, 2 | inventum est, videlicet ut in quo tota cantionis ars esset
199 2, 9, 5 | arte non est. Licet enim in qualibet stantia rithimos
200 2, 10, 1 | sicut magister sapientum in principio Physicorum testatur.
201 2, 10, 2 | recipiendam armonizata est. Sed in modis diversificari videntur.
202 2, 10, 2 | deductionem vergentem de una oda in aliam (hanc voltam vocamus,
203 2, 10, 2 | huiusmodi stantia usus est fere in omnibus cantionibus suis
204 2, 11, 2 | non pedes cum versibus, in stantia se diversimode habere
205 2, 11, 3 | quandoque frons versus excedit in sillabis et carminibus,
206 2, 11, 4 | 4. Quandoque in carminibus excedere et in
207 2, 11, 4 | in carminibus excedere et in sillabis superari potest,
208 2, 11, 5 | sillabis et carminibus, ut in illa quam dicimus,~ ~Tragemi
209 2, 11, 5 | contexta; non etenim potuit in pedes dividi, cum equalitas
210 2, 11, 5 | et sillabarum requiratur in pedibus inter se, et etiam
211 2, 11, 5 | pedibus inter se, et etiam in versibus inter se. ~ ~
212 2, 11, 7 | carminibus et sillabis, ut in illa quam diximus~ ~Amor,
213 2, 11, 8 | pedes a sirmate superantur in toto, ut in illa quam diximus~ ~
214 2, 11, 8 | sirmate superantur in toto, ut in illa quam diximus~ ~Donna
215 2, 11, 10| 10. Pedes quoque versus in numero superant et superantur
216 2, 11, 10| hiis: possunt enim esse in stantia tres pedes et duo
217 2, 11, 13| repetitio fieri posset. Hoc idem in versibus esse servandum
218 2, 12, 2 | 2. In usu nostro maxime tria carmina
219 2, 12, 3 | propter quandam excellentiam in contextu vincendi privilegium
220 2, 12, 3 | Yspanos qui poetati sunt in vulgari oc: Namericus de
221 2, 12, 4 | 4. Quedam est in qua tantum eptasillabum
222 2, 12, 4 | quoniam, ut dictum est, in pedibus atque versibus actenditur
223 2, 12, 5 | sola, pari et impari numero in carminibus licet uti ad
224 2, 12, 6 | videtur posse contexi, dummodo in tragico vincat endecasillabum
225 2, 12, 7 | quoque non sic concedimus: in dictamine magno sufficit
226 2, 12, 7 | enim unicum pentasillabum in tota stantia conseri, vel
227 2, 12, 7 | conseri, vel duo ad plus [in pedibus]; et dico «pedibus»
228 2, 12, 8 | Minime autem trisillabum in tragico videtur esse sumendum
229 2, 12, 8 | assumptum, sicut inveniri potest in illa Guidonis Florentini,~ ~
230 2, 12, 8 | Florentini,~ ~Donna me prega,~et in illa quam diximus,~Poscia
231 2, 12, 9 | eptasillabum interseratur in primo pede, quem situm accipit
232 2, 12, 9 | accipit ibi, eundem resumat in altero: puta, si pes trimeter
233 2, 12, 10| dicimus et de versibus: in nullo enim pedes et versus
234 2, 12, 10| versus differre videmus nisi in situ, quia hii ante, hii
235 2, 13, 1 | proprium enim eorum tractatum in posterum prorogamus, cum
236 2, 13, 2 | 2 In principio igitur huius capituli
237 2, 13, 2 | est stantia sine rithimo, in qua nulla rithimorum habitudo
238 2, 13, 2 | eundem rithimum reddunt, in qua superfluum esse constat
239 2, 13, 3 | primo sciendum est quod in hoc amplissimam sibi licentiam
240 2, 13, 4 | desinentias carminum rithimantur in eadem stantia, sed easdem
241 2, 13, 4 | repetunt sive rithimantur in aliis, sicut fuit Gottus
242 2, 13, 4 | oretenus intimavit. Hic semper in stantia unum carmen incomitatum
243 2, 13, 5 | cantionum inventores, qui nullum in stantia carmen incomitatum
244 2, 13, 6 | Sepissime tamen hoc fit in desinentia primi posteriorum,
245 2, 13, 7 | quoque habitudine, prout sunt in fronte vel in cauda, videtur
246 2, 13, 7 | prout sunt in fronte vel in cauda, videtur omnis optata
247 2, 13, 7 | desinentie si cum rithimo in silentium cadant.~
248 2, 13, 8 | 8. In pedibus vero cavendum est;
249 2, 13, 8 | desinentia esse potest; nam in pari metro nemo dubitat;
250 2, 13, 8 | pari metro nemo dubitat; in alio vero, si quis dubius
251 2, 13, 8 | recordetur ea que diximus in preinmediato capitulo de
252 2, 13, 9 | 9. Et si in altero pedum exsortem rithimi
253 2, 13, 9 | esse contingat, omnimode in altero sibi instauratio
254 2, 13, 9 | vero quelibet desinentia in altero pede rithimi consortium
255 2, 13, 9 | rithimi consortium habeat, in altero prout libet referre
256 2, 13, 9 | licet, vel totaliter vel in parte, dumtaxat precedentium
257 2, 13, 9 | precedentium ordo servetur in totum; puta, si extreme
258 2, 13, 9 | et ultima, concrepabunt in primo pede, sic secundi
259 2, 13, 9 | concrepare; et qualem se in primo media videt, comitatam
260 2, 13, 9 | quidem vel incomitatam, talis in secundo resurgat; et sic
261 2, 13, 10| 10. In versibus quoque fere semper
262 2, 13, 11| appendamus capitulo, cum in isto libro nichil ulterius
263 2, 14, 1 | Ex quo duo que sunt artis in cantione satis [sufficienter]
|