IX.

1. Sed quid ego mirer vana vestra, cum ex forma naturali concorporata et concreta intercessit malitia et stultitia sub eodem mancipe erroris?

2. Sane, quia non miror, enumerem necesse est, ut vos recognoscendo miremini, in quantam stultitiam incidatis, qui omnis cladis publicae vel iniuriae nos causas esse uultis.

3. Si Tiberis redundavit, si Nilus non redundavit, si caelum stetit, si terra movit, si lues aestiva vastavit, si fames afflixit, statim omnium vox: "Christianorum meritum!" Quasi modicum habeant aut aliud metuere qui deum non metuunt!

4. Opinor, ut contemptores deorum. vestrorum haec iacula eorum provocamus. Ut supra edidimus, aetatis nostrae nondum anni ducenti.

5. Quantae clades ante id spatium supra universum orbem [ad] singulas urbes et provincias ceciderunt, quanta bella externa et intestina? Quot pestes fames ignes hiatus motusque terrarum saeculum digessit?

6. Ubi tunc Christiani, cum res Romana tot historias laborum suorum subministravit? Ubi tunc Christiani, cum Hiera Anaphe et Delos et Rhodos et Cea insula multis cum milibus hominum pessum ierunt, vel quam Plato memorat maiorem Asia aut Africa in Atlantico mari mersam?

7. Cum Vulsinios de caelo, Tarpeios de suo monte perfudit ignis? Cum terrae motu mare Corinthium ereptum est? Cum totum orbem cataclysmus abolevit?

8. Ubi tunc, non dicam contemptores deorum Christiani, sed ipsi dei vestri, quos clade illa posteriores loca, oppida approbant, in quibus nati morati sepulti sunt, etiam quae condiderunt? Non alias enim superfuissent ad hodiernum, nisi postuma cladis illius.

9. Si relegere et revolvere non curatis testimonia temporum aliter vobis renuntiata, inprimis necesse est deos vestros iniustissimos pronuntietis, qui propter contemptores etiam cultores suos laedunt; tunc et vosmetipsos errare probatis, si eos traditis, qui vos ameritis profanorum non discernunt.

10. Quodsi, ut unus atque alius stultissimus ait, idcirco vobis quoque irascuntur, quoniam de nostra eradicatione neglegitis, absolutum est de infirmitate et mediocri tate eorum: qui non irascerentur vobis in animadversione cessantibus, si ipsi exsequi possent.

11. Quamquam et alias confitemini istud, si quando illos supplicio nostro videmini ulcisci. Si ab aliquo aliud, a maiore defenditur. Pudeat igitur deos ab homine defendi!