|
1.
Transeuntes nunc humeros Apenini frondiferos levam Ytaliam contatim venemur ceu
solemus, orientaliter ineuntes.
2. Romandiolam igitur ingredientes, dicimus nos duo in
Latio invenisse vulgaria quibusdam convenientiis contrariis alternata. Quorum
unum in tantum muliebre videtur propter vocabulorum et prolationis mollitiem
quod virum, etiam si viriliter sonet, feminam tamen facit esse credendum.
3. Hoc Romandiolos omnes habet, et presertim Forlivienses,
quorum civitas, licet novissima sit, meditullium tamen esse videtur totius
provincie: hii deuscì affirmando locuntur, et oclo meo et corada
mea proferunt blandientes. Horum aliquos a proprio poetando divertisse
audivimus, Thomam videlicet et Ugolinum Bucciolam Faventinos.
4. Est et aliud, sicut dictum est, adeo vocabulis
accentibusque yrsutum et yspidum quod propter sui rudem asperitatem mulierem
loquentem non solum disterminat, sed esse virum dubitare[s le]ctor.
5. Hoc omnes qui magara dicunt, Brixianos videlicet,
Veronenses et Vigentinos, habet; nec non Paduanos, turpiter sincopantes omnia
in -tus participia et denominativa in -tas, ut mercò et bontè.
Cum quibus et Trivisianos adducimus, qui more Brixianorum et finitimorum suorum
u consonantem per f apocopando proferunt, puta nof pro
«novem» et vif pro «vivo»: quod quidem barbarissimum reprobamus.
6. Veneti quoque nec sese investigati vulgaris honore
dignantur: et si quis eorum, errore confossus, vanitaret in hoc, recordetur si
unquam dixit:
Per le plaghe de Dio tu no verras.
7. Inter quos omnes unum audivimus nitentem divertire a
materno et ad curiale vulgare intendere, videlicet Ildebrandinum Paduanum.
8. Quare, omnibus presentis capituli ad iudicium
comparentibus, arbitramur nec romandiolum, nec suum oppositum ut dictum est,
nec venetianum esse illud quod querimus vulgare illustre.
|