|
1. Post hec veniamus ad Tuscos, qui propter amentiam
suam infroniti titulum sibi vulgaris illustris arrogare videntur. Et in hoc non
solum plebeia dementat intentio, sed famosos quamplures viros hoc tenuisse
comperimus: puta Guittonem Aretinum, qui nunquam se ad curiale vulgare direxit,
Bonagiuntam Lucensem, Gallum Pisanum, Minum Mocatum Senensem, Brunectum
Florentinum, quorum dicta, si rimari vacaverit, non curialia sed municipalia
tantum invenientur. Et quoniam Tusci pre aliis in hac ebrietate baccantur,
dignum utileque videtur municipalia vulgaria Tuscanorum sigillatim in aliquo
depompare.
2. Locuntur Florentini et dicunt
Manichiamo introcque, ï che noi non facciamo altro.
Pisani:
Bene andonno li fanti ï de Fiorensa per Pisa.
Lucenses:
Fo voto a Dio ke in grassarra
eie lo comuno de Lucca.
Senenses:
Onche renegata avess'io Siena.
Ch'ee chesto?
Aretini:
Vuo' tu venire ovelle?
De Perusio, Urbe Veteri, Viterbio, nec non de Civitate Castellana, propter
affinitatem quam habent cum Romanis et Spoletanis, nichil tractare intendimus.
3. Sed quanquam fere omnes Tusci in suo turpiloquio sint obtusi,
nonnullos vulgaris excellentiam cognovisse sentimus, scilicet Guidonem, Lapum
et unum alium, Florentinos, et Cynum Pistoriensem, quem nune indigne
postponimus, non indigne coacti.
4. Itaque si tuscanas examinemus loquelas, et pensemus
qualiter viri prehonorati a propria diverterunt, non restat in dubio quin aliud
sit vulgare quod querimus quam quod actingit populus Tuscanorum.
5. Si quis autem quod de Tuscis asserimus, de Ianuensibus
asserendum non putet, hoc solum in mente premat, quod si per oblivionem
Ianuenses ammicterent z licteram, vel mutire totaliter eos vel novam reparare
oporteret loquelam. Est enim z
maxima pars eorum locutionis; que quidem lictera non sine multa rigiditate
profertur.
|